Wołodymyr Zahajkewycz

Wołodymyr Zahajkewycz, ukr. Володимир Загайкевич, pol. Włodzimierz Zahajkiewicz (ur. 19 października 1876 w Tarnopolu, zm. 7 czerwca 1949 w Mittenwald) – ukraiński działacz polityczny doby monarchii austro-węgierskiej, ZURL i II RP, poseł na Sejm RP II i III kadencji, wicemarszałek Sejmu II kadencji (1928–1930), doktor praw.

Wołodymyr Zahajkewycz

Володимир Загайкевич

Data i miejsce urodzenia	19 października 1876 Tarnopol, Galicja, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1949 Mittenwald, Niemcy Zachodnie
Poseł do Reichsratu Przedlitawii
Okres	od 1911 do 1918
Przynależność polityczna	Ukraińska Partia Narodowo-Demokratyczna
Wicemarszałek Sejmu II kadencji (II RP)
Okres	od 27 marca 1928 do 30 sierpnia 1930
Przynależność polityczna	Ukraińskie Zjednoczenie Narodowo-Demokratyczne

Życiorys

Ukończył cesarsko-królewskie gimnazjum w Tarnopolu^[1]. Studiował prawo na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie, a także w Wiedniu i w Berlinie. Po uzyskaniu dyplomu pracował jako adwokat, angażując się w życie społeczności ukraińskiej w Galicji Wschodniej. W latach 1911–1918 był posłem do Rady Państwa XII kadencji w Wiedniu, równolegle pełnił funkcję radnego Przemyśla.

Podczas I wojny światowej walczył w armii cesarskiej, po rozpadzie Austro-Węgier na jesieni 1918 znalazł się wśród członków Ukraińskiej Rady Narodowej we Lwowie, opowiadał się za włączeniem Galicji Wschodniej w skład narodowego państwa ukraińskiego, uczestniczył w powołaniu Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Po zajęciu Przemyśla przez Wojsko Polskie od połowy listopada 1918 do października 1919 internowany w obozie Kraków-Dąbie.

Po 1925 działał w UNDO, będąc członkiem jej Zarządu Głównego. W 1928 wybrano go na posła z okręgu wyborczego nr 48 Przemyśl. Przez pewien czas przewodniczył Klubowi Ukraińskiemu w Sejmie, później został wybrany wicemarszałkiem Sejmu z poparciem mniejszości narodowych. W 1930 ponownie został posłem z tego samego okręgu^[2] (po unieważnieniu wyborów^[3] powtórnie wybrany 22 listopada 1931^[4][5]). W Sejmie III kadencji zastępował przewodniczącego Klubu Ukraińskiego (1931–1935).

W czasie okupacji niemieckiej zasiadał w Sądzie Apelacyjnym Krakowa (1939–1944), opuścił Galicję wraz ze zbliżaniem się Armii Czerwonej. Po II wojnie światowej zamieszkał w Bawarii, gdzie zmarł w obozie dla uchodźców.

Zobacz też

• Mychajło Hałuszczynski