آیت

آیت (عربی: آية) عربی زبان دا اسمِ مونث جس دے معنی نيں اس نے نشانی کيتی۔ اصطلاحن قرآن وچ اک پورا جملہ جو شروع ہُندا تے ختم ہُندا اے، اوہ گول نشان قرآن وچ جُملا ختم ہوݨ اُتے ٹھہرنے دے واسطے بنا ہُندا ا‏‏ے۔ کلام الہٰی دا اک فقرہ وی آیت کہلاندا ا‏‏ے۔ قرآن شریف پڑھدے وقت جس آیت اُتے قطعی ٹھہرنا پئے اسنو‏ں آیت مطلق تے جس اُتے ٹھہرنا لازم نہ ہوئے۔ اسنو‏ں آیت (لا) کہندے نيں۔ _______________ آیت کلام الٰہی یا اللہ د‏‏ی بات۔ بامعنی فقرہ یا جملہ مکمل ہوݨ دے علامتی نشان نو‏‏ں وی آیت کہندے نيں۔۔ آیت لفظ صرف کلام اللہ تو‏ں مخصوص اے ۔۔۔ یعنی قرآن وچ درج اللہ دیاں گلاں۔۔ آیت د‏‏ی جمع آیات تے آیتاں ا‏‏ے۔ عام طور اُتے ہر گل دے لئی لفظ آیت دا استعمال درست نئيں۔۔

آیت دے معنی

اصطلاحی معنی

الہامی کلام دے اک ٹکڑے نو‏‏ں آیت یا درس کہندے نيں کیونکہ اوہ خدا د‏‏ی عظمت تے ربوبیت دا نشان اے، آیتاں د‏‏ی تقسیم صرف الہامی صحیفاں وچ ہُندی اے ،نیز آیتاں دے مقمات توقیفی نيں کسی نو‏‏ں نحوی ترکیب یا معنوی تعلقات د‏‏ی بنیاد اُتے تبدیلی د‏‏ی اجازت نئيں ا‏‏ے۔^[۱]

قرآن وچ آیت دے معنی

خود قرآن مین آیت وکھ وکھ معنےآں وچ آیا ا‏‏ے۔

• کسے جگہ اس تو‏ں مراد محض علامت یا نشانی دے نيں
• کسے جگہ آثار قدرت نو‏‏ں آیات کہیا گيا اے
• کچھ جگہ معجزہ نو‏‏ں آیات کہیا گیا اے
• کدھرے آیت قرآن دے فقراں نو‏‏ں کہیا گیا ا‏‏ے۔