Walenty Kratzer

Walenty Kratzer, też Krattzer (ochrz. 9 lutego 1780 w Krakowie, zm. 24 kwietnia 1855 w Warszawie)^[1] – polski śpiewak operowy (tenor), dyrygent, kompozytor i pedagog.

Walenty Kratzer

Data i miejsce urodzenia	ochrz. 9 lutego 1780 Kraków
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	24 kwietnia 1855 Warszawa
Typ głosu	tenor
Zawód	śpiewak, dyrygent, kompozytor, pedagog

Życiorys

Syn Franciszka Ksawerego, muzyka i kantora katedry na Wawelu, i Wiktorii z Włodkiewiczów^[2]. Brat Kazimierza, Pawła i Magdaleny^[3].

Nauki pobierał u swego ojca. Początkowo śpiewał w kapeli katedralnej w Krakowie. W 1814 przeniósł się do Warszawy^[2]. Od 1817 pracował jako nauczyciel śpiewu. Od 1830 profesor śpiewu przy Uniwersytecie Warszawskim. Od 1837 dyrektor chórów przy teatrze warszawskim. Wykształcił wielu przyszłych kompozytorów, m.in. Kazimierza Juliana Kratzera – swego bratanka.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[2].

Kompozycje

Stworzył około 50 wodewilów jednoaktowych, m.in.:

• Antoni i Antosia (1830)
• Małżeństwo chybione (1831)
• Pierwsza miłość czyli Wspomnienia miłości (1831)
• Pokoik Zuzi (1831)
• Lokaj w zalotach (1832)
• Mąż mimo wiedzy (1833)
• Schadzka czyli Pasztet z węgorza (1834)

Życie prywatne

W 1802 ożenił się z Marianną Lipowiczówną^[3]. Mieli pięcioro dzieci^[3].