Ziemia Wileńska

Ziemia Wileńska – jednostka administracyjna II Rzeczypospolitej istniejąca w latach 1922–1926 ze stolicą w Wilnie.

Ten artykuł dotyczy jednostki administracyjnej. Zobacz też: Wileńszczyzna.

Ziemia Wileńska

— ziemia —
1922–1926
Państwo	Polska
Data powstania	13 kwietnia 1922
Data likwidacji	20 stycznia 1926
Siedziba wojewody i sejmiku	Wilno
Powierzchnia	27 849 km²
Populacja (1925) • liczba ludności	973 404
• gęstość	35 os./km²
Podział administracyjny
Liczba powiatów miejskich 1 Liczba powiatów ziemskich 7 Liczba gmin miejskich 13 Liczba gmin wiejskich 105
Położenie na mapie II Rzeczypospolitej

Terytorium o nazwie Ziemia Wileńska (obszar dotychczasowej Litwy Środkowej oraz części byłego polsko-litewskiego pasa neutralnego^[1]) składające się z miasta Wilna oraz powiatów wileńskiego, oszmiańskiego, święciańskiego, trockiego i brasławskiego^[2] zostało wcielone do Polski 13 kwietnia 1922 roku na mocy ustawy z 6 kwietnia 1922 roku. Równocześnie do Ziemi Wileńskiej przyłączono powiaty dziśnieński, duniłowiczowski i wilejski z sąsiedniego województwa nowogródzkiego^[3].

Pomiędzy 1923 a 1924 rokiem powiaty wileński i trocki zostały połączone w powiat wileńsko-trocki^[4]. 1 stycznia 1926 roku powiat duniłowicki przekształcono w powiat postawski^[5].

Ziemia Wileńska była ostatnim obszarem II RP który otrzymał status województwa. Doszło do tego dopiero 20 stycznia 1926 roku, kiedy zgodnie z ustawą z 22 grudnia 1925 roku przekształcono ją w województwo wileńskie^[6].

     Tereny inkorporowane do Polski jako Ziemia Wileńska po likwidacji Litwy Środkowej

     Tereny woj. nowogródzkiego włączone do Ziemi Wileńskiej