Zdobysław Flisowski

Zdobysław Tomasz Flisowski (ur. 22 września 1931 w Brześciu nad Bugiem) – polski inżynier, nauczyciel akademicki i polityk, profesor nauk technicznych, nauczyciel akademicki Politechniki Warszawskiej, minister edukacji narodowej w latach 1992–1993.

Zdobysław Flisowski

Data i miejsce urodzenia	22 września 1931 Brześć nad Bugiem
Minister edukacji narodowej
Okres	od 11 lipca 1992 do 26 października 1993
Poprzednik	Andrzej Stelmachowski
Następca	Aleksander Łuczak
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. W 1952 został pracownikiem naukowym tej uczelni. W 1966 obronił doktorat, a w 1980 uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1987 otrzymał tytuł naukowy profesora w zakresie nauk technicznych, w 1992 został profesorem zwyczajnym. Przez kilkanaście lat pełnił funkcję prodziekana Wydziału Elektrycznego, w latach 1989–1992 prorektora PW. W 1991 został kierownikiem Zakładu Techniki Wysokich Napięć. Specjalizuje się w technikach wysokich napięć, elektrotechnologiach i ochronie odgromowej. W 2001 objął stanowisko rektora Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Technicznej w Legionowie. W pracy naukowej specjalizował się w zagadnieniach takich jak elektrotechnologie, ochrona odgromowa, technika wysokich napięć^[1].

W latach 1990–1992 zasiadał w radzie dzielnicy Mokotów, był również delegowany do Rady m.st. Warszawy. W wyborach w 1991 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z listy Wyborczej Akcji Katolickiej^[2]. Od 11 lipca 1992 do 26 października 1993 z rekomendacji Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego sprawował urząd ministra edukacji narodowej w rządzie Hanny Suchockiej.

Został przewodniczącym Polskiego Komitetu Ochrony Odgromowej SEP, członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz członkiem komitetu naukowego III Konferencji Smoleńskiej poświęconej katastrofie samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010^[3].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2024)^[4]
• Krzyż Wolności i Solidarności (2024)^[5]

Wybrane publikacje

• Technika wysokich napięć, Warszawa 1995.
• Trendy rozwojowe ochrony odgromowej budowli, Warszawa 1996.
• Laboratorium techniki wysokich napięć, Warszawa 2006.