Wiesław Żelazko

Wiesław Tadeusz Żelazko (ur. 16 lutego 1933 w Łodzi) – polski matematyk specjalizujący się w algebrze topologicznej, w szczególności teorii algebr Banacha.

Wiesław Żelazko

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1933 Łódź
Profesor zwyczajny doktor habilitowany nauk matematycznych
Specjalność: analiza funkcjonalna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1960
Profesura	7 maja 1971
Naukowiec
jednostka	Instytut Matematyczny PAN
Odznaczenia

Życiorys

Finalista II Olimpiady Matematycznej w roku 1951. W 1955 ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim, na których obronił pracę magisterską napisaną pod opieką Romana Sikorskiego. Przez dwa lata pracował na macierzystej uczelni, w 1957 został pracownikiem Instytutu Matematycznego PAN. Tam w 1960 obronił rozprawę doktorską O pierścieniach lokalnie ograniczonych i m-wypukłych^[1] napisaną pod kierunkiem Stanisława Mazura. W 1965 mianowany docentem, w 1971 profesorem nadzwyczajnym, w 1976 profesorem zwyczajnym.

Promotor doktoratów, m.in.: Zbigniewa Słodkowskiego(inne języki) (1974) oraz Jaroslava Zemánka (1977)^[1].

Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Komitetu Matematyki PAN^[1]. W latach 1983–1985 był prezesem Polskiego Towarzystwa Matematycznego.

Laureat Nagrody im. Stefana Banacha (1967) i Medalu im. Stefana Banacha (2000). Był odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1979), Krzyżem Oficerskim (1988) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009)^[2].

Od jego nazwiska pochodzą nazwy twierdzenia Gleasona-Kahane-Żelazki i Hirschfelda-Żelazki.

Jego żoną była Jowita Koncewicz^[3].