geyik

turcă

(Türkçe)

Etimologie

Din turca veche keyik < proto-turcică *gejik.

Pronunție

• AFI: /ɟe.jik/

Substantiv

geyik, pl. geyikler

1. cervid (familie de mamifere)
2. cerb

Sinonime

• karaca

Cuvinte derivate

• alageyik
• geyikdili

Cuvinte compuse

• geyik böceği
• geyik dikeni
• geyik muhabbeti
• geyik otu
• geyikler kırkımında
• Kanada geyiği
• Ren geyiği

Expresii

• geyik etine girmek