Hochmut
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
germană
(Deutsch)
Etimologie
Din germana medie de sus hochmuot < germana veche de sus hohmuot.
Pronunție
- AFI: /ˈhoːχˌmuːt/
Substantiv
| Declinarea substantivului der Hochmut | ||
| m. | Singular | Plural |
| Nominativ | der Hochmut | invariabil |
| Acuzativ | den Hochmut | invariabil |
| Dativ | dem Hochmut | invariabil |
| Genitiv | des Hochmut(e)s | invariabil |
Sinonime
- Hoffart, Hybris, Arroganz, Überheblichkeit, Selbstgefälligkeit, Selbstherrlichkeit, Selbstüberhebung, Dünkel, Vermessenheit
Antonime
- Demut
Cuvinte derivate
- hochmütig
Expresii
- Hochmut kommt vor dem Fall
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads