fortau

fortau (język norweski (bokmål))

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) chodnik (trotuar)

odmiana:

(1.1) et fortau, fortauet, fortauer, fortauene lub et fortau, fortauet, fortau, fortaua

przykłady:

(1.1) Han fikk bot for å parkere på fortauet. → Dostał mandat za parkowanie na chodniku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: