Witold Klinger

Witold Wincenty Szymon Klinger (ur. 28 października 1875 w Warowcach na Podolu, zm. 5 kwietnia 1962 w Poznaniu^{[potrzebny przypis]}) – polski filolog klasyczny, etnolog.

Witold Klinger

Data i miejsce urodzenia	28 października 1875 Warowce
Data i miejsce śmierci	5 kwietnia 1962 Poznań
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia klasyczna
Alma Mater	Uniwersytet Kijowski
Habilitacja	1911
Profesura	1920
Polska Akademia Umiejętności
Status	członek krajowy
Uczelnia	Uniwersytet Kijowski Uniwersytet Poznański

Profesor Uniwersytetu Kijowskiego i Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, członek PAU. Autor licznych prac z zakresu poezji greckiej i rzymskiej oraz historiografii greckiej. Znawca folkloru starożytnego (Baśń w historii Herodota), badacz i tłumacz liryki greckiej. Autor przekładów Historii greckiej Ksenofonta, Listów Juliana Apostaty i kilku traktatów Hipokratesa. Jego synem był Jerzy Klinger, polski prawosławny duchowny, teolog i ekumenista, a wnukiem teolog prawosławny i dyplomata Michał Klinger.

Życiorys[1]

Profesor Witold Klinger w 1895 r. ukończył gimnazjum klasyczne w Niemirowie. Następnie w 1897 zapisał się na Wydział Historyczno-Filologiczny w Kijowie, gdzie studiował filologię klasyczną. W roku 1901 zdał egzamin państwowy i otrzymał dyplom pierwszego stopnia oraz złoty medal za rozprawę konkursową pt. Baśń w historii Herodota (Skazocznyje motywy w istorii Herodota). Po dwóch latach dalszych studiów w charakterze stypendysty profesorskiego przy Katedrze Filologii Klasycznej w Kijowie zdał w jesieni 1903 r. egzamin magisterski, po czym w 1904 r. wysłany został na 5 semestrów do Monachium dla pogłębienia studiów w zakresie filologii klasycznej. W roku 1908 został docentem Uniwersytetu Kijowskiego i wkrótce potem także w Kijowskich Wyższych Kursach dla Kobiet. Uzyskawszy w 1911 na podstawie pracy pt. Zwierzę w zabobonie ludowym starożytnym i współczesnym (Żywotnoje w anticznom i sowremiennom sujewierii) stopień magistra nauk filologicznych, powołany został na Katedrę Filologii Klasycznej na Kijowskich Wyższych Kursach dla Kobiet. Z początkiem 1915 objął prof. Klinger Katedrę Filologii Klasycznej w Instytucie Historyczno-Filologicznym ks. Bezborodko w Nieżynie. Godność kierownika Katedry Filologii Klasycznej w Kijowie otrzymał w 1917 r. W roku 1920 opuścił Kijów udając się do Polski, gdzie objął Katedrę Filologii Klasycznej na Uniwersytecie Poznańskim. Obok języków klasycznych wykładał także historię starożytną oraz etnologię.

Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu (pole 14-3-2-6)^[2].

Praca naukowa[1]

W Poznaniu prof. Klinger nadał kierunek studiom hellenistycznym, stwarzając z biegiem czasu poważny ośrodek badań nad liryką grecką, której obok folkloru starożytnego poświęcał najwięcej uwagi. Jego zainteresowania badawcze obejmowały również inne dziedziny filologii klasycznej, o czym świadczą liczne rozprawy poświęcone zagadnieniom epiki, tragedii greckiej, poezji aleksandryjskiej, epigramatykom greckim okresu cesarstwa rzymskiego, historiografii greckiej i wreszcie poezji rzymskiej epoki republikańskiej i augustowskiej. W wyniku swojej działalności translatorskiej dał polskim czytelnikom przekłady m.in. Historii Ksenofonta, Listów cesarza Juliana oraz kilka traktatów medycznych Hippokratesa.

Uczniowie

Twórca (wspólnie z prof. Janem Sajdakiem) tzw. poznańskiej szkoły filologicznej, jego uczniami byli: Jan Horowski, Wiktor Steffen, Jan Wikarjak.

Stopnie i tytuły naukowe[1]

• 1903: egzamin magisterski (Uniwersytet Kijowski)
• 1908: docent (Uniwersytet Kijowski)
• 1911: magister nauk filologicznych

Sprawowane funkcje[1]

• Kierownik Katedry Filologii Klasycznej w Instytucie Historyczno-Filologicznym ks. Bezborodko w Nieżynie (1915)
• Kierownik Katedry Filologii Klasycznej w Kijowie (1917)
• Kierownik Katedry Filologii Klasycznej II na Uniwersytecie Poznańskim (1920)

Publikacje[1]

Książki

• Obrzędowość ludowa Bożego Narodzenia, jej początek i znaczenie pierwotne, Poznań 1926.
• Ze studjow nad liryką grecką, Kraków 1928.
• Z motywów wędrownych pochodzenia klasycznego, Poznań 1935
• Sprawa Stanisława Brzozowskiego, Kraków 1932.
• Do fragmentów elegijnych Archilocha, Poznań 1921.
• Ksiądz Stanisław Ścisławski: wspomnienie pośmiertne, Kraków 1910.
• Doroczne święta ludowe a tradycje grecko-rzymskie, Kraków 1931.
• Jajko w zabobonie ludowym u nas i w starożytności, Kraków 1908.
• Ze starożytnej wiary ludowej: trzy studja, Poznań 1934.

Przekłady

• Ksenofont, Historia Grecka, oprac. i wstęp J. Wolski, Wrocław 1958.
• Julian Apostata, Listy, oprac. wstęp i komentarz J. Wolski, Wrocław 1962.