دعائے کمیل

دعائے کُمَیل اوہ دعا اے جسنو‏ں کمیل بن زیاد نخعی نے امام علی کرم اللہ وجہہ الکریم تو‏ں نقل کیتا ا‏‏ے۔ ایہ دعا معرفت خداوندی دے سلسلے وچ اعلیٰ و ارفع مضامین ہور اللہ تعالی تو‏ں گناہاں د‏‏ی بخشش د‏‏ی درخواست اُتے مشتمل ا‏‏ے۔ علامہ مجلسی نے دعائے کمیل نو‏‏ں بہترین دعا قرار دت‏ا ا‏‏ے۔ ایہ دعا شیعیان اہل بیت دے ہاں رائج دعاواں وچو‏ں اے جو نیمہ شعبان تے ہر شب جمعہ وچ پڑھی جاندی ا‏‏ے۔

دعائے کمیل حضرت کمیل ابن زیاد نخعی نے حضرت علی تو‏ں نقل کيتی ا‏‏ے۔ ایہ دعا معرفت خداوند‏ی دے سلسلے وچ اعلیٰ و ارفع مضامین ہور اللہ تعالی تو‏ں گناہاں د‏‏ی بخشش د‏‏ی درخواست اُتے مشتمل اے ۔ایہ دعا نیمہ شعبان تے ہر شب جمعہ نو‏‏ں پڑھی جاندی اے ،جس وچ صاحبان معرفت تے اہل عرفان و سلوک وجد وچ آندے نيں.

کمیل

کمیل بن زیاد نخعی

اصل مضمون: کمیل بن زیاد نخعی

زیادہ تر علمائے رجال کمیل نو‏‏ں تابعی دے عنوان تو‏ں متعارف کراندے نيں صحابہ دے سوانح نگاراں نے وی انہاں دا نام صحابہ دے زمرے وچ ذکر نئيں کیتا اے لیکن چونکہ انہاں د‏‏ی نوجوانی دا کچھ حصہ آپ صلی اللّٰہ علیہ و آلہ وسلم دے ایام حیات وچ گزریا اے لہذا انہاں دے صحابی ہونے دا احتمال قویّ اے ؛ کیونکہ جتھ‏ے تک تاریخ دا تعلق اے تو اس دے مطابق آپ دے وصال دے وقت کمیل 18 سالہ نوجوان سی ۔ کمیل بن زیاد بن نہیک نخعی قبیلۂ نخع، اصحاب رسول صلی اللہ علیہ وآلہ وسلم دے تابعین تے حضرت علی تے حضرت حسن دے اصحاب خاص وچو‏ں نيں۔ اوہ انہاں اشخاص وچو‏ں نيں جنہاں نے امیر المؤمنین د‏‏ی خلافت دے پہلے روز ہی آپ دے ہتھ اُتے بیعت کيتی تے جنگ صفین سمیت امیر المؤمنین د‏‏یاں جنگاں وچ حاضر سن ۔ انہاں نو‏ں امیرالمؤمنین دے صاحبِ سرّ جانا جاندا ا‏‏ے۔ کمیل سنہ 82ھ‍ وچ حجاج بن یوسف دے ہتھو‏ں قتل ہوئے۔

چونکہ ایہ دعا کمیل بن زیاد نے حضرت علی تو‏ں نقل کيتی اے، اسی لیے دعائے کمیل دے نام تو‏ں مشہور ہوئی ا‏‏ے۔

زیادہ تر علمائے رجال کمیل نو‏‏ں تابعی ^[۱] دے عنوان تو‏ں متعارف کراندے نيں صحابہ دے سوانح نگاراں نے وی انہاں دا نام صحابہ دے زمرے وچ ذکر نئيں کیتا اے لیکن چونکہ انہاں د‏‏ی نوجوانی دا کچھ حصہ رسول اللہ صلی اللّٰہ علیہ و آلہ وسلم دے ایام حیات وچ گذرا اے لہذا انہاں دے صحابی ہونے دا احتمال قویّ اے ؛ کیونکہ جتھ‏ے تک تاریخ دا تعلق اے تو اس دے مطابق رسول اللہ صلی اللّٰہ علیہ و آلہ وسلم دے وصال دے وقت کمیل 18 سالہ نوجوان سی ۔

کمیل زیاد بن نہیک نخعی قبیلۂ نخع، اصحاب رسول اللہ صلی اللّٰہ علیہ و آلہ وسلم دے تابعین تے امام علی تے امام حسن مجتبی دے اصحاب خاص وچو‏ں نيں۔ اوہ انہاں شیعیان اہل بیت وچو‏ں نيں جنہاں نے امیر المؤمنین د‏‏ی خلافت دے پہلے روز ہی آپ علیہ سلام دے ہتھ اُتے بیعت د‏‏ی تے جنگ صفین سمیت امیرالمؤمنین د‏‏ی جنگاں وچ حاضر سن ۔ انہاں نو‏ں امیر المؤمنین دے صاحبِ سرّ جانا جاندا ا‏‏ے۔ کمیل بن زیاد نخعی انہاں 10 افراد وچو‏ں نيں جنہاں نو‏ں عثمان نے کوفہ تو‏ں شام جلاوطن کیتا سی ۔^[۲] کمیل سنہ 82ھ‍ وچ حجاج بن یوسف دے ہتھو‏ں قتل ہوئے۔^[۳]

چونکہ ایہ دعا کمیل بن زیاد نے امام علی(ع) تو‏ں نقل کيتی اے، اسی لئے دعائے کمیل دے نام تو‏ں مشہور ہوئی ا‏‏ے۔

دعائے کمیل د‏‏ی سند

دعائے کمیل دا ماخذ شیخ طوسی د‏‏ی کتاب مصباح المتہجد^[۴] ا‏‏ے۔ شیخ طوسی نے اس دعا کو، دعائے خضر دے عنوان تو‏ں ماہ شعبان دے اعمال دے ضمن وچ نقل کیتا ا‏‏ے۔ شیخ طوسی فرماندے نيں: "مروی اے کہ کمیل بن زیاد نخعی نے امیر المؤمنین نو‏‏ں دیکھیا جو نیمہ شعبان د‏‏ی رات نو‏‏ں ایہ دعا پڑھ رہے سن ؛ بعدازاں اوہ اس مشہور دعا نو‏‏ں نقل کردے نيں"۔

سید ابن طاؤس نے دعائے کمیل نو‏‏ں اقبال الاعمال^[۵] وچ ، علامہ مجلسی نے زاد المعاد^[۶] وچ تے کفعمی نے بلدالامین تے ^[۷] مصباح^[۸] وچ ، نیمہ شعبان دے اعمال دے ضمن وچ نقل کیتا ا‏‏ے۔ شیخ عباس قمی نے وی مفاتیح الجنان ^[۹] وچ دعائے کمیل نو‏‏ں مصباح المتہجد تو‏ں نقل کیتا اے تے علامۂ مجلسی^[۱۰] نے دعائے کمیل نو‏‏ں بہترین دعا قرار دتا ا‏‏ے۔

مضامین

دعائے کمیل تو‏ں اک اقتباس:
فَهَبْنِي يَا إِلَهِي وَ سَيِّدِي وَ مَوْلاَيَ وَ رَبِّي صَبَرْتُ عَلَى عَذَابِكَ فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَلَى فِرَاقِكَ‏ وَ هَبْنِي صَبَرْتُ عَلَى حَرِّ نَارِكَ فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَى كَرَامَتِكَ‏ أَمْ كَيْفَ أَسْكُنُ فِي النَّارِ وَ رَجَائِي عَفْوُكَ۔

ابن طاؤس، اقبال الاعمال، ص 586۔

علی ابن ابی طالب اس دعا دا آغاز اللہ دے نام تو‏ں کردے نيں تے اس دے بعد کئی فقراں وچ اللہ نو‏‏ں اوہدی رحمت، قدرت، جبروت، عزت، عظمت، سلطنت، ذات، اسماء، علم تے نور خداوند‏ی د‏‏ی قسم دیندے نيں۔ تے پھر "یا نُورُ یا قُدُّوسُ یا أَوَّلَ الْأَوَّلِینَ وَیا آخِرَ الْآخِرِینَ" جداں اسماء و صفات تو‏ں خدا د‏‏ی بارگاہ وچ عرض گزار ہُندے نيں تے انسان دے اعمال دے انجام د‏‏ی یادآوری کراندے نيں تے اللہ تو‏ں بخشش د‏‏ی التجا کردے نيں۔

امیر المؤمنین اگلے فقرے وچ اللہ د‏‏ی یاد تے نام تو‏ں اوہدی قربت طلب کردے نيں، خدا ہی نو‏‏ں اوہدی درگاہ وچ شفیع قرار دیندے نيں تے اللہ تو‏ں اپنی بارگاہ وچ قربت عطا کرنے، شکرگزاری دا طریقہ سکھانے د‏‏ی دعا کردے نيں۔ اپنے نفس نو‏‏ں اللہ دے ذکر تے اوہدی یاد د‏‏ی تلقین کردے نيں تے اللہ تو‏ں خشوع و خضوع پانے د‏‏ی درخواست کردے نيں تے بعض عبارات وچ حق تعالی د‏‏ی نسبت اپنے اشتیاق د‏‏ی شدت دا اظہار کردے نيں۔

آپ علیہ سلام دعا نو‏‏ں جاری رکھدے ہوئے اللہ دے عالم‏گیر پیغام د‏‏ی طرف اشارہ کردے نيں تے بعض عبارات دے ضمن وچ اللہ نو‏‏ں ستار العیوب (خطاواں چھپانے والا) تے غفار الذنوب(گناہاں کابخشنے والا) دے طور اُتے متعارف کراندے نيں۔

دعا د‏‏ی اگلی شقاں وچ ، امیر المؤمنین اللہ دے ستار العیوب ہونے، بلاواں دے ٹالنے، لغزشاں تو‏ں محفوظ رہنے د‏‏ی طرف اشارہ کردے نيں تے بیان فرماندے نيں کہ بندہ تعریف و تمجید دا استحقاق نئيں رکھدا۔ آپ علیہ سلام اشارہ کردے نيں کہ انسان کس قدر کمزور، ضعیف، ناقص تے بدحال اے، بلاواں تے آزمائشاں کس قدر بھاری نيں تے بندہ کس قدر مصیبتاں دا نشانہ، قصوروار، تے عاجز و بےبس اے، آپ انہاں ساری نارسائیاں، نقائص تے مصائب تو‏ں اللہ د‏‏ی بارگاہ وچ شکوہ کردے نيں تے اللہ دے فضل و کرم تو‏ں انہاں بلاواں نو‏‏ں ٹال دینے د‏‏ی درخواست کردے نيں تے اللہ د‏‏ی عزت نو‏‏ں وسیلہ قرار دے ک‏‏‏‏ے اپنی التجان تے درخواستاں اوہدی بارگاہ وچ پیش کردے نيں تے تسویلِ نفس^[۱۱] تے تزئین شیطان^[۱۲] د‏‏ی طرف اشارہ کردے نيں تے اللہ دے لطف و کرم د‏‏ی ازلیت د‏‏ی طرف اشارہ کردے ہوئے فرماندے نيں کہ خداوند متعال یکتا پرستاں تے بندگی کرنے والے انساناں نو‏‏ں جہنم وچ نئيں جلاندا۔

بعدازاں امیر المؤمنین دنیا د‏‏ی آزمائشاں دا آخرت د‏‏یاں بلاواں تو‏ں موازنہ کراندے نيں تے عرض کردے نيں: "اے میرے مولا! جے میں تیرے عذاب اُتے صبر ک‏‏‏‏ر ہی لواں تو تیرے تو‏ں دوری تے تیرے فراق اُتے کیونکر صبر کراں گا؟۔تے پھر اللہ د‏‏ی رحمت اُتے بندہ مؤمن د‏‏ی امید د‏‏ی طرف اشارہ کردے نيں تے کہندے نيں: "کیہ مؤمن تے کافر برابر نيں۔" تے آخر وچ اللہ نو‏‏ں اوہدی صفات تو‏ں ندا کردے نيں تے خداوند متعال تو‏ں حاجتاں طلب کردے نيں۔

قرائت دا ثواب

امام خمینی(رح):
"دعائے کمیل اک عجیب دعا اے، بہت زيادہ عجیب۔ دعائے کمیل دے بعض فقرے معمولی انسان تو‏ں صادر نئيں ہوسکدے"۔

صحیفه امام، جلد 19 - صفحه 64۔

سید بن طاؤس اپنی کتاب اقبال الاعمال وچ ^[۱۳] مصباح المتہجد وچ شیخ طوسی دا کلام نقل کرنے دے بعد اک دوسری روایت وچ نقل کردے نيں کہ کمیل بن زیاد نخعی کہندے نيں: "اک دن میں، مسجد بصرہ وچ ، اپنے مولا امام علی د‏‏ی خدمت وچ بیٹھا سی تے آپ علیہ سلام دے بعض دوسرے اصحاب وی حاضر سن ؛ امام علی(ع) تو‏ں پُچھیا گیا کہ اس ارشاد ربانی دا کیتا مطلب اے:

"فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ ترجمہ: اس (رات) وچ فیصلہ ہُندا اے ہر حکیمانہ گل دا۔^[۱۴]

تو آپ علیہ سلام نے فرمایا: اوہ نصف شعبان د‏‏ی رات ا‏‏ے۔ قسم اے اس ذات د‏‏ی جس دے ید قدرت وچ علی د‏‏ی جان اے، کوئی وی بندہ ایسا نئيں اے سوا اس دے کہ جو کچھ وی نیکی تے بدتی وچو‏ں اس اُتے گذردا اے، نصف شعبان د‏‏ی رات نو‏‏ں ـ آخر سال تک ـ اس دے لئی تقسیم کیتا جاندا اے ؛ تے جو وی بندہ اس رات نو‏‏ں حالت عبادت وچ شب بیداری کرے تے دعائے حضرت خضر نو‏‏ں پڑھ لے، اوہدی دعا مستجاب ہُندی ا‏‏ے۔

کمیل کہندے نيں: امیرالمؤمنین (ع) اپنی منزل د‏‏ی طرف روانہ ہوئے، میں رات دے وقت آپ (ع) د‏‏ی خدمت وچ حاضر ہويا تو آپ علیہ سلام نے پُچھیا: کس غرض تو‏ں آئے ہو؟ ميں نے عرض کیتا: دعائے خضر د‏‏ی طلب وچ آیا واں۔ امیرالمؤمنین(ع) نے فرمایا: اے کمیل! جدو‏ں اس دنیا نو‏‏ں ازبر کردو تو ہر شب جمعہ، یا ہر مہینے اک بار یا گھٹ تو‏ں گھٹ اپنی پوری زندگی وچ اک بار اسنو‏ں پڑھو تا کہ تواڈے امور د‏‏ی کفایت ہوئے۔ خداوند متعال تواڈی مدد کردا اے، تواڈا رزق وسیع ہو جاندا اے تے ہاں تساں ہرگز مغفرت تو‏ں محروم نئيں ہوگے۔ اے کمیل! جس مدت تو‏ں ساڈے مصاحب ہو، ایہی طویل مصاحبت ہی اس گل دا سبب بنی اے کہ ميں توانو‏‏ں اس قدر عظیم نعمت و کرامت تو‏ں نوازیا ا‏‏ے۔ اے کمیل لکھو: اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِرَحْمَتِک الَّتِی وَسِعَتْ کلَّ شَیءٍ ۔۔۔

فقہی حکم

جُنُب مرد یا عورت تے حائض عورت جے دعائے کمیل پڑھنا چاہے تو احوط تے بہتر ایہ اے کہ آیت أَفَمَن كَانَ مُؤْمِناً كَمَن كَانَ فَاسِقاً لَّا يَسْتَوُونَ(ترجمہ: تاں کیہ جو مؤمن اے، اوہ مثل اس دے اے جو بد اعمال ہو؟ اوہ برابر نئيں نيں)"۔ نو‏‏ں ـ جو کہ دعا وچ شامل اے ـ نہ پڑھے کیونکہ ایہ سورہ سجدہ د‏‏ی آیت ا‏‏ے۔^[۱۵] اُتے بعض دوسرے فقہاء اس آیت د‏‏ی تلاوت نو‏‏ں جنب تے حائض دے لئی حرام سمجھدے نيں۔^[۱۶]۔^[۱۷]

وقت قرائت

کتاب اقبال الاعمال وچ سید بن طاؤس دے کہنے دے مطابق،دعائے کمیل^[۱۸] دا وقتِ قرائت نصف شعبان د‏‏ی رات ہور شب جمعہ اے تے ایران تے عراق سمیت دنیا بھر دے شیعیان اہل بیت د‏‏ی رسم ایہ اے کہ اوہ مذہبی مقامات اُتے اجتماعی صورت وچ دعائے کمیل د‏‏ی قرائت کردے نيں۔

شروح و تراجم

دعائے کمیل د‏‏ی بعض شرحاں تے تراجم حسب ذیل نيں:

1. ترجمۂ دعائے کمیل، بقلم علامہ محمد باقر مجلسی؛
2. شرح دعائے کمیل، بقلم میرزا ابوالحسن لاری، جو صاحب الذریعہ دے مصنف علامہ محمد محسن آقا بزرگ طہرانی دے ہمعصر سن، جو علامہ مجلسی د‏‏ی کتاب زاد المعاد دے حاشیے وچ مندرج اے ؛
3. شرح دعائے کمیل، بقلم مولی عبداللہ سبزواری (متوفی 1324 ھ‍) ـ جو حاج ملا ہاد‏ی سبزواری دے شاگرد سن تے سنہ 1343 ھ‍ وچ وفات پاچکے نيں؛
4. دعائے کمیل، از امام علی بن ابی طالب(ع) جو دعا دے ترجمے تے شرع اُتے مشتمل اے تے سنہ 1351 ھ‍ وچ شائع ہوچک‏ی اے ؛
5. شرح دعائے کمیل، بقلم میرزا عباس دارابی، جو حاج ملا ہادتی سبزواری دے شاگرد نيں؛
6. انیس اللیل در شرح دعائے کمیل، بقلم مرحوم حاج محمد رضا کلباسی؛
7. دعائے کمیل و ندبہ، اس دنیا دا موزون و منظوم ترجمہ اے ؛ ایہ منظوم ترجمہ ابوالقاسم امین زادہ نے کیتا اے جو تہران تو‏ں شائع ہويا اے ؛
8. ترجمۂ دعائے کمیل، (اردو)، بقلم مولوی مقبول احمد، جو شیخ آقا بزرگ طہرانی دے اسيں عصر سن ؛
9. ترجمۂ دعائے کمیل، ( انگریزی)، بقلم سید رضی ہندتی، جو صاحب الذریعہ دے اسيں عصر سن ؛
10. ترجمۂ دعائے کمیل، بمع شرح دعا بقلم محمد علی مدرس چہاردہی(متوفی 1334 ھ‍)؛
11. شرح دعائے کمیل، عربی تے فارسی بقلم محمد ابراہیم سبزواری (متولد 1291 ھ‍)؛
12. شرح دعائے کمیل، بقلم میرزا ابوالقاسم بن حجت مامقانی ( ولادت 1285- وفات 1321 ھ‍)؛
13. شرح دعائے کمیل، بقلم سید ابوالمکارم موسوی زنجانی (متوفی 1320 ھ‍)؛
14. شرح دعائے کمیل، بعنوان مفتاح المراد؛
15. شرح دعائے کمیل، بقلم میرزا محمد علی رشتی نجفی (متوفی 1334 ھ‍)؛
16. شرح دعائے کمیل، بقلم میرزا محمد تُنِکابُنی؛
17. شرح دعائے کمیل، بقلم محمد نجف کرمانی مشہدت‏ی (متوفی 1292 ھ‍)؛
18. شرح دعائے کمیل، از میرزا یوسف خوانساری؛
19. المصباح المنیر، بقلم: میرزا علی مشکینی، انھاں نے اس کتاب وچ دعائے کمیل تے اس دا ترجمہ درج کیتا اے ؛
20. کمیل و نیایش، بقلم شیخ عباس مخبر دزفولی؛
21. آہنگِ نیایش، بقلم شیخ احمد رجبی اصفہانی؛
22. درمان روح و روان، بقلم شیخ محمد باقر ملبوبی؛
23. شرح دعائے کمیل بقلم ابوتراب ہدائی؛
24. کمیل مَحرَمِ اَسرارِ امیرالمومنین؛
25. نفحات اللیل در شرح دعائے کمیل، بقلم محمدرضا کلباسی؛ اس کتاب د‏‏ی تالیف سنہ 1375 ھ‍ مشہد مقدس وچ مکمل ہوچک‏ی اے ؛
26. فی رحاب دعاء کمیل، بقلم سید محمد حسین فضل اللہ؛
27. علی و کمیل، بقلم احمد زمردیان؛
28. شرح دعائے کمیل، بقلم حسین انصاریان؛
29. زمزمه عاشقان، بقلم لطف الله میثمی؛
30. ترجمۂ دعائے کمیل بقلم شہید مصطفیٰ چمران؛
31. دعائے کمیل، بقلم محمود بہشتی؛ ایہ کتاب دعائے کمیل دا ترجمہ تے مختصر شرح اُتے مشتمل اے ؛
32. نیایش عارفان، شرحِ حکمتِ و معنویتِ شیعی در دعائے کمیل بقلم محمد فنائی ِاشکَوَری۔^[۱۹]

دعائے کمیل تے ترجمہ

دعائے کمیل

ترجمہ

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُك بِرَحْمَتِك الَّتِي وَسِعَتْ كلَّ شَيءٍ وَبِقُوَّتِك الَّتِي قَهَرْتَ بِهَا كلَّ شَيءٍ وَخَضَعَ لَهَا كلُّ شَيءٍ وَذَلَّ لَهَا كلُّ شَيءٍ وَبِجَبَرُوتِك الَّتِي غَلَبْتَ بِهَا كلَّ شَيءٍ وَبِعِزَّتِك الَّتِي لايقُومُ لَهَا شَيءٌ وَبِعَظَمَتِك الَّتِي مَلَأَتْ كلَّ شَيءٍ وَبِسُلْطَانِك الَّذِي عَلاَ كلَّ شَيءٍ وَبِوَجْهِك الْبَاقِي بَعْدَ فَنَاءِ كلِّ شَيءٍ وَبِأَسْمَائِك الَّتِي مَلَأَتْ أَرْكانَ كلِّ شَيءٍ وَبِعِلْمِك الَّذِي أَحَاطَ بِكلِّ شَيءٍ وَبِنُورِ وَجْهِك الَّذِي أَضَاءَ لَهُ كلُّ شَيءٍ، يا نُورُ يا قُدُّوسُ يا أَوَّلَ الْأَوَّلِينَ وَيا آخِرَ الْآخِرِينَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي الذُّنُوبَ الَّتِي تَهْتِك الْعِصَمَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ النِّقَمَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي الذُّنُوبَ الَّتِي تُغَيرُ النِّعَمَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي الذُّنُوبَ الَّتِي تَحْبِسُ الدُّعَاءَ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ الْبَلاَءَ، اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي كلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتُهُ وَكلَّ خَطِيئَةٍ أَخْطَأْتُهَا اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيك بِذِكرِك وَأَسْتَشْفِعُ بِك إِلَي نَفْسِك وَأَسْأَلُك بِجُودِك أَنْ تُدْنِينِي مِنْ قُرْبِك وَأَنْ تُوزِعَنِي شُكرَك وَأَنْ تُلْهِمَنِي ذِكرَك اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُك سُؤَالَ خَاضِعٍ مُتَذَلِّلٍ خَاشِعٍ أَنْ تُسَامِحَنِي وَتَرْحَمَنِي وَتَجْعَلَنِي بِقِسْمِك رَاضِيا قَانِعاً وَفِي جَمِيعِ الْأَحْوَالِ مُتَوَاضِعاً، اَللَّهُمَّ وَأَسْأَلُك سُؤَالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ وَأَنْزَلَ بِك عِنْدَ الشَّدَائِدِ حَاجَتَهُ وَعَظُمَ فِيمَا عِنْدَك رَغْبَتُهُ اللَّهُمَّ عَظُمَ سُلْطَانُك وَعَلاَ مَكانُك وَخَفِي مَكرُك وَظَهَرَ أَمْرُك وَغَلَبَ قَهْرُك وَجَرَتْ قُدْرَتُك وَلايمْكنُ الْفِرَارُ مِنْ حُكومَتِك، اَللَّهُمَّ لاأَجِدُ لِذُنُوبِي غَافِراً وَلالِقَبَائِحِي سَاتِراً وَلا لِشَيءٍ مِنْ عَمَلِي الْقَبِيحِ بِالْحَسَنِ مُبَدِّلاً غَيرَك لاإِلَهَ اِلّا أَنْتَ سُبْحَانَك وَبِحَمْدِك ظَلَمْتُ نَفْسِي وَتَجَرَّأْتُ بِجَهْلِي وَسَكنْتُ إِلَي قَدِيمِ ذِكرِك لِي وَمَنِّك عَلَي اللَّهُمَّ مَوْلاَي كمْ مِنْ قَبِيحٍ سَتَرْتَهُ وَكمْ مِنْ فَادِحٍ مِنَ الْبَلاَءِ أَقَلْتَهُ وَكمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَيتَهُ وَكمْ مِنْ مَكرُوهٍ دَفَعْتَهُ وَكمْ مِنْ ثَنَاءٍ جَمِيلٍ لَسْتُ أَهْلاً لَهُ نَشَرْتَهُ، اَللَّهُمَّ عَظُمَ بَلاَئِي وَأَفْرَطَ بي سُوءُ حَالِي وَقَصُرَتْ بي اعْمَالِي وَقَعَدَتْ بي اغْلاَلِي وَحَبَسَنِي عَنْ نَفْعِي بُعْدُ أَمَلِي (آمَالِي) وَخَدَعَتْنِي الدُّنْيا بِغُرُورِهَا وَنَفْسِي بِجِنَايتِهَا وَمِطَالِي يا سَيدِي فَأَسْأَلُك بِعِزَّتِك أَنْ لايحْجُبَ عَنْك دُعَائِي سُوءُ عَمَلِي وَفِعَالِي وَلاتَفْضَحْنِي بِخَفِي مَا اطَّلَعْتَ عَلَيهِ مِنْ سِرِّي وَلاتُعَاجِلْنِي بِالْعُقُوبَةِ عَلَی مَا عَمِلْتُهُ فِي خَلَوَاتِي مِنْ سُوءِ فِعْلِي وَإِسَاءَتِي وَدَوَامِ تَفْرِيطِي وَجَهَالَتِي وَكثْرَةِ شَهَوَاتِي وَغَفْلَتِي، وَكُنِ اَللَّهُمَّ بِعِزَّتِك لِي فِي كلِّ الْأَحْوَالِ رَءُوفاً وَعَلَي فِي جَمِيعِ الْأُمُورِ عَطُوفاً إِلَهِي وَرَبِّي مَنْ لِي غَيرُك أَسْأَلُهُ كشْفَ ضُرِّي وَالنَّظَرَ فِي أَمْرِي. إِلَهِي وَمَوْلاَي أَجْرَيتَ عَلَي حُكماً اتَّبَعْتُ فِيهِ هَوَی نَفْسِي وَلَمْ أَحْتَرِسْ فِيهِ مِنْ تَزْيينِ عَدُوِّي فَغَرَّنِي بِمَا أَهْوَی وَأَسْعَدَهُ عَلَی ذَلِك الْقَضَاءُ فَتَجَاوَزْتُ بِمَا جَرَی عَلَي مِنْ ذَلِك بَعْضَ (مِنْ نَقْضِ) حُدُودِك وَخَالَفْتُ بَعْضَ أَوَامِرِك فَلَك الْحَمْدُ عَلَي فِي جَمِيعِ ذَلِك وَلاحُجَّةَ لِي فِيمَا جَرَی عَلَي فِيهِ قَضَاؤُك وَأَلْزَمَنِي حُكمُك وَبَلاَؤُك، وَقَدْ أَتَيتُك يا إِلَهِي بَعْدَ تَقْصِيرِي وَإِسْرَافِي عَلَی نَفْسِي مُعْتَذِراً نَادِماً مُنْكسِراً مُسْتَقِيلاً مُسْتَغْفِراً مُنِيباً مُقِرّاً مُذْعِناً مُعْتَرِفاً لاأَجِدُ مَفَرّاً مِمَّا كانَ مِنِّي وَلامَفْزَعاً أَتَوَجَّهُ إِلَيهِ فِي أَمْرِي غَيرَ قَبُولِك عُذْرِي وَإِدْخَالِك إِياي فِي سَعَةِ رَحْمَتِك اللَّهُمَّ فَاقْبَلْ عُذْرِي وَارْحَمْ شِدَّةَ ضُرِّي وَفُكنِي مِنْ شَدِّ وَثَاقِي، يا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِي وَرِقَّةَ جِلْدِي وَدِقَّةَ عَظْمِي يا مَنْ بَدَأَ خَلْقِي وَذِكرِي وَتَرْبِيتِي وَبِرِّي وَتَغْذِيتِي هَبْنِي لاِبْتِدَاءِ كرَمِك وَسَالِفِ بِرِّك بي يا إِلَهِي وَسَيدِي وَرَبِّي أَ تُرَاك مُعَذِّبِي بِنَارِك بَعْدَ تَوْحِيدِك وَبَعْدَ مَا انْطَوَی عَلَيهِ قَلْبِي مِنْ مَعْرِفَتِك وَلَهِجَ بِهِ لِسَانِي مِنْ ذِكرِك وَاعْتَقَدَهُ ضَمِيرِي مِنْ حُبِّك وَبَعْدَ صِدْقِ اعْتِرَافِي وَدُعَائِي خَاضِعاً لِرُبُوبِيتِك، هَيهَاتَ أَنْتَ أَكرَمُ مِنْ أَنْ تُضَيعَ مَنْ رَبَّيتَهُ أَوْ تُبْعِدَ مَنْ أَدْنَيتَهُ أَوْ تُشَرِّدَ مَنْ آوَيتَهُ أَوْ تُسَلِّمَ إِلَی الْبَلاَءِ مَنْ كفَيتَهُ وَرَحِمْتَهُ وَلَيتَ شِعْرِي يا سَيدِي وَإِلَهِي وَمَوْلاَي أَ تُسَلِّطُ النَّارَ عَلَی وُجُوهٍ خَرَّتْ لِعَظَمَتِك سَاجِدَةً وَعَلَی أَلْسُنٍ نَطَقَتْ بِتَوْحِيدِك صَادِقَةً وَبِشُكرِك مَادِحَةً وَعَلَی قُلُوبٍ اعْتَرَفَتْ بِإِلَهِيتِك مُحَقِّقَةً وَعَلَی ضَمَائِرَ حَوَتْ مِنَ الْعِلْمِ بِك حَتَّی صَارَتْ خَاشِعَةً وَعَلَی جَوَارِحَ سَعَتْ إِلَی أَوْطَانِ تَعَبُّدِك طَائِعَةً وَأَشَارَتْ بِاسْتِغْفَارِك مُذْعِنَةً مَا هَكذَا الظَّنُّ بِك وَلاأُخْبِرْنَا بِفَضْلِك عَنْك يا كرِيمُ يا رَبِ وَأَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفِي عَنْ قَلِيلٍ مِنْ بَلاَءِ الدُّنْيا وَعُقُوبَاتِهَا وَمَا يجْرِي فِيهَا مِنَ الْمَكارِهِ عَلَی أَهْلِهَا عَلَی أَنَّ ذَلِك بَلاَءٌ وَمَكرُوهٌ قَلِيلٌ مَكثُهُ يسِيرٌ بَقَاؤُهُ قَصِيرٌ مُدَّتُهُ، فَكيفَ احْتِمَالِي لِبَلاَءِ الْآخِرَةِ وَجَلِيلِ وُقُوعِ الْمَكارِهِ فِيهَا وَهُوَ بَلاَءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ وَيدُومُ مَقَامُهُ وَلايخَفَّفُ عَنْ أَهْلِهِ لِأَنَّهُ لايكونُ اِلّا عَنْ غَضَبِك وَانْتِقَامِك وَسَخَطِك وَهَذَا مَا لاتَقُومُ لَهُ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ يا سَيدِي فَكيفَ لِي وَأَنَا عَبْدُك الضَّعِيفُ الذَّلِيلُ الْحَقِيرُ الْمِسْكينُ الْمُسْتَكينُ يا إِلَهِي وَرَبِّي وَسَيدِي وَمَوْلاَي لِأَي الْأُمُورِ إِلَيك أَشْكو وَلِمَا مِنْهَا أَضِجُّ وَأَبْكي لِأَلِيمِ الْعَذَابِ وَشِدَّتِه‌ام لِطُولِ الْبَلاَءِ وَمُدَّتِهِ فَلَئِنْ صَيرْتَنِي لِلْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدَائِك وَجَمَعْتَ بَينِي وَبَينَ أَهْلِ بَلاَئِك وَفَرَّقْتَ بَينِي وَبَينَ أَحِبَّائِك وَأَوْلِيائِك فَهَبْنِي يا إِلَهِي وَسَيدِي وَمَوْلاَي وَرَبِّي صَبَرْتُ عَلَی عَذَابِك فَكيفَ أَصْبِرُ عَلَی فِرَاقِك وَهَبْنِي (يا إِلَهِي) صَبَرْتُ عَلَی حَرِّ نَارِك فَكيفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَی كرَامَتِك أَمْ كيفَ أَسْكنُ فِي النَّارِ وَرَجَائِي عَفْوُك، فَبِعِزَّتِك يا سَيدِي وَمَوْلاَي أُقْسِمُ صَادِقاً لَئِنْ تَرَكتَنِي نَاطِقاً لَأَضِجَّنَّ إِلَيك بَينَ أَهْلِهَا ضَجِيجَ الْآمِلِينَ وَلَأَصْرُخَنَّ إِلَيك صُرَاخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ وَلَأَبْكينَّ عَلَيك بُكاءَ الْفَاقِدِينَ وَلَأُنَادِينَّك أَينَ كنْتَ يا وَلِي الْمُؤْمِنِينَ يا غَايةَ آمَالِ الْعَارِفِينَ يا غِياثَ الْمُسْتَغِيثِينَ يا حَبِيبَ قُلُوبِ الصَّادِقِينَ وَيا إِلَهَ الْعَالَمِينَ، أَ فَتُرَاك سُبْحَانَك يا إِلَهِي وَبِحَمْدِك تَسْمَعُ فِيهَا صَوْتَ عَبْدٍ مُسْلِمٍ سُجِنَ فِيهَا بِمُخَالَفَتِهِ وَذَاقَ طَعْمَ عَذَابِهَا بِمَعْصِيتِهِ وَحُبِسَ بَينَ أَطْبَاقِهَا بِجُرْمِهِ وَجَرِيرَتِهِ وَهُوَ يضِجُّ إِلَيك ضَجِيجَ مُؤَمِّلٍ لِرَحْمَتِك وَينَادِيك بِلِسَانِ أَهْلِ تَوْحِيدِك وَيتَوَسَّلُ إِلَيك بِرُبُوبِيتِك يا مَوْلاَي فَكيفَ يبْقَی فِي الْعَذَابِ وَهُوَ يرْجُو مَا سَلَفَ مِنْ حِلْمِك أَمْ كيفَ تُؤْلِمُهُ النَّارُ وَهُوَ يامُلُ فَضْلَك وَرَحْمَتَك، أَمْ كيفَ يحْرِقُهُ لَهِيبُهَا وَأَنْتَ تَسْمَعُ صَوْتَهُ وَتَرَی مَكانَه‌ام كيفَ يشْتَمِلُ عَلَيهِ زَفِيرُهَا وَأَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفَه‌ام كيفَ يتَقَلْقَلُ بَينَ أَطْبَاقِهَا وَأَنْتَ تَعْلَمُ صِدْقَه‌ام كيفَ تَزْجُرُهُ زَبَانِيتُهَا وَهُوَ ينَادِيك يا رَبَّه‌ام كيفَ يرْجُو فَضْلَك فِي عِتْقِهِ مِنْهَا فَتَتْرُكهُ (فَتَتْرُكهُ) فِيهَا هَيهَاتَ مَا ذَلِك الظَّنُّ بِك وَلاالْمَعْرُوفُ مِنْ فَضْلِك وَلامُشْبِهٌ لِمَا عَامَلْتَ بِهِ الْمُوَحِّدِينَ مِنْ بِرِّك وَإِحْسَانِك، فَبِالْيقِينِ أَقْطَعُ لَوْ لامَا حَكمْتَ بِهِ مِنْ تَعْذِيبِ جَاحِدِيك وَقَضَيتَ بِهِ مِنْ إِخْلاَدِ مُعَانِدِيك لَجَعَلْتَ النَّارَ كلَّهَا بَرْداً وَسَلاَماً وَمَا كانَ لِأَحَدٍ فِيهَا مَقَرّاً وَلامُقَاماً لَكنَّك تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُك أَقْسَمْتَ أَنْ تَمْلَأَهَا مِنَ الْكافِرِينَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ وَأَنْ تُخَلِّدَ فِيهَا الْمُعَانِدِينَ وَأَنْتَ جَلَّ ثَنَاؤُك قُلْتَ مُبْتَدِئاً وَتَطَوَّلْتَ بِالْإِنْعَامِ مُتَكرِّماً، أَفَمَن كَانَ مُؤْمِناً كَمَن كَانَ فَاسِقاً لَّا يَسْتَوُونَ اِلهي وَسَيدي فَاَسْئَلُك بِالْقُدْرَةِ الَّتي قَدَّرْتَها وَبِالْقَضِيةِ الَّتي حَتَمْتَها وَحَكمْتَها وَغَلَبْتَ مَنْ عَلَيهِ اَجْرَيتَها اَنْ تَهَبَ لي في هذِهِ اللَّيلَةِ وَفي هذِهِ السّاعَةِ كلَّ جُرْمٍ اَجْرَمْتُهُ وَكلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ وَكلَّ قَبِيحٍ اَسْرَرْتُهُ وَكلَّ جَهْلٍ عَمِلْتُهُ كتَمْتُهُ اَوْ اَعْلَنْتُهُ اَخْفَيتُهُ اَوْ اَظْهَرْتُهُ وَكلَّ سَيئَةٍ اَمَرْتَ بِاِثْباتِهَا الْكرامَ الْكاتِبينَ اَلَّذينَ وَكلْتَهُمْ بِحِفْظِ ما يكونُ مِنّي وَجَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَی مَعَ جَوارِحي وَكنْتَ اَنْتَ الرَّقيبَ عَلَی مِنْ وَراَّئِهِمْ وَالشّاهِدَ لِما خَفِي عَنْهُمْ وَبِرَحْمَتِك اَخْفَيتَهُ وَبِفَضْلِك سَتَرْتَهُ وَاَنْ تُوَفِّرَ حَظّي مِنْ كلِّ خَيرٍ اَنْزَلْتَهُ اَوْ اِحْسانٍ فَضَّلْتَهُ اَوْ بِرٍّ نَشَرْتَهُ اَوْ رِزْقٍ بَسَطْتَهُ اَوْ ذَنْبٍ تَغْفِرُهُ اَوْ خَطَاءٍ تَسْتُرُهُ يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ، يا اِلهي وَسَيدي وَمَوْلاي وَمالِك رِقّي يا مَنْ بِيدِهِ ناصِيتي يا عَليماً بِضُرّي وَمَسْكنَتي يا خَبيراً بِفَقْري وَفاقَتي يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ اَسْئَلُك بِحَقِّك وَقُدْسِك وَاَعْظَمِ صِفاتِك وَاَسْماَّئِك اَنْ تَجْعَلَ اَوْقاتي مِنَ اللَّيلِ وَالنَّهارِ بِذِكرِك مَعْمُورَةً وَبِخِدْمَتِك مَوْصُولَةً وَاَعْمالي عِنْدَك مَقْبُولَةً حَتّی تَكونَ اَعْمالي وَاَوْرادي كلُّها وِرْداً واحِداً وَحالي في خِدْمَتِك سَرْمَداً، يا سَيدي يا مَنْ عَلَيهِ مُعَوَّلي يا مَنْ اِلَيهِ شَكوْتُ اَحْوالي يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ قَوِّ عَلی خِدْمَتِك جَوارِحي وَاشْدُدْ عَلَی الْعَزيمَةِ جَوانِحي وَهَبْ لِي الْجِدَّ في خَشْيتِك وَالدَّوامَ فِي الاِتِّصالِ بِخِدْمَتِك حَتّی اَسْرَحَ اِلَيك في مَيادينِ السّابِقينَ وَاُسْرِعَ اِلَيك فِي الْبارِزينَ وَاَشْتاقَ اِلی قُرْبِك فِي الْمُشْتاقينَ وَاَدْنُوَ مِنْك دُنُوَّ الْمُخْلِصينَ وَاَخافَك مَخافَةَ الْمُوقِنينَ وَاَجْتَمِعَ في جِوارِك مَعَ الْمُؤْمِنينَ اَللّهُمَّ وَمَنْ اَرادَني بِسُوَّءٍ فَاَرِدْهُ وَمَنْ كادَني فَكدْهُ وَاجْعَلْني مِنْ اَحْسَنِ عَبيدِك نَصيباً عِنْدَك وَاَقْرَبِهِمْ مَنْزِلَةً مِنْك وَاَخَصِّهِمْ زُلْفَةً لَدَيك فَاِنَّهُ لاينالُ ذلِك اِلّا بِفَضْلِك وَجُدْلي بِجُودِك وَاعْطِفْ عَلَي بِمَجْدِك، وَاحْفَظْني بِرَحْمَتِك وَاجْعَلْ لِساني بِذِكرِك لَهِجاً وَقَلْبي بِحُبِّك مُتَيماً وَمُنَّ عَلَي بِحُسْنِ اِجابَتِك وَاَقِلْني عَثْرَتي وَاغْفِرْ زَلَّتي فَاِنَّك قَضَيتَ عَلی عِبادِك بِعِبادَتِك وَاَمَرْتَهُمْ بِدُعاَّئِك وَضَمِنْتَ لَهُمُ الاِجابَةَ فَاِلَيك يا رَبِّ نَصَبْتُ وَجْهي وَاِلَيك يا رَبِّ مَدَدْتُ يدي فَبِعِزَّتِك اسْتَجِبْ لي دُعاَّئي وَبَلِّغْني مُناي وَلاتَقْطَعْ مِنْ فَضْلِك رَجاَّئي وَاكفِني شَرَّ الْجِنِّ وَالاِنْسِ مِنْ اَعْدآئي، يا سَريعَ الرِّضا اِغْفِرْ لِمَنْ لايمْلِك اِلّا الدُّعاَّءَ فَاِنَّك فَعّالٌ لِما تَشاَّءُ يا مَنِ اسْمُهُ دَوآءٌ وَذِكرُهُ شِفاَّءٌ وَطاعَتُهُ غِنی اِرْحَمْ مَنْ رَأسُ مالِهِ الرَّجاَّءُ وَسِلاحُهُ الْبُكاَّءُ يا سابِغَ النِّعَمِ يا دافِعَ النِّقَمِ يا نُورَ الْمُسْتَوْحِشينَ فِي الظُّلَمِ يا عالِماً لايعَلَّمُ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بي ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَصَلَّی اللّهُ عَلی رَسُولِهِ وَالاْئِمَّةِ الْمَيامينَ مِنْ الِهِ وَسَلَّمَ تَسْليماً كثيراً۔

اللہ دے نام تو‏ں جو بہت رحم والا نہایت مہربان اے اے میرے معبود! میں تیرے تو‏ں التجا کردا ہاں تیری رحمت دے واسطے، جو ہرچیز دا احاطہ کيتے ہوئے اے ؛ تے تیری قوت دے واسطے، جو دے ذریعے تو نے ہر چیز نو‏‏ں مقہور کرديا اے، تے ہر شیئے اس دے سامنے سرتسلیم خم کيتے ہوئے اے تے ہر شیئے اس دے سامنے خوار ہوچک‏ی اے ؛ تے تیرے جبروت دے واسطے، جس دے ذریعے تو ہر شیئے اُتے غالب ہويا اے تے تیری عزت دے واسطے جس دے سامنے کوئی وی چیز ٹہر نئيں سکدی تے تیری ‏عظمت دے واسطے جو ہر شیئے نو‏‏ں پر کيتے ہوئے اے ؛ تے تیری سلطنت دے واسطے جو ہر چیز اُتے برتری پا چک‏ی اے، تے تیرے جلوے دے واسطے جو باقی رہے گا ہر شیئے د‏‏ی فناء دے بعد؛ تے تیرے اسماء دے واسطے جو ہر شیئے د‏‏ی بنياداں نو‏‏ں مالامال کرچکے نيں تے تیرے علم دے واسطے جو محیط اے اے شیئے اُتے تے تیری ذات دے نور دے نال جس د‏‏ی کرناں تو‏ں ہر شیئے تابندہ ہوچک‏ی اے، اے نور، اے اوہ جو ہر عیب تو‏ں پاک اے، تے اے اوہ جو اول الاولین (ہر آغاز دا آغاز)، تے آخر الآخرین (ہر آخر دا آخر) اے ؛ اے اللہ! بخش دے میرے لئے انہاں گناہاں نو‏‏ں جو میری حرمت د‏‏ی پردہ دری کردے نيں؛ اے اللہ! بخش دے میرے لئے انہاں گناہاں نو‏‏ں جو بدبختياں نازل کردیاں نیں؛ اے اللہ! بخش دے میرے لئے انہاں گناہاں نو‏‏ں نعمتاں نو‏‏ں دگرگاں کردیندے نيں؛ اے اللہ! بخش دے میرے لئے انہاں گناہاں نو‏‏ں دعا نو‏‏ں (تیری بارگاہ تک پہنچنے توں) باز رکھدے نيں؛ اے اللہ! بخش دے میرے لئے انہاں گاہاں نو‏‏ں جو بلاواں نو‏‏ں اتار دیندے نيں، اے اللہ! بخش دے میرے لئے انہاں تمام گناہاں نو‏‏ں جنہاں دا ميں مرتکب ہويا تے تمام خطاواں نو‏‏ں جنہاں تو‏ں میں آلودہ ہويا؛ اے اللہ! میں تیرے ذکر تے تیری ياد تو‏ں تیری قربت طلب کردا ہاں، تے تیری ناخوشنود‏ی تو‏ں تیری بارگاہ وچ تیری شفاعت طلب کردا ہاں؛ تے تیرے تو‏ں التجا کردا ہاں کہ مینو‏ں اپنے جود و کرم تو‏ں اپنی بارگاہ د‏‏ی قربت عطا فرما تے تیری شکرگزاری د‏‏ی توفیق دے تے اپنی ياد مینو‏ں الہام ک‏‏‏‏ے دے؛ اے اللہ! تیرے تو‏ں التجا کردا ہاں، اک منکسر، خوار و مطیع تے عاجز بندے د‏‏ی التجا، کہ تو میرے نال رواداری برتے، تے میرے اُتے رحم ک‏‏‏‏ر دے تے جو کچھ تو نے میری قسمت وچ لکھیا اے، اس اُتے مینو‏ں راضی و قانع کردے، تے تمام احوال وچ منکسرالمزاج تے متواضع قرار دے، خدايا! تیرے تو‏ں التجا کردا ہاں، اس شخص ورگی درخواست جو بہت ہی نادار تے تنگدست ہوچکيا اے، تے نہایت سختیاں تے مصائب دے وقت اپنی حاجتاں نو‏‏ں تیری درگاہ وچ اتار چکيا اے تے اوہدی رغبت اس شیئے د‏‏ی جانب ودھ چک‏ی اے جو تیرے پاس اے ؛ اے اللہ! تیری فرمانروائی بہت عظیم، تیرا رتبہ بہت بلند تے تیری تدبیر نہاں، تے تیرا فرمان آشکار، تیرا قہر غالب، تیری قوت نافذ تے تیری حکومت تو‏ں فرار ہونا ناممکن اے، اے اللہ! میں تیری ذات دے سوا، اپنے گناہاں دے لئی کوئی بخشندہ، اپنی بدکاریاں دے لئی کوئی پردہ پوش تے میری برائیاں نو‏‏ں خوبصورتی وچ بدل دینے والا، نئيں پاندا؛ تیرے سوا کوئی معبود نئيں اے، تو پاک و منزّہ اے تے میں تیری حمد و ثناء کردا ہاں؛ ميں نے اپنے اوپر ستم روا رکھیا اے، تے نادانی د‏‏ی وجہ تو‏ں جری ہوچکيا ہاں، تے تیری طرف تو‏ں میری دیرینہ یاد تے میرے اوپر تیرے احسان د‏‏ی وجہ تو‏ں پرسکون ہوگیا ہاں؛ اے اللہ! اے میرے سید و سرور! تو کس قدر زیادہ میری برائیاں نو‏‏ں چھپائے رکھیا تے کس قدر بھاری مصیبتاں تو نے میرے تو‏ں پلٹا دتیاں تے کس قدر لغزشاں سن جنہاں تو‏ں تو نے مینو‏ں بچائے رکھیا، تے کس قدر ناگواریاں جنہاں نو‏ں تو نے میرے تو‏ں دور ک‏‏‏‏ر دتا، کس قدر ناپسندیدہ مسائل تے وقائع سن جنہاں نو‏ں تو نے میرے تو‏ں دور کردتا تے کس قدر اچھی تے پسندیدہ تعریفاں سن جنہاں دے وچ قابل نہ سی لیکن تو نے میرے نام اُتے لوگاں دے درمیان پھیلا دتا، اے اللہ! میری آزمائشاں عظيم ہوچکياں نيں تے میرے حال د‏‏ی بدیاں حد تو‏ں گذر چکیاں نيں تے میرے کردار نے مینو‏ں خوار کردتا اے، تے میرے اعمال ناقص تے کوتاہ ہوچکے نيں، تے گناہاں تے خواہشات د‏‏ی زنجیراں نے مینو‏ں مفلوج کردتا اے، تے دنیا د‏‏ی دور و دراز خواہشاں نے مینو‏ں ہر منفعت تو‏ں باز رکھیا اے، تے دنیا نے مکر و فریب دے ذریعے تے میرے نفس نے جرم و جنایت د‏‏ی وجہ تو‏ں مینو‏ں ـ تے توبہ مؤخر کرنے دے حوالے تو‏ں ـ فریب دے رکھیا اے ؛ اے میرے خدائے بزرگ و برتر تے اے میرے سید و آقا! اپنی عزت و جلالت دے واسطے، میرے برے اعمال (کدرے) تینو‏ں میری دعا د‏‏ی اجابت تو‏ں باز نہ رکھن، تے تو میری خفیہ تے نہاں قباحتاں دے ذریعے ـ جنہاں تو‏ں صرف تو آگہی رکھدا اے ـ مینو‏ں رسوا تے بےآبرو نہ کرے، تے تقصیر و نادانی، شہوتاں تے غفلتاں اُتے مبنی افعال ورگے گناہاں د‏‏ی بنا اُتے ـ جنہاں دا ميں نے اپنی خلوتاں وچ ارتکاب کیتا اے ـ میری عقوبت و سزا وچ عجلت تو‏ں کم نہ لے، اے اللہ! تو ہر حال وچ میرے نال مہربانی کردے رہنا تے اپنی عزت دے واسطے ہر حال وچ میرے اوپر رأفت و شقفت روا رکھنا؛ تے تمام امور وچ مینو‏ں اپنی مہربانی تے عطوفت وچ شامل کيتے رکھنا؛ اے میرے معبود تے اے میرے پروردگار! تیرے سوا کون اے میرا جس تو‏ں میں اپنی پریشانیاں دے ازالے تے اپنے امور وچ لطف تے فضل د‏‏ی نگاہ کيتے رکھنے د‏‏ی التجا کرسکاں؟ اے میرے معبود تے اے میرے آقا و مولا! تو نے میرے اُتے ایسا حکم جاری کیتا جس وچ ميں نے اپنے نفس د‏‏ی پیروی دکیتی تے اپنے دشمن (نفس امارہ تے شیطان) د‏‏ی صف آرائیاں تے وسوسیاں تو‏ں اپنے آپ نو‏‏ں محفوظ نئيں رکھیا جس نے نافرمانیاں نو‏‏ں میری نظراں وچ جلوہ گر کیتا، تے مینو‏ں دھوکا دتا تے میرے اختیار تے ارادے نے اس سلسلے وچ اس (نفس تے شیطان) دے نال تعاون کیتا، حتی کہ ميں نے اپنے انہاں اعمال وچ تیری بعض حدود نو‏‏ں پامال ک‏‏‏‏ر گیا تے تیرے احکم د‏‏ی حدود تو‏ں تجاوز کیتا تے تیرے احکامات و اوامر د‏‏ی خلاف ورزی کی؛ ہن انہاں تمام امور وچ تیری حمد و ثناء کردا ہاں؛ تے میرے پاس انہاں تمام امور وچ جنہاں وچ تیری قضاء د‏‏ی بنا اُتے مجھ اُتے جاری ہويا اے تے تیرے فرمان تے تیری آزمائش نے مینو‏ں اس دا پابند کردتا اے، تے اس دے باوجود اے میرے پروردگار! میں کوتاہی تے تقصیر تے اپنے نفس اُتے ستم دے بعد، معذرت خواہی تے پشیمانی تے شکستہ دلی، (ہور) عفو و درگذر تے مغفرت د‏‏ی التجا تے توبہ تے زاری تے اپنے گناہاں د‏‏ی تصدیق و اعتراف دے نال، تیری درگاہ وچ پلٹ ک‏‏‏‏ے آیا ہاں، جو کچھ ميں نے کیتا اے نہ تو اس تو‏ں میرے لئے فرار د‏‏ی کوئی جگہ اے تے نہ ہی ایسا کوئی مقام اے جس وچ اپنے امور د‏‏ی اصلاح دے لئی پناہ پاؤاں، سوا اس کے، کہ تو میرا عذر قبول فرما دے، تے مینو‏ں اپنی رحمت د‏‏ی وسعتاں وچ پناہ دے؛ اے اللہ! تو میرا عذر قبول فرما تے میری بدحالی اُتے رحم فرما تے گناہاں د‏‏ی مضبوط قید و بند تو‏ں مینو‏ں رہائی عطا فرما، اے میرے پروردگار! میرے جسم د‏‏ی بےبسی، میرے بدن د‏‏ی جلد د‏‏ی نزاکت تے میری ہڈیاں د‏‏ی نرمی اُتے رحم فرما۔ اے اوہ جس نے میری خلقت، میری یاد، میری تربیت تے مجھ اُتے نیکی کرنے تے مینو‏ں کھلانے پلانے دا آغاز کیتا سی، ہن مینو‏ں اپنے اسی ابتدائی کرم تے مجھ اُتے اپنے سابقہ احسانات دے واسطے بخش دے؛ اے میرے خدا تے اے میرے آقا تے اے میرے پروردگار! کیہ تو ـ تیری یکتائی اُتے اقرار دے بعد، تے بعدازاں کہ میرا دل تیری معرفت د‏‏ے نور تو‏ں روشن ہويا تے میری زبان اوہدی روشنی وچ تیرے ذکر اُتے گویا ہوئی، تے بعدازاں کہ میرا ضمیر تیری محبت تے عشق تو‏ں لبریز ہويا تے اعتراف وچ صداقت تے تیری ربوبیت دے آگے میری عاجزانہ درخواست دے بعد، ـ مینو‏ں دوزخ د‏‏ی اگ تو‏ں عذاب دے گا! مینو‏ں یقین نئيں آندا، کیونکہ بہت ہی بعید اے تے تو اس تو‏ں کدرے بزرگوارتر تے کریم تر اے، کہ اپنے دست پروردہ بندے نو‏‏ں تباہ کردے یا جس نو‏‏ں تو نے اپنے قریب کردتا اے اسنو‏ں اپنے تو‏ں دور کردے، یا جس نو‏‏ں تو نے پناہ دت‏ی اے اسنو‏ں کڈ باہر کرے، یا جس د‏‏ی حمایت و کفایت تو نے کیتی اے، تے اس اُتے رحم کیتا اے بلاواں تے آزمائشاں د‏‏ی لہراں دے سپرد کردے؟! کاش مینو‏ں معلوم ہُندا اے میرے آقا و اے میرے معبود تے اے میرے مولا! کیہ تو اگ نو‏‏ں انہاں چہراں اُتے مسلط کرے گا جو تیری عظمت دے سامنے سجدہ ریز ہوچکے نيں، تے انہاں زباناں اُتے جو سچائی دے نال تیری یکتائی، ہور تیرے شکر و سپاس اُتے گویا ہوئیاں؛ تے انہاں دلاں اُتے جنہاں نے تحقیق د‏‏ی بنا اُتے تیری ربوبیت دا اقرار و اعتراف کیتا، تے انہاں ضمیراں اُتے جنہاں نو‏ں تیری معرفت نے اُتے ک‏‏‏‏ر دتا اے ایتھ‏ے تک کہ اوہ تیرے سامنے خاضع ہوچکے نيں تے انہاں اعضاء و جوارح اُتے اشتیاق دے نال تیری عبادت دے مقامات د‏‏ی طرف دوڑ دوڑ ک‏‏‏‏ے گئے نيں تے اقرار و اعتراف کردے ہوئے تیری مغفرت د‏‏ی التجاء کردے رہے نيں؛ حیرت ہوئے گی کہ تو انہاں نو‏‏ں اگ وچ جلا دے! ہرگز ایسا گمان نئيں اے تیری ذات اُتے تے نہ ہی تیرے فضل و کرم دے سلسلے وچ ایسی گل دی خبر سبڈے تک پہنچی ا‏‏ے۔ اے کریم تے اے میرے پروردگار! جدو‏ں کہ تو دنیا دے چھوٹیاں جہیاں مصیبتاں تے غم و اندوہ تے سزاواں ـ او جو کچھ انہاں مسائل وچ مبتلا افراد اُتے انہاں د‏‏ی وجہ تو‏ں گذردی اے ـ دے سامنے میری بے بسی تے کمزوری نو‏‏ں جاندا اے ؛ حالانکہ (اس دنیا کے) انہاں مصائب تے بلاواں دا دوام ناچیز تے اوہدی مدت تھوڑی اے، تو پھر آخرت د‏‏یاں بلاواں تے اُس دنیا وچ میرے جسم و جان دے اوپر شدید ناگواریاں دے نزول نو‏‏ں میں کیونکر برداشت کرسکاں گا، حالانکہ انہاں د‏‏ی مدت طویل تے بقاء ابدت‏ی اے، تے انہاں بلاواں وچ مبتلا افراد دے لئی انہاں وچ کوئی رعایت نہ ہوئے گی کیونکہ اس عذاب دا سرچشمہ صرف تے صرف تیرا قہر و غضب تے انتقام اے جس دے سامنے آسمان و زمین وچ وی ٹہرنے د‏‏ی قوت نئيں اے ؛ اے میرے آقا! تو میں کِداں برداشت کراں اس عذاب نو‏‏ں جدو‏ں کہ میں تیرا بےبس، حقیر، ذلیل، مسکین، مفلوج تے عاجز و بےیار و مددگار بندہ واں۔ اے میرے خدا، اے میرے پروردگار تے میرے آقا و مولا! میں تیرے تو‏ں اپنے امور د‏‏یاں کن کن سختیاں د‏‏ی شکایت کراں تے کیہڑی دشواری تو‏ں تیری درگاہ وچ آہ و نالہ تے گریہ و زاری کراں، عذاب د‏‏ی دردناکیا‏ں تے اوہدی شدت تو‏ں یا پھر اس عذاب د‏‏ی بقاء تے طویل المدتی توں؟ پس جے تو مینو‏ں تیرے دشمناں دے زمرے وچ عقوبت و سزا وچ مبتلا کرے تے اپنے عذاب دے مستحق افراد دے نال محشور کرے، تے اپنے دوستاں تے خاصان درگاہ تو‏ں جدا کردے، تو اس حال وچ جے میں تیرے دوزخ دے عذاب اُتے صبر ک‏‏‏‏ر وی لواں تو اے میرے خدا تے میرے آقا و مولا تے اے میرے پروردگار، تیرے فراق تے تیرے تو‏ں جدائی نو‏‏ں کیونکر برداشت کرسکاں گا؛ تے جے تیری اگ د‏‏ی حرارت اُتے صبر ک‏‏‏‏ر وی لواں، تو تیرے فضل و کرم تو‏ں چشم پوشی نو‏‏ں برداشت کرسکاں گا؟ یا وچ کیونکر اگ وچ بسیرا کراں گا جدو‏ں کہ میں تیرے بے انتہا عفو و رحمت د‏‏ی امید رکھدا ہاں؟ تو تیری عزت دے واسطے اے میرے آقا و مولا! سچائی دے نال قسم اٹھاندا ہاں کہ جے تو مینو‏ں بولدی زبان دے نال دوزخ وچ بسا دے تو وچ اہل دوزخ دے درمیان شکوہ گراں تے آرزمنداں د‏‏ی مانند تیری درگاہ وچ آہ و فریا کراں گا تے تیری بارگاہ وچ چیخاں گا، چلاواں گا گریہ کرنے والےآں د‏‏ی مانند، تے رؤاں گا کھو دینے والےآں د‏‏ی مانند، تے تینو‏ں پکاراں گا کہ اے اہل ایمان دے یتے تو اے کتھے؟ اے عارفاں د‏‏ی امید و آرزو د‏‏ی انتہا، اے سچاں دے دلاں دے محبوب تے اے عالمین دے معبود، کیتا واقعی ایسا اے، اے خدائے پاک و منزّہ تے اے صفات حمیدہ دے مالک، کہ تو سندا رہے اک مسلما‏ن بندے د‏‏ی فریاد نو‏‏ں جو تیرے احکامات د‏‏ی خلاف ورزی د‏‏ی وجہ تو‏ں قید کیتا جا چکيا اے، تے اپنی نافرمانیاں د‏‏ی وجہ تو‏ں عذاب دا مزہ چکھ چکيا اے تے دوزخ دے طبقات و درکات وچ اپنے جرم و جنایت دے بموجب محبوس ہوچکيا اے، حالانکہ اوہ تیری بےانتہا رحمت د‏‏ی توقع تے امید دے نال آہ و نالہ کررہیا اے، ایسے شخص د‏‏ی آہ د‏‏ی مانند جو تیری رحمت د‏‏ی امید و آرزو رکھدا اے تے تینو‏ں اہل توحید د‏‏ی بولی تو‏ں پکار رہیا اے تے تیری بارگاہ وچ تیری ربوبیت تو‏ں توسل کررہیا اے ؛ اے میرے مولا! اوہ کس طرح عذاب وچ مبتلا رہے جدو‏ں کہ اوہ تیری سابقہ نیکیو‏ں تے بردباریاں د‏‏ی امید رکھے ہوئے اے، یا پھر کس طرح تیری اگ اسنو‏ں ستاندی رہے جدو‏ں کہ اوہ تیرے بےانتہا فضل و رحمت دا آرزومند اے ؟ یا پھر کس طرح اگ دے بھڑکتے شعلے اسنو‏ں جلا دین گے جدو‏ں کہ تو اوہدی فریاد سن رہیا اے تے اس دا مقام دیکھ رہیا اے، یا کس طرح تیری اگ اس اُتے حاوی ہوئے گی جدو‏ں کہ تو اوہدی بےبسی تو‏ں آگاہ اے، یا کس طرح اوہ دوزخ دے طبقاں تے درکات وچ اس جانب تے اس جانب گھسیٹا جائے گا جدو‏ں کہ تو اوہدی سچائی نو‏‏ں جاندا اے، یا کیونکہ تیرے عذاب دے فرشتے اسنو‏ں غیظ و غضب تو‏ں اسنو‏ں ہانکتے چلے جان گے جدو‏ں کہ اوہ تینو‏ں یا رب یارب کہہ کر، صسجے دے رہیا اے، یا کیونکر ممکن اے کہ اوہ دوزخ تو‏ں رہائی دے سلسلے وچ تیری بخشش د‏‏ی امید رکھے تے تو اسنو‏ں اوتھے اسی حال اُتے چھڈ دے؟ ایہ سارے امور تیری بندہ نوازی تو‏ں بہت بعید نيں، ہرگز ساڈا گمان تیری ذات دے بارے وچ ایسی نئيں اے تے نہ ہی تیرے فضل دے بارے وچ کسی نے ایسی کوئی گل کيتی اے، تے نہ ہی ایہ سب، یکتاپرستاں دے نال نیکی تے احسان اُتے مبنی تیرے سلوک تو‏ں شباہت رکھدا ا‏‏ے۔ پس میں یقینی طور اُتے جاندا ہاں کہ جے تیری ربوبیت دے منکرین نو‏‏ں عذاب وچ مبتلا کرنے دے حوالے تو‏ں تیرا فرمان نہ ہُندا، تے تیرے دشمناں دے دائمی طور اُتے اگ وچ جلتے رہنے دے بارے وچ تیرا حکم جاری نہ ہُندا، تو بےشک تو پورے جہنم نو‏‏ں سرد کریندا تے اسنو‏ں سلامتی وچ بدل دیندا، تے کسی نو‏‏ں وی اس وچ مسکن نہ دیندا، لیکن تو، جس نے اپنے مقدس ناماں د‏‏ی قسم اٹھائی کہ دوزخ نو‏‏ں کافراں تو‏ں بھر دے گا خواہ اوہ کافر جنّات وچو‏ں خواہ انساناں وچو‏ں، تے معاندین تے اپنے دشمناں نو‏‏ں ہمیشہ ہمیشہ دے لئی اس دے اندر بسائے رکھے گا، لیکن تو نے ـ کہ تیری ثناء نمایاں تے تیری شان اعلیٰ اے ـ خود ہی اپنی ثناء دا آغاز کیتا تے اپنی کریمانہ نعمتاں تو‏ں سب نو‏‏ں نوازیا، تاں کيہ جو مؤمن اے، اوہ مثل اس دے اے جو فاسق (بد اعمال) ہو؟ اوہ برابر نئيں نيں اے میرے خدا تے میرے آقا! میں تیرے تو‏ں التجا کردا ہاں تیرے اس مقام قدرب دے واسطے تو‏ں جو تو نہ مقدر کیتا اے تے اس تیری قضائے مبرم تے فرمان دے واسطے تو‏ں، جس نو‏‏ں تو حتمیت دا رتبہ دتا اے تے تو نے اسنو‏ں جس اُتے جاری کیتا اس اُتے غالب آیا، کہ اسی رات تے اسی گھڑی مینو‏‏ں بخش دے تے میرے تو‏ں درگذر کردے ہر اس جرم نو‏‏ں جس دا ميں نے ارتکاب کیتا، تے ہر اس گناہ نو‏‏ں جس تو‏ں وچ آلودہ ہويا، تے ہر کار بد نو‏‏ں جو ميں نے چھپ ک‏‏‏‏ے انجام دتا ہر اس عمل نو‏‏ں جو ميں نے جہالت د‏‏ی وجہ تو‏ں خفیہ یا آشکارا انجام دتا، تے ہر برے عمل نو‏‏ں جنہاں نو‏ں ثبت کرنے دا حکم تو نے اپنے عزت دار کاتباں نو‏‏ں دتا اے، تے انہاں نو‏ں میرے اعضاء و جوارح دے ہمراہ، میرے اعمال دا گواہ قرار دتا تے انہاں فرشتیاں دے اوپر تو خود میری نگرانی کردا رہیا، تے انہاں اعمال و افعال دا شاہد، جنہاں نو‏ں تو نے یقینا اپنی رحمت تو‏ں انہاں تو‏ں چھپائے رکھیا تے اپنے فضل تو‏ں نہاں کیتا، تو انہاں سب اُتے قلم بخشش پھیر دے؛ تے التجا کردا ہاں کہ مینو‏ں حظ وافر تے وسیع حصہ عطا ک‏‏‏‏ر ہر اس شیئے تو‏ں جو تو اتار دیندا اے، تے ہر اس احسان تو‏ں جو تو روا رکھدا اے، یا ہر اس نیکی تو‏ں جس نو‏‏ں تو توسیع دیندا اے، یا ہر اس رزق تو‏ں جس نو‏‏ں تو پھیلا دیندا اے، یا ہر اوہ گناہ جو تو بخش دیندا اے، یا ہر خطا جس د‏‏ی تو پردہ پوشی کردا اے، اے میرے پروردگار، اے میرے پروردگار، اے میرے پروردگار! اے میرے معبود، تے اے میرے آقا تے اے میرے مولا تے میرے صاحب اختیار، اے اوہ جس دے قبضۂ قدرت وچ میری زمام اے، اے میری حالت زار تے میری بےبسی و ناداری تو‏ں واقف و آگاہ، اے میرے پروردگار، اے میرے پروردگار، اے میرے پرودگار! تیرے تو‏ں التجا کردا ہاں کہ تیری حقیقت دے واسطے تے تیری ذات مقدسہ تے اعلیٰ ترین صفات و اسماء دے واسطے، میرے دن رات دے اوقات نو‏‏ں اپنی یاد تو‏ں معمور و آباد ک‏‏‏‏ر دے تے انہاں نو‏ں اپنی بندگی د‏‏ی خدمت وچ مصروف رکھے، تے میرے اعمال نو‏‏ں اپنی بارگاہ وچ قبول کردے، حتی کہ میرے تمام اعمال و کردار تے میرے اذکار و اوراد مربوط، ہمآہنگ، یک جہت تے خالص ہوجان تے میرا حال تیری خدمت وچ ہمیشہ دے لئی مصروف رہ‏ے، اے میرے آقا! اے اوہ جس اُتے میرا پورا پورا بھروسا تے توکل اے، اے اوہ واحد و احد ذات اقدس، جس د‏‏ی طرف وچ اپنی حالت زار دا شکوہ لے ک‏ے آندا ہاں، اے میرے پروردگار، اے میرے پروردگار، اے میرے پروردگار! میرے اعضاء و جوارح نو‏‏ں اپنی خدمت و عبودیت د‏‏ی خاطر، قوت بخش دے، تے میرے دل تے میرے ارکانِ وجود نو‏‏ں عزم و ہمت دے نو‏‏ں محکم تے ثابت رکھے، تے اپنے خوف و خشیت وچ میری سعی و کوشش نو‏‏ں مستحکم کردے، تے اپنی خدمت وچ میرے دوام نو‏‏ں پیوستہ رکھ دے، تا کہ میں تیری طاعت دے میداناں وچ سابقین تو‏ں سبقت حاصل کراں تے تیری درگاہ د‏‏ی طرف دوڑ ک‏‏‏‏ے آنے والےآں تو‏ں اگے ودھاں، تے صاحبان اشتیاق دے زمرے وچ تیری قربت دے حصول دا مشتاق رہاں، تے صاحبان خلوص د‏‏ی مانند تیرے قریب آواں تے صاحبان یقین د‏‏ی مانند تیرا خوف اپنے دل وچ بسا دیواں، تے تیرے مقام قرب وچ صاحبان ایمان دے نال ہمنشین رہاں؛ بار خدایا! تے جو وی میرا بد اندیش اے، تو ہی اسنو‏ں سزا دے، تے جو وی میرے خلاف مکاری کرے اسنو‏ں کیفر کردار تک پہنچیا دے، تے مینو‏ں ہور اپنے لطف و رحمت دے واسطے تو‏ں اپنے بہترین بندےآں دا نصیب عطا فرما تے اپنے مقرّب ترین بندےآں تے خاصّان درگاہ دا رتبہ عطا فرما، (تے مینو‏ں یقین اے ) کہ تیرے فضل و رحمت دے بغیر کوئی وی اس رتبے تک نئيں پہنچ سکدا، تو اپنی بخشش نو‏‏ں میرے شامل حال فرما تے اپنے مجد و عظمت دے واسطے میرے اُتے مہربانی فرما۔ تے اپنی رحمت واسعہ دے سائے وچ دنیا تے آخرت میری حفاظت فرما تے میری زبان نو‏‏ں اپنے ذکر تو‏ں گویا رکھ، تے میرے دل نو‏‏ں اپنی محبت تو‏ں اپنا شیدائی بنا دے، تے نیک جواب نال میرے اُتے احسان فرما، میری لغزشاں نو‏‏ں نظر انداز کردے تے میرے گناہاں نو‏‏ں بخش دے، کیونکہ تو نے اپنے بندےآں نو‏‏ں اپنی بندگی تے عبودیت حکم دتا اے تے اپنی بارگاہ وچ دعا تے التجا دا فرمان دتا اے، تے تو نے ہی انہاں د‏‏ی دعا و التجا د‏‏ی استجابت د‏‏ی ضمانت دت‏ی۔ تو اے میرے پروردگار! ميں نے دعا دے نال تیری طرف رخ کیتا تے اپنا دست احتیاج صرف تیری طرف ودھایا؛ تو میں تینو‏ں تیری ‏عزت دا واسطہ دیندا ہاں کہ میری دعا نو‏‏ں مستجاب فرما دے، تے مینو‏ں میری آرزو تک پہنچیا دے، تے میری امید نو‏‏ں اپنے فضل و کرم تو‏ں ناامید نہ کرے، تے مینو‏ں میرے دشمناں دے شر تو‏ں محفوظ رکھے، خواہ اوہ (دشمن) جنات تو‏ں ہون یا بنی نوع انسان تو‏ں، اے اوہ جو اپنے بندےآں تو‏ں بہت جلدتی خوشنود ہُندا اے، اس بندے نو‏‏ں بخش دے جو تیری درگاہ وچ دعا تضرع تے زاری دے سوا کسی وی چیز دا مالک نئيں اے، پس تو جو ـ جو کچھ وی چاہے انجام دینے والا اے ـ، اے اوہ جس دا نام دکھی انساناں دے لئی دوا تے جس د‏‏ی یاد بیماراں د‏‏ی شفا تے تیری طاعت و بندگی دنیا و ما فیہا تو‏ں بےنیازی اے، رحم فرما اس بندے اُتے جس دا پورا سرمایہ، تیری رحمت و مغفرت د‏‏ی امید اے تے جس دا ہتھیار محض گریہ و بکاء اے ؛ اے نعمتاں نو‏‏ں برسانے والے، اے بلا‎واں تے مصیبتاں نو‏‏ں دور کرنے والے، اے اوہ جو تاریکیا‏ں وچ وحشت زدہ افراد د‏‏ی روشنی اے تے اے اوہ عالم جس نو‏‏ں سکھایا پڑھایا نئيں جاندا، درود بھیج محمد آل(ع) محمد اُتے تے میرے نال اوہ سلوک روا رکھ جس دا تو لائق اے ؛ تے درود و سلام ہو اللہ دا اس دے رسول گرامی اُتے تے با برکت ائمہ اُتے جو رسول اللہ صلی اللّٰہ علیہ و آلہ وسلم دے خاندان تو‏ں نيں۔