Zuzanna Łozińska

Zuzanna Łozińska (ur. 11 marca 1886^[1] we Lwowie, zm. 5 sierpnia 1982 w Puławach) – polska aktorka, reżyserka filmowa, tancerka.

Zuzanna Łozińska

Zuzańska Łozińska w Carewiczu (ok. 1936)
Data i miejsce urodzenia	11 marca 1886 Lwów
Data i miejsce śmierci	5 sierpnia 1982 Puławy
Zawód	aktorka, reżyserka, tancerka
Lata aktywności	1913–1982
Odznaczenia

Życiorys

Zawodu aktorskiego uczyła się we Lwowie pod kier. Stanisława Faliszewskiego (taniec), następnie Wandy Siemaszkowej i Ireny Trapszo (gra sceniczna). Początkowo, od 1913 roku występowała we Lwowie jako tancerka. Od 1927 grała role teatralne w Starym Teatrze w Krakowie. Występowała też w Stanisławowie, gdzie była dyrektorem teatru objazdowego (1933–1939). Pełniła funkcję dyrektora Teatru Podolsko-Pokuckiego w Stanisławowie^[2][3]. Po tym jak rozwiązano umowę na siedzibę jej teatru w Stanisławowie, latem 1939 tworzyła nową placówkę w Tarnopolu^[4].

Po II wojnie światowej została dyrektorem Teatru w Jeleniej Górze (1947–1950). Jako aktorka grała role dramatyczne oraz filmowe. Napisała prace reżyserskie m.in. „Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry (1948).

Za całokształt otrzymała nagrody: Nagrodę Państwową Pierwszego Stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1975), „Złotą Iglicę” i „Srebrny Kluczyk”.

Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym w Jeleniej Górze (sektor 5CK1-1-19).

Role filmowe

• 1978: Płomienie (jako babcia)
• 1980: Gorączka (jako Cywikowa)
• 1981: Debiutantka (jako matka Jerzego)
• 1982: Klakier (jako Gertruda)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1975)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1965)
• Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1959)
• Srebrny Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)^[5]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (23 maja 1955)^[6]
• Odznaka „Zasłużony dla Dolnego Śląska” (1967)
• Medal „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” nr 372 (1968)^[7]