klint

klint (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈklenˀd]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) geol. klif

odmiana:

(1.1) en klint, klinten, klinter, klinterne

przykłady:

(1.1) En klint bør ikke forveksles med en klit. → Klifu nie należy mylić z wydmą.

składnia:

kolokacje:

(1.1) klintkyst → wybrzeże klifowe

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

śdn. klint

uwagi:

źródła: