knogle

knogle (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) anat. kość

odmiana:

(1.1) en knogle, knoglen, knogler, knoglerne

przykłady:

(1.1) De, der har prøvet at brække en knogle, ved, at det ikke gør ondt i starten, men først efter nogen tid. → Ci, którym zdarzyło się złamać kość, wiedzą, że to nie boli na początku, ale dopiero po jakimś czasie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ben

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

kød og knogler

etymologia:

uwagi:

źródła: