Władysław Ekielski

Życiorys

Podsumowanie

Perspektywa

Był synem Eustachego Ekielskiego, notariusza wywodzącego się z mieszczańskiej rodziny krakowskiej, i Elżbiety z Sieradzkich^[2].

Ukończył Gimnazjum św. Anny. W latach 1872–1876 studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie, a w latach 1876–1880 na Wydziale Budownictwa Politechniki w Wiedniu. Po ukończeniu nauki pracował u profesora Heinricha von Ferstela.

W 1882 roku powrócił do Krakowa i znalazł zatrudnienie w biurze projektowo-budowlanym Tadeusza Stryjeńskiego; początkowo jako pracownik, później jako jego wspólnik. Wraz ze Stryjeńskim wykonał szereg projektów konkursowych, z których realizacji doczekały się m.in. Pałac Wołodkowiczów, Pałac Pusłowskich oraz neorenesansowy gmach Schroniska Fundacji im. Aleksandra Lubomirskiego przy ulicy Rakowickiej^[3].

W 1886 roku Ekielski uzyskał uprawnienia budowlane i rozpoczął działalność dydaktyczną jako wykładowca w Miejskiej Szkole Przemysłu Artystycznego. Prowadził również zajęcia z rysunku w Wyższej Szkole Przemysłowej^[2].

Stworzył projekt domu przy ulicy Piłsudskiego 14. Zaprojektował kamienice przy ulicy Karmelickiej 42, Studenckiej 14, Szpitalnej 4, Grodzkiej 26 i dom własny przy ulicy Piłsudskiego 40 zwany domem o dwóch frontonach. Jego autorstwa jest również wzniesiona w 1903 roku willa Julia.

Prowadził prace architektoniczne przy budowie pomnika Adama Mickiewicza na krakowskim Rynku. Dokończył budowę Nowej Synagogi w Tarnowie, zaprojektowanej w stylu mauretańskim^[4]. W trakcie prowadzonych od 1895 prac renowacyjnych przy prezbiterium i nawie krzyżowej kościoła oo. Franciszkanów w Krakowie dokonał odkryć pierwotnego planu budowli^[2]. Wykonanie polichromii wnętrza świątyni zaproponował Stanisławowi Wyspiańskiemu^[5].

W 1900 współtworzył czasopismo Architekt, którego został głównym redaktorem^[2]. W latach 1904–1906 opracował wraz z Wyspiańskim projekt zagospodarowania Wzgórza Wawelskiego znany jako Akropolis^[6], który jednak nigdy nie został wcielony w życie. W 1902 wraz z Antonim Tuchem założył zakład witraży, który z czasem przekształcił się w Krakowski Zakład Witrażów S.G. Żeleński^[7].

Po 1918 był wykładowcą na Wydziale Architektury krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.

2 maja 1922 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[8].

Zmarł w 1927 roku. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[9].

W 1896 zawarł małżeństwo z Zofią Stiasny. Mieli trzech synów i dwie córki^[2], w tym inżyniera Rafała Ekielskiego^[10].

Remove ads

Realizacje (wybór)

Pałac Wołodkowiczów (1884), wraz z T. Stryjeńskim
Kraków ul. Lubicz 4
Pałac Pusłowskich (1886), wraz z T. Stryjeńskim
Kraków ul. Westerplatte 10
Willa Mały Wawel (1886)
Kraków ul. Podzamcze 10
Kamienica (1890)
Kraków ul. Westerplatte 1
Gmach Schroniska Fundacji im. Aleksandra Lubomirskiego (1893), wraz z T. Stryjeńskim
Kraków ul. Rakowicka 27
Dom o dwóch frontach (1898)
Kraków ul. J. Piłsudskiego 40
Willa Julia (1903)
Kraków pl. Lasoty 2
Ratusz w Skawinie (1904)
Starostwo w Bochni (1893–1907)
Nowa Synagoga w Tarnowie, dokończenie budowy (oddanie do użytku 1908)
Dom Suskiego (1906)
Kamienica (ok. 1892),
Kraków, ul. Karmelicka 38
Kamienica (1892)
Kraków, ul. Studencka 14
Dawny Dom Zdrowia dra Jana Gwiazdomorskiego (1889)
Kraków, ul. Siemiradzkiego 1
Grobowiec Gwiazdomorskich
Kraków, cmentarz Rakowicki
Grobowiec Żeleńskich (1903)
Brzezie