provocare

provocare (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [pɾo.βo.ˈka.ɾe]

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp (yo) czasu przyszłego prostego (futuro simple) trybu łączącego (subjuntivo) od provocar

(1.2) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu przyszłego prostego (futuro simple) trybu łączącego (subjuntivo) od provocar

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

provocare (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) infinitivus praesentis od: provoco

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

provocare (język rumuński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) prowokacja

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz rumuński, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

provocare (język włoski)

wymowa:

IPA: [provo'kare]

znaczenia:

czasownik

(1.1) prowokować

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. provocazione, provocante, provocatore

czas. provocarsi

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. provocare

uwagi:

źródła: