Wybory prezydenckie w Macedonii w 2009 roku

Wybory prezydenckie w Macedonii odbyły się w dwóch turach 22 marca i 5 kwietnia 2009^[1]. Nowym prezydentem Macedonii został Ǵorge Iwanow^[2]. Pierwsza tura wyborów odbywała się równocześnie z wyborami samorządowymi.

W pierwszej turze wyborów zwyciężył Ǵorge Iwanow (WMRO-DPMNE), na którego głosowało 35,06% wyborców. Drugie miejsce zajął Lubomir Frczkoski (Socjaldemokratyczny Związek Macedonii), który zdobył 20,45% głosów. Trzeci był były minister zdrowia Imer Selmani (Nowa Demokracja), który otrzymał 14,99% głosów, a czwarte miejsce zajął niezależny kandydat Lube Boszkoski (14,87%). Frekwencja w pierwszej turze wyniosła 57%.

W drugiej turze wyborów zwyciężył ponownie Ǵorge Iwanow. Uzyskał on wynik 63,14% głosów. Frekwencja przekroczyła wymagane 40% i wyniosła 42,89%.

Przed wyborami

W październiku 2008 parlament zaakceptował poprawki do konstytucji, przewidujące zmianę zasad głosowania w wyborach prezydenckich. Parlament obniżył minimalną wymaganą frekwencję podczas wyborów prezydenckich z 50% do 40%. Była to próba polepszenia wizerunku Macedonii jako kraju o stabilnej demokracji^[3]. Wybory powszechnie były oceniane jako „test dojrzałości politycznej” Macedończyków, mogący zadecydować o członkostwie kraju w Unii Europejskiej i NATO.

Kandydaci

Obecny prezydent Branko Crwenkowski zapowiedział, że nie będzie się ubiegał o reelekcję^[4]. Do wyborów zgłosiło się dziesięciu kandydatów^[5]:

• Ǵorge Iwanow (WMRO-DPMNE)
• Lubomir Frczkoski (Socjaldemokratyczny Związek Macedonii)
• Lube Boszkoski (niezależny)
• Agron Buxhaku (Demokratyczny Związek na rzecz Integracji)
• Mirushe Hoxha (Demokratyczna Partia Albańczyków)
• Imer Selmani (Nowa Demokracja)
• Nano Rużin (Partia Liberalno-Demokratyczna)
• Nevzat Halili (Partia Demokratycznego Postępu)
• Slagjana Taseva (niezależny)
• Blagoja Markovski (niezależny)

Wybory

Lokale wyborcze były czynne od 7:00 do 19:00. Obfite opady śniegu spowodowały, że 134 z 3 tysięcy lokali wyborczych nie zostało otwartych. W miejscach tych zarejestrowanych było 12,5 tysięcy wyborców, czyli mniej niż 1% uprawnionych do głosowania. Głosowanie zostanie tam powtórzone w ciągu dwóch tygodni. Uprawnionych do głosowania było 1,8 mln ludzi. Wyborom przyglądało się prawie 7 tysięcy krajowych i około 500 zagranicznych obserwatorów, w tym obserwatorzy z OBWE. Wybory odbywały się w warunkach zaostrzonych środków bezpieczeństwa. Władze nie chciały dopuścić do powtórzenia sytuacji, jaka miała miejsce podczas wyborów parlamentarnych w 2008, kiedy to w wielu punktach kraju doszło do starć między rywalizującymi partiami albańskimi^[6][7].

I tura

Po przeliczeniu wszystkich głosów w wyborach zwyciężył Ǵorge Iwanow^[8].

Kandydat	Partia	Głosy	%
Ǵorge Iwanow	WMRO-DPMNE	343 374	35,06%
Lubomir Frczkoski	Socjaldemokratyczny Związek Macedonii	200 316	20,45%
Imer Selmani	Nowa Demokracja	146 795	14,99%
Lube Boszkoski	niezależny	145 638	14,87%
Agron Buxhaku	Demokratyczny Związek na rzecz Integracji	73 567	7,51%
Nano Rużin	Partia Liberalno-Demokratyczna	39 645	4,05%
Mirushe Hoxha	Demokratyczna Partia Albańczyków	30 281	3,09%
głosy nieważne		31 943	3,15%
	Razem	1 011 441	100%

II tura

Druga tura odbyła się 5 kwietnia. Zwyciężył w niej Ǵorge Iwanow. Frekwencja wyniosła 42,89%.

Kandydat	Partia	Głosy	%
Ǵorge Iwanow	WMRO-DPMNE	453 426	63,14%
Lubomir Frczkoski	Socjaldemokratyczny Związek Macedonii	264 692	36,86%
	Razem	718 118	100%