sluttning

sluttning (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) geogr. stok, pochyłość, zbocze

odmiana:

(1.1) en sluttning, sluttningen, sluttningar, sluttningarna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: geografia w języku szwedzkim

źródła: