Córka Janiny (z domu Goettel) i Tadeusza Pietscha. Jej ojciec był prawnikiem, działaczem socjalistycznym i ruchu oporu; zginął 8 sierpnia 1944 w powstaniu warszawskim, został pochowany na cmentarzu Obrońców Warszawy na Woli. Jej matka wyszła ponownie za mąż, za lekarza Włodzimierza Marcinkowskiego, który adoptował Zofię.

Ukończyła szkołę podstawową i liceum ogólnokształcące w Krakowie. Po maturze rozpoczęła studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Na pierwszym roku studiów w 1959 wystąpiła w filmie Bohdana Poręby Lunatycy. Ze względu na złamanie obowiązującego regulaminu została usunięta ze szkoły. Studia aktorskie kontynuowała w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, którą ukończyła w 1962.

W 1960 zagrała w filmie Kazimierza Kutza Nikt nie woła. Film przyjęto dość chłodno, ale dostrzeżono duży talent aktorski Marcinkowskiej. Po studiach wróciła do Krakowa, gdzie otrzymała angaż do Starego Teatru. W 1963 zagrała ostatni raz występując w filmie Weekendy, nowela Autobusy jak żółwie.

Była w związku z aktorem Zbigniewem Wójcikiem (1932–1963), który był uzależniony od alkoholu, przez co często dochodziło między nimi do kłótni i przemocy^[2]. 8 lipca 1963 podczas jednej z awantur Wójcik upadł i uderzył się w głowę, a Marcinkowska – przekonana o nieumyślnym spowodowaniu śmierci partnera – popełniła samobójstwo^[2]^[3], zatruwając się gazem; Wójcik zmarł kilka godzin później^[4]^[5]. Została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[6].

Życiorys

Filmografia

Teatr

Przypisy

Linki zewnętrzne