Wysokie Litewskie (gmina)

Wysokie Litewskie – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. poleskim (obecnie na pograniczu Polski i Białorusi). Siedzibą gminy było Wysokie Litewskie, które stanowiło odrębną gminę miejską^[3] (2348 mieszk. w 1921 roku^[2]).

Wysokie Litewskie

gmina wiejska
1921–1939[1]
Urząd gminy wiejskiej w Wysokiem Litewskim
Państwo	Polska
Województwo	(1919–20: okręg brzeski) (1920–21: okręg poleski) 1921–39: poleskie
Powiat	brzeski
Siedziba	Wysokie Litewskie
Populacja (1921) • liczba ludności	2100[2]
Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad 42
Położenie na mapie Polski w 1939 r. Wysokie Litewskie
52°22′12,0000″N 23°22′48,0000″E

W okresie międzywojennym gmina Wysokie Litewskie należała do powiatu brzeskiego w woj. poleskim^[2]. 18 kwietnia 1928 roku do gminy przyłączono część zniesionej gminy Połowce^[4]. 1 kwietnia 1932 roku do gminy Wysokie Litewskie przyłączono wieś Zubacze z gminy Wierzchowice (należącą uprzednio do gminy Połowce)^[5]. 20 kwietnia 1934 roku część obszarów gminy Wysokie Litewskie (3 przedmieścia i dwór majątku Wysokie Litewskie) przyłączono do miasta Wysokie Litewskie^[6].

Niewielka część obszaru dawnej gminy Wysokie Litewskie, składająca się m.in. z miejscowości Tokary, Wilanowo i (od 1932) Zubacze (obok skrawków gmin Wierzchowice, Wołczyn i Miedna) jest jedynym fragmentem woj. poleskiego, który po 1945 roku pozostał w Polsce (przyłączonym do powiatu bielskiego w woj. białostockim)^[7]. W skład terenów tych wchodzi także część obszaru zniesionej w 1928 gminy Połowce, przyłączonej do gmin Wysokie Litewskie i Wierzchowice. Po wojnie obszar gminy Wysokie Litewskie (oprócz ww. fragmentów, które pozostały w Polsce i z których powstała gmina Klukowicze) wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Zobacz też: Gmina Wysokie