Wyspa Adelajdy

Wyspa Adelajdy (ang. Adelaide Island; hiszp. Isla Adelaida, Isla Bergano)^[2] – wyspa w Antarktyce, położona na Morzu Bellingshausena (Ocean Południowy) na zachód od Półwyspu Antarktycznego. Rozciąga się na długości 121 km, ma szerokość 32 km i powierzchnię ponad 4,6 tys. km²^[1].

Wyspa Adelajdy

Wyspa Adelajdy i półwysep Arrowsmitha na zdjęciu satelitarnym, połączone pomostem lodowym
Kontynent	Antarktyda
Akwen	Morze Bellingshausena
Powierzchnia	4663,1[1] km²
Populacja  • liczba ludności	22 (zimą)
Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego Wyspa Adelajdy
Położenie na mapie Antarktyki Wyspa Adelajdy
67°15′S 68°30′W

Geografia

Najwyższy punkt na wyspie, Mount Liotard, wznosi się na wysokość 2317 metrów^[1] n.p.m. Na południe od wyspy rozciąga się Zatoka Małgorzaty, na północny wschód od niej leżą Wyspy Biscoe. Wyspa leży w obszarze roszczeń trzech państw: Argentyny, Chile i Wielkiej Brytanii.

Historia

Wyspa została odkryta w 1832 r. przez wyprawę pod dowództwem Johna Biscoe i nazwana na cześć brytyjskiej królowej Adelajdy Sachsen-Meiningen. Po raz pierwszy zbadana została na początku XX wieku przez francuską ekspedycję pod dowództwem Jean-Baptiste’a Charcota^[3].

Stacje polarne

Na Wyspie Adelajdy znajduje się dwie stacje polarne: całoroczna brytyjska stacja Rothera i letnia stacja chilijska, Teniente Luis Carvajal Villaroel. Chilijska stacja pierwotnie należała do Wielkiej Brytanii i nosiła nazwę Base T; w latach 70. XX wieku Brytyjczycy przenieśli działalność do nowej stacji Rothera.

Zdjęcia

• 
  Zatoka Stonehouse Bay na Wyspie Adelajdy
• 
  Brytyjska stacja Rothera
• 
  Chilijska stacja Carvajal