Wasyl I

Wasyl I Dymitrowicz (ros. Василий I Дмитриевич) (ur. 1371, zm. 27 lutego 1425 w Moskwie) – wielki książę moskiewski od 1389, najstarszy syn Dymitra Dońskiego i wielkiej księżnej Eudoksji, córki wielkiego księcia Niżnego Nowogrodu Dymitra Konstantynowicza.

Wasyl I Rurykowicz

Wasyl I Rurykowicz
wielki książę moskiewski
Okres	od 1389 do 1425
Poprzednik	Dymitr Doński
Następca	Wasyl II Ślepy
Dane biograficzne
Dynastia	Rurykowicze
Data urodzenia	1371
Data i miejsce śmierci	27 lutego 1425 Moskwa
Ojciec	Dymitr Doński
Matka	Eudoksja
Żona	Zofia Witoldówna
Dzieci	Wasyl II Ślepy, Anna moskiewska

W dzieciństwie został zakładnikiem w Złotej Ordzie. Pod koniec 1386 zbiegł z Ordy, chroniąc się najpierw na Podolu, a później u hospodara mołdawskiego Piotra I. Wreszcie trafił na Litwę na dwór Witolda. Ten ostatni zaręczył Wasyla ze swoją córką Zofią.

Wasyl I kontynuował proces unifikacji ziem ruskich. W 1392 roku przyłączył księstwa niżnonowogrodzkie i muromskie, a w latach 1379–1397 - Kaługę, Wołogdę i ziemie Komi.

Jako pierwszy uzyskał tytuł w formie dziedzictwa, niezależnie od Ordy, choć w praktyce musiał starać się o jarłyk. Uzyskał od chana zgodę na przyłączenie do Moskwy księstwa niżnonowogrodzkiego (w latach 1392–1393). Wasyl I podbił m.in. księstwo muromskie na południowy wschód od Włodzimierza nad Klaźmą, leżący na północny wschód (nad Suchoną) Wielki Ustiug. Jego panowanie przypadło na okres największej potęgi Wielkiego Księstwa Litewskiego. W latach 1406–1408 prowadził wojnę z Litwą, w wyniku której w posiadanie Litwy weszły tzw. Księstwa Wierchowskie (ziemie w dorzeczu Oki), z takimi miastami jak: Lubuck, Sierpiejsk, Kozielsk i Odojew, oraz musiał uznać wpływy polityczne Litwy w Pskowie i Nowogrodzie.

Dzieci:

• Anna wyszła za cesarza Bizancjum Jana VIII Paleologa^[1].
• Daniel, ur. 6 grudnia 1401^[2].
• Wasyl II, ur. 10 marca 1415