Aerofoni instrumenti

From Wikipedia, the free encyclopedia

Remove ads

Muzički instrumenti^[1] su sredstva pomoću kojih muzičari stvaraju muziku u živom izvođenju. Najtačnija i najpreciznija podela muzičkih instrumenata,^[2] zavisno od građe i načina dobijanja tona i zvuka, je na sledeće muzičke instrumente^[3]:

1. Membranofone ili opnozvučne instrumente

2. Idiofone instrumente

3. Kordofone, hordofone ili žičane instrumente

4. Aerofone instrumente

5. Elektrofone, eterofone ili elektronske instrumente

Remove ads

Aerofoni instrumenti

Thumb — **Klarinet** je takođe *aerofoni instrument*.

Aerofoni instrumenti (italijanski: , engleski: , francuski: , nem. aerophone Instrumente)^[4] - su muzički instrumenti kod kojih se zvuk dobija strujanjem vazdušnog stuba (od gr. αερο vazduh i φονος zvuk) najčešće kroz cev instrumenta, i to duvanjem vazduha iz:

usta i pluća svirača,
meha ili mešine instrumenta.

Smatra se da su aerofoni instrumenti najstariji^[5] i najmnogobrojniji instrumenti na svetu.^[2]

U aerofone instrumente spadaju svi duvački instrumenti,^[6] orgulje, harmonika, usna harmonika i gajde.

Remove ads

Kako se stvara ton kod aerofonih instrumenata

Prema načinu stvaranja tona, aerofone instrumente delimo u 5 grupa. Ton na aerofonim instrumentima se stvara:

Usnikom (levkastim nausnikom) – to su limeni duvački instrumenti (truba, bah truba, bas truba, horna, trombon, tuba, bas tuba, kontrabas tuba).
Prelamanjem vazdušnog stuba u cjevi instrumenta (frula, flauta, blok-flauta, okarina, panova frula).
Vibracijom jezička od trske na usniku (klarinet, basethorn, bas-klarinet, saksofon, taragot).^[1]
Vibracijom dvostrukog jezička od trske (zurla, sopile, oboa, oboa d’a more, engleski rog, heklfon, fagot, kontra-fagot).
Vibracijom jezička i meha (orgulje, harmonika, bandoneon).