jeune
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
franceză
(français)
Etimologie
Din franceză medie jeune, ieune, care provine din franceză veche juene < latină populară *jovenem, din latină iuvenis, juvenis („tânăr”), din proto-italică *juwenis.
Înrudit cu catalană jove, italiană giovine, giovane, occitană jove, jouine, portugheză jovem, română june și spaniolă joven.
Pronunție
Adjectiv
| Declinarea adjectivului jeune | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | jeune | jeunes |
| Feminin | jeune | jeunes |
- tânăr, (rar) june
- Il fut maréchal de France très jeune.
- tineresc
- De jeunes désirs. — De jeunes ardeurs.
- (fig.) novice, neexperimentat
- Mon Dieu, qu'il est jeune !
Sinonime
Antonime
Cuvinte derivate
- jeunement
- jeuner
- jeunesse
- jeunet
- jeuniser
- jeunisme
- jeuniste
- jeunot
- rajeunir
Cuvinte apropiate
Locuțiuni
locuțiuni
|
|
Expresii
- à jeune cheval, vieux cavalier
- si jeune ma buse !
Substantiv
jeune m.f., jeunes
Sinonime
- 1: (peior.) jeunot
Cuvinte compuse
- jeune de banlieue
Cuvinte apropiate
- djeun
- djeune
Expresii
- six jeunes m'abusent
Etimologie
Din jeuner.
Verb
- forma de persoana a I-a singular la prezent indicativ pentru jeuner.
- forma de persoana a III-a singular la prezent indicativ pentru jeuner.
- forma de persoana a I-a singular la subjonctiv prezent pentru jeuner.
- forma de persoana a III-a singular la subjonctiv prezent pentru jeuner.
- forma de persoana a II-a singular la imperativ prezent pentru jeuner.
Referințe
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads