Zenon Stefaniuk

Zenon Stefaniuk (ur. 8 lipca 1930 w Wojnowie, zm. 10 lipca 1985 w Katowicach) – polski bokser, dwukrotny mistrz Europy.

Zenon Stefaniuk

Data i miejsce urodzenia	8 lipca 1930 Wojnów
Data i miejsce śmierci	10 lipca 1985 Katowice
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa Europy złoto Warszawa 1953 waga kogucia złoto Berlin Zach. 1955 waga kogucia Mistrzostwa Polski brąz Gdańsk 1950 waga piórkowa srebro Łódź 1951 waga kogucia złoto Warszawa 1952 waga kogucia złoto Poznań 1953 waga kogucia złoto Warszawa 1954 waga piórkowa złoto Kraków 1955 waga kogucia
Odznaczenia

Grób Zenona Stefaniuka na cmentarzu Witomińskim

Życiorys

Syn Zygmunta. Największe sukcesy odnosił w wadze koguciej. Został w niej dwa razy mistrzem Europy: podczas Mistrzostw Europy w Warszawie w 1953, a także na następnych mistrzostwach w Berlinie Zachodnim (1955).

Startował w Igrzyskach Olimpijskich w Melbourne (1956) – w eliminacjach przegrał z Chilijczykiem Claudio Barrientosem, kwestionowano obiektywność tego werdyktu sędziowskiego^[1].

Cztery razy zdobywał mistrzostwo Polski: w 1952, 1953 i 1955 w wadze koguciej, oraz w 1954 w wadze piórkowej. W 1951 był wicemistrzem Polski w wadze koguciej, a w 1950 brązowym medalistą w piórkowej.

Siedem razy wystąpił w reprezentacji Polski odnosząc 6 zwycięstw i 1 raz przegrywając.

Stoczył 262 walki, z których wygrał 245, 3 zremisował a 14 przegrał.

Był zawodnikiem Związkowca Gdynia, Gwardii Gdańsk i BBTS Bielsko-Biała w latach 1946 - 1957.

W 1953 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi i osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu^[2].

Po zakończeniu kariery pracował jako trener.

Dwa razy znalazł się wśród laureatów Plebiscytu Przeglądu Sportowego: w 1953^[3] zajął 3. miejsce, a w 1955 szóste.

Pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 11-9-26)^[4].