Włodzimierz Dżugan

Włodzimierz Dżugan (ur. 14 stycznia 1910 w Posadzie Olchowskiej, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski urzędnik, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Włodzimierz Dżugan

podporucznik rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1910 Posada Olchowska
Data i miejsce śmierci	9–11 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	do 1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	52 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa
Późniejsza praca	urzędnik

Życiorys

Urodził się 14 stycznia 1910 w Posadzie Olchowskiej w rodzinie wyznania greckokatolickiego Grzegorza (kowal)^[a] i Tekli. Miał brata Michała (1914-1996)^[1][2]. Kształcił się w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii, gdzie w 1928 ukończył VI klasę^[3].

Pracował jako urzędnik, był zatrudniony w Urzędzie Miejskim we Lwowie^[4]. Został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935. Został przydzielony do 52 pułku piechoty, stacjonującym w garnizonie Złoczów.

W sierpniu 1939, wobec zagrożenia konfliktem, został zmobilizowany w macierzystym 52 pułku piechoty (po wybuchu II wojny światowej w czasie wojny obronnej 1939 jednostka wchodziła w skład 12 Dywizja Piechoty walczącej w Armii „Prusy”). Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów i był przetrzymywany w obozie jenieckim w Kozielsku^[4] (w tym czasie przysłał trzy listy: z 29 listopada 1939, 19 stycznia i 11 lutego 1940). 8 kwietnia został zabrany do Katynia (rosyjski badacz Aleksiej Pamiatnych zidentyfikował go na liście wywózkowej NKWD nr N 418/12)^[5], gdzie został rozstrzelany między 9 a 11 kwietnia 1940^[6] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Pogrzebano go w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu^[7][8]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne^[9][10]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych pod nadzorem Niemców^[11] pod numerem 501^[12][4] – raport dzienny z 25 kwietnia 1943^[6] (w dokumentach niemieckich dosłownie określony jako Wladimierz Drugan^[13]; został odnaleziony w mundurze, przy jego zwłokach znajdowały się: metryka aktu ślubu zawartego we Lwowie, łańcuszek, portmonetka oraz dwie pocztówki)^[14][15][16]. Figuruje na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0501 opisany jako Drugan Włodzimierz^[17].

Życie prywatne

Jego żoną została Stanisława z domu Bednarska, z którą miał syna Ottona^[4]. Oboje w czasie wojny przebywali we Lwowie.

Upamiętnienie

Kamień przy Dębie Pamięci honorującym Włodzimierza Dżugana w Sanoku

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika^[18][19][20]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[21][22][23].

18 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zostało zasadzonych 21 Dębów Pamięci^[24][25][26], w tym upamiętniający Włodzimierza Dżugana (zasadzenia dokonał Krzysztof Dżugan, Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w Sanoku)^[27][28][29].

Tabliczka upamiętniająca Włodzimierza Dżugana została ustanowiona na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie^[30].

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

• kampania wrześniowa

Uwagi

1. Historyk Andrzej Brygidyn wskazał, iż był synem Jerzego.