Zabłotce (powiat jarosławski)

Zabłotce – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Radymno^[5][3].

Zobacz też: Zabłotce w innych znaczeniach tej nazwy.

Zabłotce

wieś
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	jarosławski
Gmina	Radymno
Wysokość	203 m n.p.m.
Liczba ludności (2020)	404[1]
Strefa numeracyjna	16
Kod pocztowy	37-550[2]
Tablice rejestracyjne	RJA
SIMC	0610030[3]
Położenie na mapie gminy wiejskiej Radymno Zabłotce
Położenie na mapie Polski Zabłotce
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Zabłotce
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego Zabłotce
49°54′15″N 22°47′00″E[4]

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa przemyskiego.

Części wsi

Integralne części wsi Zabłotce^[5][3]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0610046	Młyny	część wsi

Historia

Wieś zasiedlona została prawdopodobnie w drugiej połowie XIV wieku na te­renach będących własnością królewską. W XV wieku przeszła w ręce szlachec­kie, od 1615 roku należała do Jana Parysa Drohojowskiego. Po jego śmierci w 1643 roku wieś odziedziczyła częściowo żona, Katarzyna z Myszkowskich oraz Jan Ramułt, wojewoda przemyski.

W połowie XIX wieku w Zabłotcach był dwór z folwarkiem, i drewniana cerkiew pod wezwaniem św. Marii. Należały do Stanisława Sołtysika, potem drogą koligacji rodzinnych do Edwarda, a następnie do Władysława Bogdań­skiego i Józefy Komarnickiej. W 1902 roku Zabłotce były wsią gminną z przy­siółkami Na Młynie i Za Potokiem. Naczelnikiem gminy był Jan Grendus. Na terenie wsi znajdowało się 70 domów, ludność liczyła 429 osób. W obszarze dworskim zarządzanym przez Romualda Runge z Dmytrowic było 6 domów i 32 mieszkańców. Wieś leżała w granicach powiatu jarosławskiego, parafii łaciń­skiej w Kosienicach, greckokatolickiej w Drohojowie. W tym czasie w Zabłot­cach była jednoklasowa szkoła.

Kościół w Zabłotcach zaczęto budować w 1983 roku, ukończono w 1990 roku. Poświęcenia dokonał biskup Ignacy Tokarczuk. Projekt kościoła opraco­wał Jan Rządca z Leska. Stanął on na miejscu starej cerkwi drewnianej, którą zburzono, nagrobki z cmentarza przycerkiewnego przeniesiono na cmentarz komunalny.