Essida de su Rènniu Unidu dae s'Unione Europea

S'essida de su Rènniu Unidu dae s'Unione Europea, comunemente incurtzada cun Brexit ([ˈbreksit], acrònimu de is faeddos inglesos Britain e Exit; Britànnia Manna e Essida respetivamente traduidu), est istadu unu protzessu polìticu chi at batidu a s'abandonu dae parte de su Rènniu Unidu de sa cunditzione de Istadu membru de s'Unione Europea, cosa chi giai fiat obietivu polìticu pessighidu dae unos cantos partidos polìticos, grupos tziviles e personas britànnicos a partire de su 1973, annu de adillida de s'istadu a sa tando narada Comunidade Econòmica Europea, antitzipadore de s'Unione Europea. Su pòdere de bessire dae s'Unione Europea est unu deretu de is Istados membros reconnotu dae s'artìculu 50 de su Tratadu de s'Unione Europea.

Artìculu in LSC

Posidura de su Rènniu Unidu in s'Unione Europea

Partzidura de su votu in intro de s'istadu. In colore biaitu sas àreas a majoria favoràbile pro s'essida, in colore grogu sas chi in ue sa permanèntzia in s'Unione Europea at bintu

Giai in su 1975 aiat tentu logu su primu referendum pro sa permanèntzia de su paisu in sa Comunidade Econòmica Europea, cun resurtu in favore de abarrare. In su 2016 fiat fissadu unu segundu referendum, chi est istadu tzelebradu sa giòbia 23 de làmpadas, chi at dadu resurtu favoràbile pro s'essida dae s'Unione Europea cun casi su 52% de sos votos, contra a unu 48% chi at poderadu sa permanèntzia.

Su resurtadu no est istadu uniforme in totu su Rènniu Unidu, sende chi sos votos pro s'essida ant bintu mescamente in Inghilterra e in Galles, mentras chi in Iscòtzia e in Irlanda de su Norte, comente fintzas in su territòriu de Gibilterra,^[1] sa majoria s'est ispressadu pro s'abarradura.^[2] Su pesu demogràficu de s'Inghilterra e sa partetzipatzione arta in custa natzione sunt bènnidos a resurtare detzisivos pro ingrutziare sa balàntza a favore de s'essida. In custu sentidu, unos analistas ant sinnaladu sa possibilidade de unu iscontzu de su Rènniu Unidu e totu, iscasi ca diat pòdere torrare a batire a una frontera terrestre in sinu de s'ìsula de s'Irlanda, mentras ca s'Iscòtzia aiat votadu pro abarrare parte de su Rènniu Unidu giai in su referendum de su 2014, suta promissa de abarrare in s'Unione Europea.

Bisura de sa majoria de sos economistas est ca sa Brexit at a menguare meda probabilmente su redditu peròmine reale de su Rènniu Unidu in su perìodu mèdiu e longu, non prus su referendum e totu diat àere giai addanniadu d'economia. Istùdios subra sos effetos a partire dae su referendum ammostant pèrdidas annuales de richesa pro is famìlias ligadas a s'inflatzione, e pèrdidas intre su 2 e su 2,5% de su produtu internu brutu pro s'istadu intrenu. Cun sa Brexit est meda dàbile chi s'immigratzione dae s'àrea econòmica europea s'at a reduire, e s'aberet disafios pro s'educatzione superiore e sa chirca. Galu in su mese de santandria de su 2018 su pesu economicu de su "divòrtziu", paris fintzas a is relatos cun sa Repùblica de Irlanda e totu s'Unione Europea no fiant acrarados. S'atumbada pretzisa de s'essida pro su Rènniu Unidu at a depèndere de sa cunditziones "hard" (duras) o "soft" (moddes) de sa Brexit.^[3] No essire de s'Unione Europea diat antimes affortiare s'economia segundu unas chircas.

Raportos intre Regnu Unidu e Unione europea

S'idea de un' unione de sos istados europeos fiat naschida in luegus a pustis gherra cun sa voluntade de essire dae sa violèntzia de su segundu cunflitu mundiale, in nùmene de un'istabilidade econòmica de su continente europeu. Su documentu ufitziale chi diat a fatu contivigiare custa evolutzione polìtica in Europa a pustis de sa segunda gherra mundiale est istadu discùtidu intre su presidente de sos Istados Unidos Franklin Roosevelt e su primu ministru britànnicu Winston Churchill giai dae su 1941 suta de su nùmene de Carta Atlàntica, e est istadu realizadu a gherra finida in su 1949 (Patu Atlànticu).

Noantimes, sos raportos intre su Rènniu Unidu e s'Europa, finas s'adillida a sa Comunidade econòmica europea (CEE) in su 1973, sunt istados semper caraterizados dae intzertesas e istorramentos.^[4]

Tzinnos istòricos

Margaret Thatcher in su 1983

Fiat cumpàridu craru chi sos britànnicos, favoràbiles a su mercadu ùnicu europeu, aguantaiant male intremesos in sa polìtica interna issoro. In sos annos de su guvernu de Margaret Thatcher (dae su 1979 a su 1990) bi fiat istada una tensione forte: sa “sennora de ferru”, cumbinta euroiscètica, no aprovaiat sos contributos chi su Regnu Unidu fiat costrintu a bessare. A pustis de sas dimissiones suas, John Major aiat firmadu su tratadu de Maastricht de su 1992, chi criaiat s'Unione Europea (istitutzione chi faghet "de capeddu" a sas Comunidades europeas —sa Comunidade europea de su carbone e de s'atzàrgiu, sa Comunidade econòmica europea e sa Comunidade europea de s'energia atòmica, narada fintzas Euratom— e a unas àteras formas de cooperatzione, comente sa Polìtica èstera e de seguresa comuna).^[5] Cun su guvernu laburista de Tony Blair e, a segus, de Gordon Brown, pariat chi si fiat abertu unu perìodu de assèliu^[6][7], ma sas pressiones antieuropeistas internas fiant torradas a si manifestare in sos annos sighentes, cun su Partidu Cunservadore torradu a su pòdere.

Fissadura de su referendum

David Cameron, leader de su Partidu cunservadore e primu ministru, aiat negotziadu in su freàrgiu 2016 unu acòrdiu nou cun Bruxelles; nointames, pro tènnere màrghine imajore de manovra in sas tratativas, aiat seberadu de tzerriare sos eletores britànnicos a unu referendum subra sa permanèntzia in s'Unione^[8][9]: sa pensada sua fiat ammustrare a Bruxelles e a sos partneres europeos sa concretesa de s'optzione de bessida de su Regnu Unidu dae s'Unione, pro ddos fàghere prus moddes in sa tratativa in cursu. Issu e totu s'aiat postu comente si siat contra sa bessida, chi no fiat unu obietivu polìticu suo^[10][11].

S'aiant formadu, aici, duos frontes chi aiant dadu cumintzu a su referendum: de una banda bi fiat su fronte de su gai naradu Remain ("Abarrare"), pro sa permanèntzia in s'Unione, formadu dae sa metade de sos cunservadores ghiados dae Cameron, dae sos laburistas (cun cumbinchimentos bàrios), de sos liberaldemocràticos, de sos Birdes de Inghilterra e Galles e de su Partidu natzionalista iscotzesu; a custu fronte si contraponiat s'afilamentu de su Leave ("Lassare"), favoràbile a sa bessida dae s'UE, ghiadu dae Boris Johnson, chi pertenet a su matessi Partidu Cunservadore, e de su Partidu pro s'Indipendèntzia de su Regnu Unidu (UKIP) de Nigel Farage^[12][13]. Sa campagna eletorale, cumbàtida cun tonos veementes, fiat istada graemente signada dae unu fatu de sàmbene una chida in antis de su votu: sa bochidura, a banda de unu fanàticu, de sa deputada laburista Jo Cox, firmamente afilada pro su Remain^[14]. Tale eventu aiat a pustis batidu ambos sos afilamentos a suspèndere, pro carchi die, unas cantas initziativas issoro in sinnu de respetu.

Pertzentuales de votos pro abarrare in s'Unione Europea (Remain) in su Regnu Unidu

Èsitu de su referendum e eventos imbenientes

Sos britànnicos ant fatu su referendum pro sa permanèntzia de su Regnu Unidu in s'Unione europea su 23 de làmpadas de su 2016 in su Regnu Unidu e in Gibilterra,^[1] e su resurtadu est istadu de ispantu, cun sos favorèvoles a s'essida dae s'UE a su 51,9% contra su 48,1% de sos eletores chi at botadu pro sa permanèntzia.^{[15][16][17][18]} Su votu at abertu fintzas problemas polìticos ca, pro esempru, in Iscòtzia (in ue, duos annos in antis, su referendum in s'indipendèntzia aiat bidu bìnchere sos "nono" fintzas pro s'incògnita de un'essida dae s'Unione europea a pustis de s'indipendèntzia) sos eletores ant botadu a majoria manna pro abarrare in s'UE.^[19]

Su votu de sos eletores britànnicos teniat sa natura de unu referendum consultivu e non vincolante: pro s'espressione efetiva de sa voluntade polìtica de essire dae s'Unione est istadu netzessàriu unu protzessu parlamentare pro s'aprovatzione de una lege cun sa cale fàghere incumentzare s'aplicatzione de s'artìculu 50 e su negotziadu chi li sighit.^[20][21] In custu tema, s'imprendidora e filàntropa Gina Miller at pesadu un' obietzione in sa Corte Suprema narende chi s'issèberu de s'essida podet èssere pigadu petzi dae su Parlamentu (comente fiat istadu su Parlamentu a ratificare s'intrada), e dae issu tando podet èssere fintzas revocadu. Sa Corte suprema de su Regnu Unidu s'est espressada su 24 de ghennàrgiu de su 2017,^[22] afirmende chi su Parlamentu depet èssere consultadu in antis de sighire cun s'ativatzione de s'artìculu 50; at naradu imbetzes chi non depent èssere postas in mesu sas assembleas devoludas de sas natziones costitutivas.

Sa notìfica de s'ativatzione de sa protzedura de essida b'est istada, duncas, su 29 de martzu de su 2017, a pustis de s'aprovatzione in su Parlamentu de su Regnu Unidu de una lege connota comente a su European Union (Notification of Withdrawal) Act 2017, chi at retzidu su royal assent su 16 de martzu antepostu.^[23] S'atu de su parlamentu at autorizadu su primu ministru Theresa May a presentare sa lìtera de notìfica a su presidente de su Cussìgiu europeu^[24].

Su 5 de abrile de su 2017 su Parlamentu europeu at botadu a majoria manna una risolutzione chi delìmitat su perìmetru in intro de su cale s'at a dèpere realizare su negotziadu d'essida.^[25]

Su protzessu at tentu una pàusa pro more de sas eletziones antitzipadas in su Regnu Unidu, fatas dae su guvernu in càrriga in s'isperu, chi est istadu vanu, de afortiare sa positzione negotziale sua gràtzias a una base de cunsensu internu prus sòlida. A pustis de custu ùrtimu votu, sos negotziados sunt incumentzados in Bruxelles su 19 de làmpadas de su 2017, a sa presèntzia de su capu negotziadore de s'Unione europea, Michel Barnier, e de su Segretàriu de Istadu pro sa'essida dae s'Unione europea, e membru de su guvernu britànnicu, David Davis^[26].

Su "votu significativu" de sa Càmera de sos Comunes

S'artìculu 13 de s'European Union (Withdrawal) Act 2018 at prevìdidu chi, in antis de varare sas misuras pro su ritiru britànnicu dae s'Unione, su Guvernu britànnicu sutapòngiat a unu meaningful vote de su Parlamentu siat s'Acòrdiu chi deperet agatare cun s'Unione europea sighende s'artìculu 50 de su Tratadu, siat su decraru polìticu in sas relatziones benidoras intre Regnu Unidu e UE.^[27]

Custa protzedura at, dae s'incumintzu de su 2019, batidu a s'esàmene parlamentare s'ipòtesi de acòrdiu istipulada dae su guvernu de Theresa May cun Jean-Claude Juncker e Donald Tusk, ma pro duos bortas sa Càmera de sos Comunes non l'at atzetada. Pro custa resone, "su Regnu Unidu at otentu un' estensione de sa data d'essida, in antis prevìdida pro su 29 de martzu, finas a su 22 de maju si resèssit a ratificare un'acòrdiu; si nono, s'Istadu at a lassare s'UE su 12 de abrile chene un' intesa, si no at a ofèrrere un'optzione alternativa".^[28][29]

Boris Johnson

S'essida dae s'Unione europea

A pustis de un'iter cumplessu de aprovatzione de s'acòrdiu de retzessu, chi at causadu fintzas sa ruta de su guvernu de Theresa May, sa formatzione de un'esecutivu nou ghiadu dae Boris Johnson e sas eletziones antitzipadas, su 23 de ghennàrgiu de su 2020 sa reina Elisabetta II at firmadu s'atu de ratìfica de s'acòrdiu, chi gasi divenit lege. A pustis sos presidentes de sa Cummissione europea e de su Cussìgiu europeu, Ursula von der Leyen e Charles Micheal, firmant s'acòrdiu a pitzu de sa Brexit, aviende gasi s'iter de ratìfica dae s'ala de s'UE. Su 29 de ghennàrgiu su Parlamentu europeu at aprovadu sos tèrmines istabilidos dae s'acòrdiu de retzessu de su Regnu Unidu cun 621 votos favorèvoles, 49 contràrios e 13 astenutos; sa die a putsis fintzas su Cussìgiu de s'Unione europea, pro mèdiu de una protzedura iscrita, at frunidu s'assensu suo a s'acòrdiu de retzessu de su Regnu Unidu, cumprende su protzessu de aprovatzione dae s'ala de s'Unione. Su 31 de ghennàrgiu de su 2020, dae sas oras 24:00 CET (oras 23:00 GMT) su Regnu Unidu acabat ufitzialmente de èssere un'Istadu membru de s'Unione europea. Dae cussu momentu incumentzat su perìodu de transitzione chi, francu chi bi siant pròrogas, at a acabare in intro de sa fine de su 2020.

Cronologia

Data	Avenimentu
17 de nadale de su 2015	S'European Union Referendum Act 2015, lege chi istabilit de tènnere unu referendum consultivu a pitzu de sa permanèntzia de su Regnu Unidu in s'Unione europea, retzit su royal assent e intrat in vigore.
23 de làmpadas de su 2016	Referendum pro sa sa permanèntzia de su Regnu Unidu in s'Unione europea: su 51,89% de sos tzitadinos britànnicos botat pro s'essida.
25 de làmpadas de su 2016	Didier Seeuws est incarrigadu de gestire sa Task Force in su Regnu Unidu in intro de su Segretariadu generale de su Cussìgiu de s'Unione europea.
13 de trìulas de su 2016	David Davis est nominadu Segretàriu de Istadu pro s'essida de s'Unione europea, Boris Johnson divenit Segretàriu de Istadu pro sos afares èsteros e de su Commonwealth.
21 de trìulas de su 2016	Su Regnu Unidu comùnicat chi, pro more de sos resurtados de su referendum, non cheret ocupare sa presidèntzia de turnu de su Cussìgiu de s'Unione europea chi li diat tocare in sa segunda metade de su 2017.
27 de trìulas de su 2016	Nòmina de Michel Barnier che a capu negotziadore de s'Unione europea in sa tratativa a pitzu de sa Brexit.
8 de cabudanni de su 2016	Guy Verhofstadt est nominadu dae su Parlamentu europeu pro ghiare sos negotziados pro sa Brexit chi interessant a su Parlamentu.
24 de ghennàrgiu de su 2017	Sa Corte suprema de su Regnu Unidu istabilit chi su Parlamentu depet èssere consultadu in antis de sighire cun s'ativatzione de s'artìculu 50; definit imbetzes chi non depent èssere consultadas sas assembleas devoludas de sas natziones costitutivas.
26 de ghennàrgiu de su 2017	Su guvernu britànnicu presentat s'European Union (Notification of Withdrawal) Bill a sa Càmera de sos comunes.
8 de freàrgiu de su 2017	S'European Union (Notification of Withdrawal) Bill retzit sa prima aprovatzione in sa Càmera de sos comunes.
7 de martzu de su 2017	S'European Union (Notification of Withdrawal) Bill retzit s'aprovatzione de sa Càmera de sos lords cun duos emendamentos.
13 de martzu de su 2017	S'European Union (Notification of Withdrawal) Bill retzit s'aprovatzione definitiva, chene sos emendamentos propostos dae sos lords, de sa Càmera de sos comunes.
16 de martzu de su 2017	S'European Union (Notification of Withdrawal) Bill retzit su royal assent e intrat in vigore.
29 de martzu de su 2017	S'ambassadore de su Regnu Unidu in s'Unione europea daet ufitzialmente sa lìtera de su Primu ministru Theresa May a su presidente de su Cussìgiu europeu Donald Tusk, dende gasi s'inghitzu a sa protzedura de s'artìculu 50.
29 de abrile de su 2017	Su Cussìgiu europeu, in su formadu UE/UE a 27 (chene su Regnu Unidu), at adotadu sos orientamentos pro sos negotziados pro sa Brexit[30].
19 de làmpadas de su 2017	Prima sessione de sos negotziados d'essida in Bruxelles.
2 de trìulas de su 2017	Su guvernu britànnicu annùntziat s'abbandonu de sa cunventzione a pitzu de sa pisca de su 1964.[31]
12 de cabudanni de su 2017	Sa Càmera de sos comunes aprovat su Great Repeal Bill, sa lege cuàdru chi surbit sa legislatzione europea in cussa natzionale e abrogat s'European Communities Act de su 1972[32].
23 de cabudanni de su 2017	Moody's, pro more de sa Brexit, abbassat su rating de s'afidabilidade creditìtzia de su Regnu Unidu dae Aa1 a Aa2.[33]
10 de santandria de su 2017	Sa prima ministra britànnica Theresa May proponet s'essida de su Regnu Unidu dae s'Unione europea pro sas oras 23:00 locales de su 29 de martzu de su 2019.
8 de nadale de su 2017	Sa prima ministra britànnica Theresa May faghet un'acordu cun s'Unione europea pro fàghere in modu chi su Regnu Unidu at a aderire a sas bator libertades pedidas pro pòdere pigare parte a su mercadu ùnicu europeu fintzas a pustis de su 29 de martzu de su 2019, finas a cando no at a agatare una solutzione pro pòdere compidare su flussu de mertzes e persones dae e cara a s'Irlanda, chene ativare còmpidas de frontera.
19 de martzu de su 2018	Benit segudadu un'acòrdiu de màssima in su "perìodu de transitzione" in cale, a pustis de s'acabu de sos negotziados pro sa Brexit fissadu in intro de su 29 de martzu de su 2019, totu at a abarrare su matessi finas a su 31 de nadale de su 2020.[34].
23 de martzu de su 2018	Su Cussìgiu europeu adotat sos orientamentos comunos in sas relatziones benidoras cun su Regnu Unidu a pustis de s'essida dae s'Unione e de sa fase de transitzione.[35]
6 de trìulas de su 2018	Su guvernu britànnicu faghet un'acòrdiu a pitzu de sos printzìpios de sas relatziones benidoras cun s'Unione europea a pustis de sa Brexit.[36]
8-9 de trìulas de su 2018	A una die de distàntzia intre unu dae s'àteru, lassant sa càrriga su ministru de sa Brexit David Davis e su ministru de sos èsteros Boris Johnson, in disacordu cun sos printzìpios pro sas relatziones benidoras cun s'Unione europea adotados dae su guvernu.[37][38] Benint nominados pro sas càrrigas issoro Dominic Raab e Jeremy Hunt.
13 de santandria de su 2018	Su Regnu Unidu e s'Unione europea faghent un'acòrdiu provisòriu in su testu de su tratadu chi at a regulare sa Brexit. Sa prima ministra Theresa May cunvocat pro su mèrcuris 14 de santandria un'addòbiu istraordinàriu de guvernu pro sutapònnere s'acòrdiu a sos ministros suos.[39]
14 de santandria de su 2018	B'at saddòbiu istraordinàriu de su cussìgiu de sos ministros cunvocadu a pustis de s'abotzu de intesa fatu intre su Regnu Unidu e s'Unione europea.[40] A pustis de 5 oras sa prima ministra Theresa May annùntziat s'aprovatzione de sos ministros a su testu cuncordadu su 13 de santandria in Bruxelles.[41] Sa die a pustis però su segretàriu pro sa Brexit Dominic Raab si dimitet ca no est de acordu cun s'acòrdiu fatu; pro pigare su postu suo benit nominadu Stephen Barclay[42].[43]
25 de santandria de su 2018	Sos àteros 27 leaders de s'UE, totus paris in Bruxelles pro unu Cussìgiu europeu istraordinàriu, aprovant s'abotzu de acòrdiu pro sa Brexit[44][45][46].
7 de nadale de su 2018	Dae un'inchiesta giornalìstica a pitzu de s'acòrdiu pro sa làcana irlandesa, su chi benit naradu backstop[47], istupat a campu chi s'Irlanda de su Nord diat pòdere abarrare in s'unione doganale a tempus indeterminadu si s'Unione europea e su Regnu Unidu non diant agatare un'acòrdiu pro su chi pertocat su raportu cumertziale benidore.
10 de nadale de su 2018	Sa premier britànnica Theresa May pigat atu de s'opositzione a s'acòrdiu de divòrtziu de s'UE dae s'ala de sos membros de su matessi partidu suo e de sos alleados suos, sos unionistas nordirlandesi, a pitzu de sa clàusola de su backstop, e rinviat su votu de ratìfica in parlamentu, annuntziende sa partèntzia pro unu "giru europeu" chi l'at a batire a adobiare sos vèrtitzes de sa Cummissione europea e sos capos de guvernu olandesu e tedescu pro torrare a definire carchi aspetu de s'acòrdiu.
15 de ghennàrgiu de su 2019	Sa Càmera de sos Comunes botzat s'acòrdiu fatu dae Theresa May cun 432 votos contràrios (202 sos votos favorèvoles).[48]
29 de ghennàrgiu de su 2019	Sa Càmera de sos Comunes aprovat unu mandadu negotziale nou pro su guvernu pro mudare s'acòrdiu cun s'Unione europea in sa frontera irlandesa.[49] Su sero matessi e sa die imbeniente però Donald Tusk, Jean-Claude Juncker e Michel Barnier torrant a nàrrere chi pro sa lìnia de s'Unione europea non si podet torrare a negotziare s'acòrdiu giai fatu.[50]
12-14 de martzu de su 2019	In tres dies una in fatu a s'àtera sa Càmera de sos Comunes benit mutida pro espressare su parre suo a pitzu de tres motziones presentadas dae su guvernu pro s'essida dae s'Unione europea. Sa de unu, chi torraiat a propònnere s'acòrdiu negotziadu cun s'Unione, mudadu in manera lèbia pro su chi pertocat a sa clàusola pro sa frontera irlandesa, l'ant refudada in su sero de su 12 martzu cun 391 contràrios e 242 favorèvoles.[51] Su 13 de martzu su parlamentu at espressadu su parre suo pro s'eventualidade de un'essida dae s'Unione chene acòrdiu in sa die fissada de su 29 de martzu; cun 312 votos favorèvoles contra de 308, sa Càmera de sos Comunes at aprovadu s'emendamentu chi diat dèpere esclùdere custa possibilidade.[52] Su 14 de martzu, pro acabare, sa Càmera de sos Comunes at aprovadu un'emendamentu (412 votos a favore, 210 contras) chi previdet unu rinviu de sa data d'essida de su Regnu Unidu dae s'Unione a pustis de su 29 de martzu pro tènnere prus tempus pro si preparare a s'essida, a pustis de àere aprovadu un'acòrdiu cun s'Unione. Si s'acòrdiu esseret fatu cun su votu de su parlamentu britànnicu prevìdidu pro su 20 de martzu, s'estensione de sa permanèntzia in s'Unione diat dèpere durare finas a su 30 de làmpadas, in manera de non dèpere mutire sos tzitadinos britànnicos a botare pro sas eletziones europeas prevìdidas pro maju; in casu contràriu su guvernu de Theresa May at a dèpere pedire unu rinviu prus longu pro torrare a incumentzare su negotziadu in sos tèrmines de s'ischirriada.[53] In cale si siat casu, sa dilata at a dèpere èssere aprovada dae su Cussìgiu europeu a s'unanimidade.[54]
18 de martzu de su 2019	Su presidente de sa Càmera John Bercow no at permissu a su guvernu de torrare a presentare a su parlamentu su matessi acòrdiu giai botzadu duas bortas, su 15 de ghennàrgiu e su 12 de martzu, dae sos deputados.[55]
21 de martzu de su 2019	In risposta a una lìtera de sa prima ministra Theresa May de sa die in antis chi pediat unu rinviu de sa data de s'essida de su Regnu Unidu dae s'Unione europea a su 30 de làmpadas de su 2019, su Cussìgiu europeu at ofertu una pròroga finas a su 22 de maju de su 2019, a cunditzione chi su Parlamentu britànnicu aprovet s'acòrdiu de retzessu in intro de sa chida imbeniente a su vèrtitze. In casu contràriu, sos leaders de s'UE acunsentint a rinviare sa Brexit a su 12 de abrile de su 2019 isetende unu percursu de sighire indicadu dae su Regnu Unidu.[56]
29 de martzu de su 2019	Sa Càmera de sos Comunes botzat pro sa de tres bortas s'acòrdiu fatu dae Theresa May cun 344 votos contràrios e 286 votos favorèvoles. Cun custu votu s'essida chene acòrdiu est prevìdida pro su 12 de abrile de su 2019.[57]
2 de abrile de su 2019	Pro evitare s'iscenàriu de su Non Deal, Su Cussìgiu Europeu, de intesa cun sa prima ministra Theresa May, cuntzedet un'àteru rinviu de sa Brexit finas a su 31 de santugaine de su 2019, o finas a sa prima die de su mese imbeniente a cuddu in ue siat, s'in casu mai, aprovadu s'acòrdiu de rèvoca. Su Regnu Unidu at a dèpere tènnere sas eletziones de su Parlamentu Europeu in su maju de su 2019; in casu contràriu, diat dèpere essire dae s'Unione europea su 1u de làmpadas de su 2019. Sa prima ministra Theresa May aberit a su diàlogu cun sos Laburistas de Jeremy Corbyn.
23 de maju de su 2019	Bi sunt sas eletziones europeas.
24 de maju de su 2019	Theresa May annùntziat sas dimissiones suas dae sa càrriga de leader de su Partidu Cunservadore, pro no èssere resèssida a concruire s'essida de su Regnu Unidu dae s'Unione Europea.
7 de làmpadas de su 2019	Theresa May lassat sa càrriga de leader de su Partidu Cunservadore, abarrende in càrriga che a Primu Ministru finas a s'issèberu de su sutzessore suo.
23 de trìulas de su 2019	Boris Johnson benit elègidu dae sos iscritos che a leader nou de su Partidu Cunservadore.
24 de trìulas de su 2019	Boris Johnson divenit su Primu ministru britànnicu nou.
28 de austu de su 2019	Boris Johnson annùntziat s'intentzione de acabare sa sessione de su Parlamentu in cabudanni, pro non permìtere chi sos deputados potzant impedire su percursu d'essida dae s'Unione prevìdida pro su 31 de santugaine. Sa reina aprovat sa proposta de su primu ministru in una riunione de su Cussìgiu privadu in Balmoral[58].
4 de cabudanni de su 2019	In sa Càmera de sos Comunes benit aprovada una motzione chi impedit a su guvernu de gestire s'essida dae s'Unione europea chene s'aprovatzione de su Parlamentu siat cun un'acòrdiu de retzessu nou siat cun un'essida chene acòrdiu. In sa matessi die benit refudada fintzas sa motzione de Johnson de isòrbere su Parlamentu pro indire eletziones antitzipadas.
24 de cabudanni de su 2019	Sa Corte suprema de su Regnu Unidu istabilit chi s'issèberu de Boris Johnson de pedire a sa reina de prorogare su Parlamentu est illegale e pro custa resone tale atu benit annulladu e non tenet prus efetu.[59][60][61]
2 de santugaine de su 2019	Su guvernu pùblicat unu libru biancu chi delineat unu pranu nou pro remplasare su Backstop irlandesu, chi cumprendet un'allineamentu normativu pro totu s'ìsula de Irlanda ma cunservat una làcana doganale intre sa Repùblica de Irlanda e s'Irlanda de su Nord.[62]
14 de santugaine de su 2019	In s'arresonu pro s'abertura de su Parlamentu sa reina sutalìniat chi s'essida de su Regnu Unidu dae s'Unione europea intro de su 31 de santugaine est una prioridade pro su guvernu suo.[63]
17 de santugaine de su 2019	Su Regnu Unidu e sa Cummissione europea faghent un'intesa in un'acòrdiu de retzessu mudadu chi cuntenet unu protocollu nou in s'Irlanda de su Nord.[64][65] Su Cussìgiu europeu decrarat de sostènnere s'acòrdiu.[66]
19 de santugaine de su 2019	Sa Càmera de sos Comunes faghet un'addòbiu istraordinàriu de sàbadu pro botare s'acòrdiu cunsertadu dae Boris Johnson cun sa Cummissione europea ma un'emendamentu rimandat sa votatzione a a pustis s'aprovatzione de su pachete de leges (Withdrawal Agreement Bill) relativu a s'atuatzione de s'acòrdiu matessi.[67][68] Sa matessi die Johnson imbiat duas lìteras a su presidente de su Cussìgiu europeu Donald Tusk. Sa prima, non firmada, pedit sa pròroga de s'essida de su Regnu Unidu dae s'Unione a su 31 de ghennàrgiu de su 2020, pro more de sas motziones parlamentares; sa segunda, sutascrita dae totus sos membros de su guvernu, ispiegat comente su guvernu chèrgiat mantènnere sa data de su 31 de santugaine de su 2019 pro su retzessu.[69][70][71]
21 de santugaine de su 2019	Su presidente de sa Càmera, John Bercow, refudat sa recherta de su guvernu de tènnere unu votu nou pro s'acòrdiu de retzessu, ca non si podet torrare a sutapònnere a su votu una motzione uguale "in manera sustantziale" a un'àtera giai presentada e dibatida in su cursu de sa matessi sessione.[72][73] Sa matessi die su guvernu presentat a sa Càmera de sos Comunes s'European Union (Withdrawal Agreement) Bill 2019–20.
28 de santugaine de su 2019	S'Unione europea pedit a su Regnu Unidu sa nòmina de unu Cummissàriu europeu pro sa Cummissione von der Leyen a pustis de su perlongamentu de sas protzeduras de essida dae s'unione.
29 de santugaine de su 2019	Su Primu Ministru Boris Johnson otenet su permissu pro tènnere eletziones noas in su 12 de nadale.
31 de santugaine de su 2019	Su presidente de sa Càmera John Bercow lassat sa càrriga sua.
4 de santandria de su 2019	Lindsay Hoyle benit elègidu che a presidente nou de sa Càmera.
6 de santandria de su 2019	Su Primu ministru Boris Johnson aviat sa campagna eletorale de su Partidu Cunservadore pro sas eletziones de su 12 de nadale.
12 de santandria de su 2019	Su Regnu Unidu faghet ischire chi at a nominare unu cummissàriu europeu comente aiant pedidu su Presidente elègidu de sa Cummissione europea Ursula von der Leyen e su Cussìgiu europeu pro more de su perlongamentu de sa permanèntzia in s'Unione europea.
14 de santandria de su 2019	Su guvernu britànnicu pretzisat chi at a nominare unu cummissàriu europeu petzi a pustis de sas eletziones de su 12 de nadale, ponende gasi in dificultade s'incumintzu de sa Cummissione von der Leyen.
16 de santandria de su 2019	Sa Cummissione europea aberit una protzedura de infratzione pro su Regnu Unidu pro sa mancada nòmina de unu cummissàriu europeu.[74]
12 de nadale de su 2019	Bi sunt sas eletziones generales. Su Partidu Cunservadore pigat sa majoria assoluta de sos sègios, mentras sos Laburistas subint una derrotada manna. Sa vitòria de ispantu de sos Cunservadores li permitit, difatis, de sighire cun su caminu pro s'essida de su Regnu Unidu dae s'Unione europea, pranificada pro su 31 de ghennàrgiu de su 2020.
20 de nadale de su 2019	Su Brexit Withdrawal Agreement nou presentadu dae su Primu ministru Boris Johnson superat su primu votu de sa Càmera de sos comunos, cun 358 votos favorèvoles e 234 contràrios.
9 de ghennàrgiu de su 2020	Sa Càmera de sos comunos aprovat definitivamente s'acòrdiu presentadu dae su Primu ministru Boris Johnson, cun 330 votos favorèvoles e 231 contràrios.
23 de ghennàrgiu de su 2020	Sa reina Elisabetta II firmat s'acòrdiu chi divenit lege. Dae su 31 de ghennàrgiu de su 2020 at a incumentzare su perìodu de transitzione chi, francu bi siant pròrogas, at a acabare intro sa fine de su 2020.[75]
24 de ghennàrgiu de su 2020	Sos presidentes de sa Cummissione europea e de su Cussìgiu europeu, Ursula von der Leyen e Charles Michel, firmant s'acòrdiu pro sa Brexit, aviende gasi s'iter de ratìfica dae s'ala de s'UE.[76]
29 de ghennàrgiu de su 2020	Su Parlamentu europeu aprovat sos tèrmines istabilidos dae s'acòrdiu de retzessu de su Regnu Unidu cun 621 votos favorèvoles e 49 contràrios.
30 de ghennàrgiu de su 2020	Su Cussìgiu de s'Unione europea, pro mèdiu de una protzedura iscrita, at aprovadu s'acòrdiu de retzessu de su Regnu Unidu acabende su protzessu de aprovatzione dae s'ala de s'Unione.[77]
31 de ghennàrgiu de su 2020	Dae sas oras 24:00 CET (oras 23:00 GMT) su Regnu Unidu acabat ufitzialmente de èssere un'Istadu membru de s'Unione europea e de s'Euratom.[78]