Wilhelm Archipelago

Wilhelm Archipelago^[1]  – archipelag u zachodnich wybrzeży Półwyspu Antarktycznego, obejmuje wszystkie wyspy i skały na północ i zachód od Graham Coast, na południe od Cieśniny Bismarcka i na północ od Southwind Passage, leżące pomiędzy Archipelagiem Palmera a Wyspami Biscoe, rozciągające się na zachód do Lumus Rock.

Wilhelm Archipelago

Booth Island (2011)
Kontynent	Antarktyda
Akwen	Ocean Południowy
Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego Wilhelm Archipelago
Położenie na mapie Antarktyki Wilhelm Archipelago
65°08′S 64°20′W

Nazwa

Wyspy zostały nazwane przez niemiecką ekspedycję antarktyczną (1873–1874) pod dowództwem Eduarda Dallmanna (1830–1896) Kaiser Wilhelm Inseln na cześć cesarza Niemiec Wilhelma II (1859-1941)^[1] .

Geografia

Wilhelm Archipelago leży u zachodnich wybrzeży Półwyspu Antarktycznego^[2] . Obejmuje wszystkie wyspy i skały na północ i zachód od Graham Coast, na południe od Cieśniny Bismarcka i na północ od Southwind Passage, leżące pomiędzy Archipelagiem Palmera a Wyspami Biscoe, rozciągające się na zachód do Lumus Rock^[1] .

Obok licznych wysepek i skał w skład archipelagu wchodzą (od północy na południe)^[1] :

Zdjęcie	Wyspa	Opis
	Wauwermans Islands	Pobieżnie zmapowane w 1898 roku przez Belgijską Wyprawę Antarktyczną Adriena de Gerlache’a (1866–1934)[3] . Nazwy poszczególnych wysp w większości pochodzą od postaci z opowieści kanterberyjskich Geoffrey’a Chaucera[3] .
	Dannebrog Islands	Dostrzeżone w 1898 roku przez Belgijską Wyprawę Antarktyczną Adriena de Gerlache’a (1866–1934), nazwane na cześć flagi duńskiej[4] .
	Booth Island	Odkryta w 1874 roku przez niemiecką ekspedycję antarktyczną (1873–1874) pod dowództwem Eduarda Dallmanna (1830–1896)[5] . W 1904 roku po północnej stronie wyspy w zatoce Port Charcot zimowała ekspedycja francuska pod dowództwem Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936)[6]. Usypano tu kamienny kopiec, na którym zamontowano drewnianą kolumnę i tabliczkę z imionami członków ekspedycji Charcota, którzy zimowali na wyspie[7] . Kopiec znajduje się na liście historycznych miejsc i pomników w Antarktyce (ang. Historic Sites and Monuments in Antarctica, HSM), objętych ochroną na mocy Układu Antarktycznego ze względu na wartość historyczną, dokumentującą odkrycia i badania Antarktyki[8] .
	Hovgaard Island	Odkryta przez niemiecką ekspedycję antarktyczną (1873–1874) pod dowództwem Eduarda Dallmanna (1830–1896)[9] .
	Vedel Islands	Pobieżnie zmapowane w 1898 roku przez Belgijską Wyprawę Antarktyczną Adriena de Gerlache’a (1866–1934), a następnie przez ekspedycje francuskie pod dowództwem Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936) w latach 1904–1905 i 1908–1910[10] .
	Petermann Island	Pobieżnie zmapowana przez niemiecką ekspedycję antarktyczną (1873–1874) pod dowództwem Eduarda Dallmanna (1830–1896); zmapowana ponownie przez ekspedycję francuską pod dowództwem Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936) w latach 1904–1905[11] . Na Megalestris Hill usypano kamienny kopiec, na którym zamontowano tabliczkę z imionami członków ekspedycji, którzy zimowali na wyspie[12] . Kopiec znajduje się na liście historycznych miejsc i pomników w Antarktyce (ang. Historic Sites and Monuments in Antarctica, HSM), objętych ochroną na mocy Układu Antarktycznego ze względu na wartość historyczną, dokumentującą odkrycia i badania Antarktyki[8] . Wyspa jej celem turystycznym[13] .
	Roca Islands	Pobieżnie zmapowane przez ekspedycje francuskie pod dowództwem Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936) w latach 1904–1905 i 1908–1910[14]
	Cruls Islands	Pobieżnie zmapowane w 1898 roku przez Belgijską Wyprawę Antarktyczną Adriena de Gerlache’a (1866–1934)[15] .
	Anagram Islands	Dostrzeżone w 1898 roku przez Belgijską Wyprawę Antarktyczną Adriena de Gerlache’a (1866–1934); pobieżnie zbadane przez ekspedycje francuskie pod dowództwem Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936) w latach 1904–1905 i 1908–1910; obejmują m.in. Maranga Island i Nob Island[16] .
	Argentine Islands	Zmapowane przez ekspedycję francuską pod dowództwem Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936) w latach 1904–1905; obejmują: Fanfare Island, Irizar Island, Uruguay Island, Forge Island, Grotto Island, Corner Island, Galindez Island, Winter Island, Shelter Island, Skua Island, Leopard Island, Black Island i The Barchans[17] . Na Winter Island działała brytyjska stacja badawcza Station F, która została w 1954 roku przeniesiona na Galindez Island i w 1996 roku przekazana Ukrainie – obecnie funkcjonuje jako Wiernadski[18] . Dobrze zachowane pozostałości bazy na Winter Island – Wordie House[19]  znajdują się a liście historycznych miejsc i pomników w Antarktyce (ang. Historic Sites and Monuments in Antarctica, HSM), objętych ochroną na mocy Układu Antarktycznego ze względu na wartość historyczną, dokumentującą odkrycia i badania Antarktyki[8] .
	Yalour Islands	Pobieżnie zmapowane przez ekspedycję francuską pod dowództwem Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936) w latach 1904–1905[20] . Wyspa jej celem turystycznym[21] .
	Betbeder Islands	Dostrzeżone w 1898 roku przez Belgijską Wyprawę Antarktyczną Adriena de Gerlache’a (1866–1934); pobieżnie zmapowane przez ekspedycję francuską pod dowództwem Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936) w latach 1904–1905[22] .

Historia

Zachodnie wyspy archipelagu zostały dostrzeżone przez Johna Biscoe (1794–1843) w lutym 1832 roku^[1] . W styczniu 1874 roku archipelag został pobieżnie zmapowany przez niemiecką ekspedycję antarktyczną (1873–1874) pod dowództwem Eduarda Dallmanna (1830–1896)^[1] . Północne wyspy archipelagu zostały sfotografowane z powietrza przez Falkland Islands and Dependencies Aerial Survey Expedition (FIDASE) w latach 1956–1957^[1] .