Zielona fala

Zielona fala – zjawisko, zwykle celowe, skoordynowania kolejno występujących sygnalizacji świetlnych (zwykle trzy lub więcej), aby umożliwić przepływ ruchu w sposób ciągły przez kilka skrzyżowań w jednym głównym kierunku^[1].

Każdy pojazd poruszający się na zielonej fali (z przybliżoną prędkością ustaloną przez inżynierów ruchu) zastanie progresywną kaskadę zielonych świateł, dzięki czemu nie będzie musiał zatrzymywać się na skrzyżowaniach^[2]. Pozwala to na większe obciążenie ruchem oraz zmniejsza hałas i zużycie energii (ponieważ potrzebne jest mniejsze przyspieszanie i hamowanie). W praktyce tylko grupa samochodów (zwana „plutonem”, której wielkość jest określona przez czasy sygnału) może korzystać z zielonej fali, zanim przedział czasowy zostanie przerwany, aby ustąpić miejsca innym potokom ruchu.

Interaktywne znaki pokazujące z jaką prędkością należy jechać.

Koordynacja sygnałów odbywa się czasami dynamicznie, zgodnie z danymi z czujników o aktualnie istniejących przepływach ruchu – w innym przypadku odbywa się to statycznie, za pomocą liczników czasu. W pewnych okolicznościach zielone fale mogą się ze sobą przeplatać, ale zwiększa to ich złożoność i zmniejsza użyteczność, więc w konwencjonalnych konfiguracjach tylko drogi i kierunki o największym obciążeniu są traktowane preferencyjnie.

W 2011 roku w badaniu modelowano wdrażanie zielonych fal w nocy na ruchliwych przedmieściach Manchesteru (Chorlton-cum-Hardy) przy użyciu mikrosymulacji S-Paramics i modułu emisji AIRE^[3]^[4]. Wyniki pokazały, że konfiguracja sygnału zielonej fali w sieci może potencjalnie:

Ograniczyć emisję CO₂, NO_x i PM ₁₀ z ruchu drogowego.
Zmniejszyć zużycie paliwa pojazdów.
Być użyta na drogach, które przecinają się z innymi zielonymi falami.
Skrócić czas oczekiwania samochodów na bocznych drogach.
Dać pieszym więcej czasu na przejście na skrzyżowaniach i ułatwić im przejście przez ulice, gdy pojazdy poruszają się w plutonach^[5]
Kontrolować prędkość ruchu na obszarach miejskich.
Ograniczyć zużycie podzespołów pojazdów i pośrednie zużycie energii poprzez ich produkcję^[6]

Zielona fala w obu kierunkach jest możliwa przy różnych zaleceniach prędkości dla każdego kierunku; Ruch z jednego kierunku może dotrzeć do sygnalizacji świetlnej szybciej niż z drugiego kierunku, jeśli odległość od poprzedniej sygnalizacji świetlnej nie jest matematycznie wielokrotnością przeciwnego kierunku. Droga dwujezdniowa może być odpowiednia dla zielonych fal w obu kierunkach, jeśli w pasie centralnym jest wystarczająco dużo miejsca, aby umożliwić pieszym oczekiwanie i oddzielenie etapów przejścia dla pieszych po każdej stronie drogi^[7]^[8].

Zielone fale są czasami wykorzystywane do ułatwienia ruchu rowerowego. Rozwiązanie takie występuje w Kopenhadze^[9], Amsterdamie^[10], San Francisco^[11], aby zapewnić płynny ruch rowerzystów. Na Valencia Street w San Francisco sygnały zostały zmienione na początku 2009 r., tak by zapewnić zieloną falę dla rowerzystów w obu kierunkach. W Kopenhadze zielona fala na arterii Nørrebrogade(inne języki) ułatwia ruch dla 30 000 rowerzystów i utrzymanie stałej prędkości 19,3 km/h przez 2,5 kilometra. W Amsterdamie rowerzyści jadą bez zatrzymania z prędkością od 15 do 18 km/h. W Wiedniu na odcinku ścieżki rowerowej na Lassellestrasse w 2. dzielnicy znajduje się wyświetlacz informujący rowerzystów o ich prędkości oraz prędkości, jaką muszą utrzymać, aby przejechać na następnym zielonym świetle.

W Frederiksberg (część Kopenhagi) wprowadzono zieloną falę dla pojazdów ratunkowych w celu poprawy usług publicznych.

Niemcy wprowadziły znak drogowy – zielona fala w kółku – informujący o możliwości skorzystania z zielonej fali przy przejeździe ze wskazaną na znaku prędkością^[12].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Zielona fala

Zobacz też

Przypisy

Wikiwand - on