Zygmunt Łempicki (profesor)

Zygmunt Łempicki (ur. 11 maja 1886 w Sanoku, zm. 21 czerwca 1943 w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Auschwitz) – profesor literatury niemieckiej, teoretyk literatury.

Ten artykuł dotyczy profesora. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Zygmunt Łempicki

Data i miejsce urodzenia	11 maja 1886 Sanok
Data i miejsce śmierci	21 czerwca 1943 KL Auschwitz
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: literatura niemiecka, germanistyka
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Habilitacja	1916 Uniwersytet Jagielloński
Profesura	1 maja 1919
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 11 maja 1886 w Sanoku^[1]. W latach 1904–1908 studiował filologię germańską i klasyczną na Uniwersytecie Lwowskim^[1], a także filozofię u Kazimierza Ajdukiewicza. Studia uzupełniał w Berlinie i Getyndze^[1]. Pracował jako nauczyciel gimnazjalny we Lwowie. W 1916 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim^[1], od 1 maja 1919 był profesorem nadzwyczajnym, a od 1 października 1920 profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego^[1], kierownikiem katedry literatury i języka niemieckiego. Należał m.in. do PAU, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego. 20 stycznia 1938 został wybrany członkiem rady głównej Towarzystwa Pracy Społeczno-Gospodarczej^[2].

Publikował recenzje teatralne, muzyczne i literackie, a także artykuły dotyczące polityki i życia społecznego i gospodarczego na łamach m.in. „Pamiętnika Literackiego”, „Ruchu Literackiego”, „Kuriera Polskiego” i „Kuriera Warszawskiego”. Redagował wydanie pięciotomowej, ilustrowanej, encyklopedii młodzieżowej Świat i życie. Zarys encyklopedyczny współczesnej wiedzy i kultury opublikowanej w latach 1933–1936 we Lwowie i w Warszawie^[3] .

11 listopada 1937 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[4].

Osadzony na Pawiaku, 28 kwietnia 1943 został wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz^[5].

Był żonaty z Marią Wandą z Rehmanów (1888–1967), córką geografa, profesora Uniwersytetu Lwowskiego Antoniego Rehmana.

Niektóre prace

• W sprawie uzasadnienia poetyki czystej (1921)
• Idea a osobowość w historii literatury (1920)^[6]
• Literatura, poezja, życie (1936)^[7]
• Pozytywizm, neoidealizm i neopozytywizm w historii literatury (1939)
• Twórca i dzieło w poezji (1948)
• Osnowa, wątek, motyw (1926)
• Geschichte der deutschen Literaturwissenschaft (1920)^[8]
• Renesans, Oswiecenie, Romantyzm (1923)^[9].