Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ang. venous thromboembolism) – choroba charakteryzująca się występowaniem zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej[1][2].
Jej główne objawy to obrzęk i ból kończyny unaczynionej zajętą przez zakrzepicę żyły, a także ból w klatce piersiowej, krwioplucie i duszność, które wywołane są przez zatorowość płucną[3]. W skrajnych przypadkach może wystąpić ciężka hipoksja[3]. Leczenie polega na podawaniu dożylnym heparyny, a następnie leków doustnych zawierających warfarynę lub inne antagonisty witaminy K przez okres od 3 do 6 miesięcy[2][4].