kender

kender (język duński)

wymowa:

IPA: /ˈkεnʌ/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) znawca, koneser

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) = kende → znać

odmiana:

(1.1) en kender, kenderen, kendere, kenderne

przykłady:

(1.1) En erfaren islamkender holdt en forelæsning om dyrenes rettigheder i den islamiske verden. → Wytrawny islamoznawca wygłosił wykład o prawach zwierząt w świecie islamskim.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kende

przym. kendt

związki frazeologiczne:

etymologia:

duń. kende + -er

uwagi:

źródła: