Zbigniew Makomaski

Zbigniew Antoni Makomaski (ur. 11 lipca 1931 w Uniszkach Zawadzkich^[1]) – polski lekkoatleta, olimpijczyk.

Zbigniew Makomaski

Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1931 Uniszki Zawadzkie
Wzrost	177 cm
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto Warszawa 1953 bieg na 200 m przez płotki złoto Warszawa 1953 bieg na 400 m przez płotki złoto Warszawa 1954 sztafeta 4 × 400 m złoto Łódź 1955 sztafeta 4 × 400 m złoto Bydgoszcz 1958 sztafeta 4 × 400 m srebro Bydgoszcz 1958 bieg na 400 m srebro Bydgoszcz 1958 sztafeta 4 × 100 m brąz Warszawa 1951 bieg na 400 m przez płotki

Osiągnięcia

Był biegaczem, członkiem Wunderteamu. Był znany przede wszystkim ze startów w biegach na 400 metrów oraz 800 metrów, ale odnosił sukcesy także w biegach płotkarskich.

Najbardziej znanym osiągnięciem sportowym Makomaskiego jest zwycięstwo w biegu na 800 metrów podczas meczu reprezentacji Polski i Stanów Zjednoczonych 2 sierpnia 1958, kiedy to pokonał mistrza olimpijskiego z Melbourne w 1956 Toma Courtneya.

Startował w biegu na 800 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie, ale odpadł w ćwierćfinale^[1]. Podczas mistrzostw Europy w 1954 w Bernie wystąpił w sztafecie 4 × 400 metrów (bez sukcesów), a w następnych mistrzostwach w 1958 w Sztokholmie był czwarty w biegu na 800 metrów i szósty w sztafecie 4 × 400 metrów^[2]. Na akademickich mistrzostwach świata w Budapeszcie w 1954 zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów, a w biegu na 400 metrów indywidualnie był szósty. Zajął drugie miejsca w obu tych konkurencjach podczas Międzynarodowych Igrzysk Sportowych Młodzieży w Warszawie w 1955^[3].

Był mistrzem Polski w biegu na 200 metrów przez płotki w 1953, w biegu na 400 metrów przez płotki także w 1953 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1954, 1955 i 1958. W 1958 zdobył wicemistrzostwo Polski w biegu na 400 metrów oraz w 4 × 100 metrów^[4]. Wystąpił w 25 meczach reprezentacji Polski odnosząc 12 zwycięstw indywidualnych. Ustanawiał rekordy Polski w biegu na 400 metrów (47,7 25 czerwca 1955 w Moskwie), w biegu na 800 metrów (1:46,7 2 sierpnia 1958 w Warszawie) i w sztafecie 4 × 400 metrów (3:08,7 7 września 1957 w Warszawie)^[5]. Był zawodnikiem klubów z Olsztyna: Związkowca, Kolejarza i Ogniwa, a także (przez większą część kariery) z Warszawy: Ogniwa i Sparty.

Rekordy życiowe

• bieg na 400 metrów – 47,3 s. (6 lipca 1957, Budapeszt)
• bieg na 800 metrów – 1:46,7 s. (2 sierpnia 1958, Warszawa)^[6]
• bieg na 400 metrów przez płotki – 55,0 s. (32 października 1953, Jena)