Warcisław VII

Warcisław VII (ur. w okr. 1362–1363, najp. 1365, zm. krótko przed 25 lutego 1395^[1]) – książę słupski z dynastii Gryfitów, syn Bogusława V, księcia wołogosko-rugijskiego i słupskiego oraz Adelajdy, księżniczki brunszwickiej.

Warcisław VII

Warcisław VII na obrazie z 1598 r.
książę słupski
Okres	od 1377 do 1395
Poprzednik	Kazimierz IV
Następca	Bogusław VIII
Dane biograficzne
Dynastia	Gryfici
Data urodzenia	w okr. 1362–1363, najp. 1365
Data śmierci	krótko przed 25 lutego 1395
Ojciec	Bogusław V
Matka	Adelajda Welf
Żona	Maria
Dzieci	Eryk Pomorski, Katarzyna

Życiorys

Syn Bogusława V i Adelajdy, księżniczki brunszwickiej, młodszy brat (przyrodni) Kaźka (Kazimierza IV) słupskiego i starszy, rodzony Bogusława VIII. W 1377 objął władzę w księstwie słupskim po śmierci Kaźka; po pewnym czasie do współrządów dopuścił Bogusława VIII, któremu kilkakrotnie wydzielał różne części księstwa. Usiłował uzyskać od Polski ziemię kujawską i dobrzyńską po starszym bracie, ale bez powodzenia^[1].

Warcisław, książę szczeciński otrzymuje od Władysława, króla polskiego, gród Nakło.

W 1386 w Lęborku, wraz z bratem Bogusławem VIII zawarł przeciwko Polsce sojusz z zakonem krzyżackim, który obiecał mu pomoc w zdobyciu ziem po Kaźku i wspomógł znaczną sumą pieniędzy^[2]. W 1388 jego syn Bogusław został adoptowany przez królową Małgorzatę I, otrzymał nowe imię Eryk, został koronowany na króla Norwegii, a później panował w trzech państwach skandynawskich jako Eryk Pomorski^[3][4][5]. Warcisław VII przeszedł w tym czasie na stronę Polski, nie wywiązując się z sojuszu z krzyżakami i wprowadził blokadę dróg wiodących z Niemiec do państwa zakonnego, uniemożliwiając przybywanie nowych rycerzy do zakonu. W 1390 wraz z Bogusławem VIII zawarł w Pyzdrach układ z Władysławem Jagiełłą, otrzymując Nakło nad Notecią w zamian za prowadzenie dalszej blokady lądowej państwa krzyżackiego. W latach 1391–1392 odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej^[2].

Został zamordowany w niewyjaśnionych okolicznościach na początku 1395, prawdopodobnie pod zamkiem w Szadzku, być może za sprawą krzyżaków. Jego miejsce pochówku nie jest znane^[6].

Rodzina

Z małżeństwa z Marią, córką Henryka III, księcia meklemburskiego na Schwerinie i Ingeborgi duńskiej miał dwoje dzieci^[7], tj.

• Eryka Pomorskiego (ur. przed 11 czerwca 1382, zm. zap. 3 maja lub przed 16 czerwca 1459) – króla Norwegii, Danii i Szwecji, księcia słupskiego i stargardzkiego,
• Katarzynę (ur. 1390 lub 1391, zm. 4 marca 1426) – żonę Jana Wittelsbacha, palatyna i księcia Palatynatu Neumarkt, syna elektora Palatynatu i króla niemieckiego Ruprechta III Wittelsbacha i Elżbiety norymberskiej^[8].

Genealogia

Warcisław IV ur. w okr. 11–27 V 1291 zm. w okr. 31 VII–1 VIII 1326

Elżbieta ur. w okr. 1300–1304 zm. w okr. II–III 1355 lub przed 2 II 1356

Ernest I ur. w okr. 1297–1305 zm. 1361

Adelajda Everstein–Polle ur. przed 1325 zm. w okr. 29 IX 1373–1376

Bogusław V ur. w okr. 1317–1318  zm. w okr. 3 II–24 IV 1374

Adelajda Welf ur. ok. 1341 zm. być może 5 II 1407

		Maria ur. 1363–1367 zm. w okr. 9 VIII 1402–7 II 1403 OO   przed 23 III 1380		Warcisław VII (ur. w okr. 1362–1363, najp. 1365, zm. 25 II 1395)
Katarzyna ur. 1390 lub 1391 zm. 4 III 1426		Eryk Pomorski ur. przed 11 VI 1382 zm. zap. 3 V lub przed 16 VI 1459