Richter

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

germană

(Deutsch)

Etimologie

Din germană medie de sus rihter, rihtære < germană veche de sus rihtāri.

Pronunție

  • AFI: /ˈʀɪçtɐ/


Substantiv


Declinarea substantivului
der Richter
m. Singular Plural
Nominativ der Richter die Richter
Acuzativ den Richter die Richter
Dativ dem Richter den Richtern
Genitiv des Richters der Richter
  1. (jur.) judecător
  2. (spec.) arbitru
  3. (bis.) Judecători

Sinonime

  • 1: (jur.) (abr.) Ri., Rr., Verhandlungsführer, Vorsitzender, (în sala de judecată) Euer Ehren
  • 3: (bis.) Buch der Richter

Cuvinte apropiate

  • Gericht
  • richten

Cuvinte derivate

Cuvinte compuse

Vezi și


Nume propriu

Richter

  1. nume de familie

Sinonime

  • Richtering, Richters, Rychter

Cuvinte derivate

Referințe

Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads