consonante

consonante (język asturyjski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. spółgłoska

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) vocal

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

consonante (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [kon.so.ˈnãn̦.te]

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rymujący się

(1.2) harmonijny, zgodny

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) fonet. spółgłoska (dźwięk), konsonant

(2.2) jęz. spółgłoska (litera)

odmiana:

(1.1-2) lp consonante m/ż; lm consonantes m/ż

(2.1-2) lp consonante; lm consonantes

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) armónico, acorde, concordante, conforme

(2.2) letra consonante

antonimy:

(1.1) disonante

(2.1) vocal

hiperonimy:

(2.1) sonido

(2.2) letra

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. consonancia ż, consonantismo m, consonantización ż

przym. consonántico

czas. consonar, consonantizar

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. consŏnans

uwagi:

źródła:

consonante (język włoski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) harmonijny, równobrzmiący

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) jęz. spółgłoska

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: