Włodzimierz Fijewski

Włodzimierz Fijewski (ur. 16 października 1913 w Warszawie, zm. 20 marca 1994 tamże) – reżyser i aktor teatrów lalkowych.

Włodzimierz Fijewski

Data i miejsce urodzenia	16 października 1913 Warszawa, Królestwo Kongresowe
Data i miejsce śmierci	20 marca 1994 Warszawa, Polska
Zawód	aktor
Odznaczenia

Grób Włodzimierza Fijewskiego na cmentarzu Bródnowskim

Życiorys

Urodził się na warszawskim Powiślu w rodzinie malarza pokojowego Wacława (zm. 1946) i Marianny z Lubańskich, jako jedno z dziesięciorga dzieci. Był m.in. bratem Tadeusza, Barbary i Marii i podobnie jak oni związał swoje życie z teatrem. Przez wiele lat był aktorem i reżyserem spektakli w warszawskim Teatrze Lalka, występował również gościnnie w Białostockim Teatrze Lalkowym^[1]. Sporadycznie grywał w Teatrze Syrena, ale były to występy okazjonalne lub udział gościnny.

Zmarł w Warszawie, pochowany 24 marca 1994 na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 39L-3-4)^[2].

Praca artystyczna

• 1946–1953 – Teatr Lalek „Guliwer” w Warszawie
• 1953–1954 – Teatr Lalek DWP „Satyra”
• 1954–1958 – Teatr „Guliwer”
• 1958–1978 – Teatr „Lalka” w Warszawie
• 1978–1992 – Teatr Lalek „Fraszka” w Warszawie

Role (wybór)

• 1948 – „Korsarze”, reż. I. Sawicka – Dorotka, Opak
• 1950 – S. Michałkow, „Trzy pomarańcze”, reż. I. Sawicka – Dziadek, Pantalone
• 1955 – „Piesek i kotek”, reż. N. Gołembska
• 1958 – „Złoty kluczyk”, reż. M. Snarska
• 1958 – „Bartłomiejowi jarmark”, reż. B. Kilkowska
• 1958 – „O Zwyrtale muzykancie”, reż. J. Wilkowski
• 1967 – „Jarmark”, reż. Jacek Woszczerowicz
• 1972 – „Gdzie jest generał?”, reż. K. Wideman
• 1978 – Ernest Bryll, „Słowik”, reż. J. Całkowa
• 1980 – „Warto byś wpadł”, reż. W. Filler

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)^[3]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[4]