heulen
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
germană
(Deutsch)
Etimologie
Din germana veche de sus *hūwil-, care provine din substantivul *hūwila. Confer ūwila.
Pronunție
- AFI: /'hɔɪ̯lən/
Verb
| Conjugarea verbului heulen | |
| Infinitiv | heulen |
| Indicativ prezent pers. 2 sg., 3 sg. |
heulst heult |
| Indicativ imperfect | heulte |
| Participiu perfect | geheult |
| Verb auxiliar | haben |
- a urla, a striga, a țipa, a zbiera, a huhura
- Nach dieser Schreckensnachricht heulten viele Menschen.
- a geme, a se văita
- Die Alarmanlage heulte mitten in der Nacht.
Sinonime
- 1-2: beklagen, beweinen, flennen, jammern, schluchzen, weinen, wimmern
Cuvinte derivate
- aufheulen
- ausheulen
- Heulboje
- Heulen
- Heuler
- Heulkrampf
- Heulsuse
- Heulton
- verheult
Cuvinte compuse
- heulendes Elend
Expresii
- heulen wie ein Schlosshund
Referințe
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads