Wadim Sałmanow

Wadim Nikołajewicz Sałmanow, ros. Вадим Николаевич Салманов (ur. 22 października^?/4 listopada 1912 w Petersburgu, zm. 27 lutego 1978 w Leningradzie^[1][2][3]) – radziecki kompozytor.

Wadim Sałmanow

Вадим Николаевич Салманов

Imię i nazwisko	Wadim Nikołajewicz Sałmanow
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1912 Petersburg
Pochodzenie	rosyjskie
Data i miejsce śmierci	27 lutego 1978 Leningrad
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor

Życiorys

Uczył się gry na fortepianie u swojego ojca^[1][2] oraz teorii muzyki u Fiodora Akimienki^[2]. W latach 1936–1941 studiował u Michaiła Gniesina w Konserwatorium Leningradzkim^[1][2][3]. Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Czerwonej^[1][3]. W latach 1945–1946 był asystentem w Instytucie Gniesinych^[1]. Od 1946 do 1952 roku wykładał w szkole muzycznej przy Konserwatorium Leningradzkim, w latach 1947–1951 kierował tam wydziałem kompozycji^[1][2]. Od 1951 roku wykładał w Konserwatorium Leningradzkim, w 1965 roku otrzymał stanowisko profesora^[1][2][3]. W 1968 roku został sekretarzem Związku Kompozytorów Rosyjskiej FSRR^[1][3].

Początkowo tworzył w lirycznym stylu, nawiązującym do dzieł Siergieja Prokofjewa i Dmitrija Szostakowicza^[1][2]. Na początku lat 60. XX wieku zwrócił się w stronę muzyki absolutnej o czystej, zwartej formie, adaptując nowsze techniki takie jak dodekafonia^[1][2]. Ważne miejsce w twórczości Sałmanowa zajmują pieśni pisane do słów takich poetów jak Federico García Lorca, Pablo Neruda czy Tadeusz Różewicz^[1]. Za koncert chóralny Lebioduszka otrzymał w 1970 roku Nagrodę Państwową Rosyjskiej FSRR im. Michaiła Glinki^[3].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][2])

Utwory orkiestrowe

• 4 symfonie (I 1952, II 1959, III 1963, IV 1976)
• Dietskaja simfonija (1962)
• obraz symfoniczny Les (1948)
• Russkoje kapriczczio (1950)
• Sławianskij chorowod (1952)
• Poeticzeskije kartinki wg H.Ch. Andersena (1955)
• Sonata na fortepian i orkiestrę smyczkową (1962)
• 2 koncerty skrzypcowe (I 1964, II 1974)
• Noczi bolszogo goroda na skrzypce i orkiestrę kameralną (1969)

Utwory kameralne

• 6 kwartetów smyczkowych (I 1945, II 1958, III 1961, IV 1963, V 1968, VI 1971)
• 2 tria fortepianowe (I 1946, II 1949)
• 2 sonaty na skrzypce i fortepian (I 1945, II 1962)
• Sonata na wiolonczelę i fortepian (1963)
• Monolog na wiolonczelę (1970)

Pieśni na głos i fortepian

• Ispanija w sierdce, słowa Federico García Lorca i Pablo Neruda (1959)
• Piesni ob odinoczestwie, słowa Federico García Lorca (1967)

Utwory wokalno-instrumentalne

• poemat Zoja na głos i orkiestrę (1951)
• poemat-oratorium Dwienad-cat′ na głosy solowe, chór i orkiestrę (1959)
• kantata Oda Leninu (1970)
• Dobryj mołodiec na chór, rożek angielski i akordeon (1972)
• kantata Skify (1973)
• In memoriam na sopran, chór i organy (1973)
• kantata K mołodym na chór i organy (1976)

Balet

• Czełowiek (1964)