Abu al-Salt

Abū al‐Ṣalt, Umayya ibn ʿAbd al‐ʿAzīz ibn Abī al‐Ṣalt al‐Dānī al‐Andalusī (o. 1068 – 23. oktobar 1134) bio je andaluzijski polimat poznat po astronomskim djelima koja su imala značajan uticaj na razvoj nauke u islamskom svijetu i srednjovjekovnoj Evropi. Također se bavio alkemijom, radio kao ljekar te napisao traktate o filozofiji, muzici i historiji. Također mu se pripisuje dolazak andaluzijske muzike i današnji Tunis, koja je kasnije postala temelj za tuniski stil poznat kao ma'luf.^[1]

Abu al-Salt se rodio u gradu Denia u al-Andalusu (današnja Španija). Nakon očeve smrti je postao učenik al‐Waqqashia (1017–1095) u Toledu, a poslije dovršio matematičko obrazovanje u Sevilli. Politička nestabilnost i reconquista, su ga potakli da se oko 1096. sa porodicom preseli prvo u Aleksandriju, potom u Kairo. Tamo je ušao u službu fatimidskog vladara al-Mustansira i vezira Al-Afdal Shahanshaha. Njegova služba je okončana 1108. godine, kada je, prema Ibn Abi Usajbiji, pokušaj da sa dna rijeke Nil izvuče potopljenu feluku s blagom, završio neuspjehom. Al-Afdal je naredio njegovo hapšenje, te je Abu al-Salt sljedeće tri godine proveo u tamnici. Nakon što je pušten došao je u Kairuan i ušao u službu Zirida. Povremeno je odlazio na Siciliju i služio kao ljekar na dvoru normanskog kralja Rogera II. Umro je u alžirskom gradu Bedžaja.

Njegova djela su tokom 12. vijeka često bila prevođena na latinski.