Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Wilson Kipketer
lekkoatleta kenijski, reprezentant Danii Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Wilson Kosgei Kipketer (ur. 12 grudnia 1972 w Kapsabet) – kenijski lekkoatleta reprezentujący od 1995 roku Danię, który specjalizował się w biegu na 800 metrów.
.jpg)
Dwukrotny uczestnik i medalista igrzysk olimpijskich. Trzy razy stawał na podium mistrzostw świata oraz halowych mistrzostw świata. Zdobywca złotego medalu mistrzostw Starego Kontynentu. W biegach na 800 i 1000 metrów poprawiał w sumie siedem razy rekordy świata (w hali i na stadionie). Od 7 lipca 1997 był współrekordzistą, a od 13 sierpnia 1997 aż do 22 sierpnia 2010 roku był samodzielnym rekordzistą globu w biegu na 800 metrów, kiedy to najlepszy rezultat w historii zabrał mu David Rudisha[1][2]. Przez jedenaście lat jego trenerem był Polak Sławomir Nowak. W 2000 roku ożenił się z Dunką, Pernille. 16 sierpnia 2005 oficjalnie zakończył karierę[3][4].
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Gdy był nastolatkiem jego talent dostrzegł Kipchoge Keino – kenijski długodystansowiec, czterokrotny medalista olimpijski. Keino zasugerował Kipketerowi pójście do katolickiej szkoły św. Patryka w Iten, która znana była z wychowywania młodych biegaczy[3]. Pierwszymi dużymi występami międzynarodowymi były dla biegacza starty w mistrzostwach świata juniorów w 1988 w Kanadzie – w biegu na 800 metrów został zdyskwalifikowany już w eliminacjach, a kenijska sztafeta 4 x 400 metrów z Kipketerem na pierwszej zmianie zajęła wówczas 7. miejsce w biegu eliminacyjnym i nie awansowała do finału[5]. Dwa lata później na kolejnym juniorskim czempionacie był 4. w biegu na 800 metrów, a sztafeta zajęła 8. miejsce[6].
W 1990 roku biegacz wyjechał do Danii na wymianę studencką i podjął naukę na Uniwersytecie Kopenhaskim. W tym samym czasie złożył wniosek o przyznanie mu duńskiego obywatelstwa, które otrzymał w 1994 i od 1995 zaczął reprezentować nowy kraj. Trzykrotnie zdobył złote medale młodzieżowych mistrzostw Danii startując w barwach Københavns IF (w 1991 na 800 metrów, w 1992 na 400 i 800 metrów). W 1993 i 1994, jeszcze jako Kenijczyk wywalczył jedyne w swojej karierze tytuły mistrza Danii[7], startując w barwach IF Sparta Kopenhaga – klub ten reprezentował aż do zakończenia kariery sportowej. Już w swoim pierwszym dużym międzynarodowym starcie – na mistrzostwach świata w Göteborgu (1995) – zdobył dla Danii złoty medal i tytuł mistrza globu w biegu na 800 metrów[8]. W 1996 roku był niepokonany przez cały sezon jednak Międzynarodowy Komitet Olimpijski zabronił mu bronić duńskich barw na igrzyskach olimpijskich w Atlancie[9]. Po tym wydarzeniu Kipketer rozważał zakończenie kariery[3], jednak na koniec sezonu 1996 ustanowił rekord życiowy na zawodach w Rieti czasem 1:41,83.
U szczytu swojej kariery Kipketer był w 1997 roku. W marcu podczas halowych mistrzostw świata zdobył złoty medal i dwa razy poprawiał halowy rekord świata: 1:43,96 (7 marca)[10] i 1:42,67 (9 marca)[11]. Podczas zawodów DN Galan w Sztokholmie, 7 lipca, wyrównał rekord świata w biegu na 800 metrów uzyskując na stadionie olimpijskim rezultat 1:41,73 (poprzednio rezultat ten osiągnął w 1981 roku Sebastian Coe)[2]. Miesiąc później obronił tytuł mistrza świata wygrywając bieg na 800 m w Atenach[12]. Po czempionacie na zawodach Weltklasse Zürich poprawił rekord świata czasem 1:41,24 – rekord Kipketera był jednym z trzech takich wyników osiągnięty podczas tego mityngu w ciągu 70 minut – oprócz średniodystansowca najlepsze wyniki w historii osiągnęli wówczas także Haile Gebrselassie w biegu na 5000 metrów[13] oraz Wilson Boit Kipketer w biegu na 3000 m z przeszkodami[14]. Dwa tygodnie później w Kolonii wynikiem 1:41,11 ustanowił rekord świata w biegu na 800 metrów, który przetrwał aż do sierpnia 2010 roku[1]. Na koniec sezonu został wybrany najlepszym lekkoatletą 1997 roku w prestiżowym plebiscycie Track & Field Athlete of the Year.
W 1998 roku pojechał na wakacje do rodzinnej wioski w Kenii[9]. Po powrocie źle się czuł, a lekarze rozpoznali jego chorobę jako grypę[3]. Ostatecznie okazało się, że zachorował na malarię. Mimo walki z chorobą ostatecznie wystartował w mistrzostwach Europy, podczas których zajął 8. miejsce[15]. Do odnoszenia dużych sukcesów wrócił w kolejnym sezonie kiedy to zdobył srebrny medal halowych mistrzostw globu[16] oraz ponownie obronił mistrzowski tytuł na stadionie[17].
Na początku olimpijskiego roku 2000 dwa razy poprawiał halowy rekord świata w biegu na 1000 metrów – 6 lutego w Stuttgarcie uzyskał czas 2:15,25, a 20 lutego w Birmingham 2:14,96[18]. We wrześniu, w Sydney, zdobył swój pierwszy medal igrzysk olimpijskich – był drugi, przegrywając złoty medal o 0,06 sekundy[3].
23 czerwca 2002 podczas zawodów I ligi pucharu Europy w hiszpańskiej Sewilli duńska sztafeta 4 x 400 metrów, z Kipketerem na ostatniej zmianie, ustanowiła rekord kraju w tej konkurencji – 3:07,67[19]. Był to ostatni z 18 rekordów Danii, jakie w ciągu kariery ustanowił Kipketer. Półtora miesiąca później zdobył złoty medal mistrzostw Europy pokonując mistrza świata z 2001 roku z Edmonton Szwajcara André Buchera[20]. W kolejnym sezonie został, drugi raz w karierze, halowym wicemistrzem świata, a w Paryżu zajął 4. miejsce na mistrzostwach globu. Ostatni sukces odniósł w 2004 roku, zdobywając brązowy medal igrzysk olimpijskich. Chciał pożegnać się z kibicami w roku 2006 na mistrzostwach Europy, jednak ostatecznie zakończył karierę w sierpniu 2005 roku[3].
Remove ads
Osiągnięcia
Remove ads
Rekordy życiowe
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads