Латиньскый язык

Лати́ньскый язы́к, тыж лати́на (лат. lingua latina) — є мертвый індоевропскый язык. Выник латинчіны мож локалізовати до околицї Рима приближно в добі перед 7. сторочом п.н.е. Пізнїше ся хоснованя латинчіны росшырило до векшыны днешнёй Італії. З теріторіалнов експанзіов римской рішы ся латиньскый язык шырив до вшыткык римскых провінцій. Поступом часу ся говорова латинчіна на тых теріторіях вывинула в днешнї романьскы языкы, т.є. французчіну, таліянчіну, шпанєлчіну, портуґалчіну, румунчіну і дакотры далшы. Латинчіна але силно овпливнила (через французчіну) наприклад анґлічтіну.

Латинь
лат. Lingua Latina
Высловность	[laˈtiːna]
Говорить ся ним в	Roman Republic, Roman Empire, Medieval Europe, Armenian Kingdom of Cilicia (as lingua franca), Ватікан
Цалково говорцїв	—
Языкова родина	Індоевропска Італьска Латино-фаліска Латинь
Офіціалный статус
Урядный язык в	Ватікан
Реґулованый	Anciently, Roman schools of grammar and rhetoric. [1] In contemporary time, Opus Fundatum Latinitas.[2]
Языковы коды
ISO 639-1	la
ISO 639-2	lat
ISO 639-3	lat
Найвекшый россяг Рімской рішы, найвекшый россяг де ся латиньскы говорило.
Вікіпедія