Wiktor Prokopenko

Wiktor Jewhenowycz Prokopenko, ukr. Віктор Євгенович Прокопенко, ros. Виктор Евгеньевич Прокопенко, Wiktor Jewgienjewicz Prokopienko (ur. 24 października 1944 w Żdanowie, Ukraińska SRR, zm. 18 sierpnia 2007 w Odessie, Ukraina) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, pierwszy selekcjoner reprezentacji Ukrainy, trener i menedżer piłkarski.

Wiktor Prokopenko

Pełne imię i nazwisko	Wiktor Jewhenowycz Prokopenko
Data i miejsce urodzenia	24 października 1944 Żdanow (Mariupol)
Data i miejsce śmierci	18 sierpnia 2007 Odessa
Wzrost	186 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1967–1968 Łokomotyw Winnica 43 (5) 1969–1970 Czornomoreć Odessa 49 (7) 1971–1973 Szachtar Donieck 45 (14) 1973–1974 Łokomotyw Chersoń  ? (5) 1974–1975 Czornomoreć Odessa 17 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole  ZSRR olimpijska
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1982–1986 Czornomoreć Odessa 1987–1988 Rotor Wołgograd 1989–1994 Czornomoreć Odessa 1992 Ukraina 1994–1999 Rotor Wołgograd 2000–2001 Szachtar Donieck 2002–2003 Dinamo Moskwa 2004–2007 Szachtar Donieck (dyrektor sportowy)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

W 1961 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowej drużynie zakładu im. Illicza. W latach 1964–1967 „odbywał” służbę wojskową, występując w zespole grupy radzieckich wojsk w NRD. Z października 1967 w trzecioligowej drużynie Łokomotyw Winnica. W 1969 przeszedł do pierwszoligowego klubu Czornomoreć Odessa. W 1971 po spadku odeskiego klubu przeszedł do donieckiego Szachtara. W latach 1973–1974 występował w trzecioligowej drużynie Łokomotyw Chersoń, aby w 1974 powrócić do pierwszoligowego Czornomorca Odessa. W 1975 zakończył karierę zawodniczą z powodu kontuzji.

Kariera trenerska

W 1977 dołączył do sztabu trenerskiego Czornomorca Odessa. Był jednym z pierwszych absolwentów Wyższej Szkoły Trenerskiej w Moskwie, otwartej w latach siedemdziesiątych. W 1982 został głównym trenerem Czornomorca Odessa. W 1984 Czornomorec pod jego kierownictwem zdobył 4. miejsce i był bliski do zdobycia brązowych medali mistrzostw ZSRR. Tamtego sezonu Czornomorec po dwa razy zwyciężył takich grandów jak Dynamo Kijów i Spartak Moskwa. W 1987 przejął drugoligowy Rotor Wołgograd i awansował z nim do wyższej ligi. W 1989 powrócił do swojego byłego klubu Czornomorca Odessa. Podczas trenerskiego pobytu w Czornomorcu klub odnosił największe sukcesy w historii, zdobywając dwa razy krajowy puchar (1992 i 1994) oraz dwa razy brązowe medale mistrzostw (1993 i 1994). W 1992 został pierwszym selekcjonerem nowo powstałej reprezentacji Ukrainy. W latach 1994–1999 ponownie trenował rosyjski klub Rotor Wołgograd, z którym zdobył brązowe (1996) oraz srebrne medale (1997). W 1995 przegrał finałowy mecz Pucharu Rosji. Jesienią 1999 został głównym trenerem Szachtara Donieck, z którym zdobył wicemistrzostwo kraju w 2000 i 2001. W latach 2002−2003 z Dinamem Moskwa, aby od 2004 zająć posadę dyrektora sportowego Szachtara Donieck. W 2007 zmarł w wieku 63 lat.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1974

Sukcesy trenerskie

• wicemistrz Ukrainy: 2000, 2001
• brązowy medalista Mistrzostw Ukrainy: 1993, 1994
• zdobywca Pucharu Ukrainy: 1992, 1994, 2001
• wicemistrz Rosji: 1997
• brązowy medalista Mistrzostw Rosji: 1996

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1969
• tytuł Zasłużonego Trenera Rosyjskiej FSRR: 1988
• tytuł Zasłużonego Trenera Ukrainy:
• Order „Za zasługi” III klasy: 2004^[1]
• Medal „Za pracę i zwycięstwo”: 2006^[2]