Agitprop

Agitacija-propaganda ili, skraćeno, agitprop je naziv za propagandne aktivnosti, odnosno za odgovarajuće organe u komunističkim partijama.

Kulturno-umetnički odsek propodjela Zemaljskog antifašističkog veća Hrvatske u Otočcu 1943

Plakat Vladimira Majakovskog kojima se poziva na pristupanje udarnim brigadama, primjer sovjetskog agitpropa iz 1920-ih

Tokom narodnooslobodilačke borbe, agitprop je sarađivao sa muzičarima i kompozitorima u partizanima u cilju nastanka borbenih partizanskih pesama.^[1]

Agitprop u bivšoj Jugoslaviji

Zadatak agitpropa kao pomoćnih tela komiteta u organizaciji Komunističke partije Jugoslavije bio je da organizuju i neposredno rukovode agitaciono-propagandnim radom radi političke mobilizovanja građana u ostvarivanju zadataka koje je postavila partija u toku revolucije i u socijalističkoj izgradnji zemlje.

U toku Narodnooslobodilačke borbe pri štabovima NOV od kraja 1942. godine postojale su partijske vojne grupe za agitaciju i propagandu s težištem rada na mobilizovanju svih snaga za oslobođenje zemlje. I u drugim zemljama delovali su u Drugom svetskom ratu veoma razvijeni vojni centri za agitaciju i propagandu sa zadatkom političkog mobilizovanja ljudstva i podizanja njegove patriotske svesti i borbenog morala.

S obzirom na promene u načinu ostvarivanja uloge KPJ u uslovima društvenog usmeravanja i formiranja idejnih stavova, ovih organa za ilegalne uslove rada odnosno kasnije za metod administrativnog usmeravanja i formiranja idejnih stavova, rasformirani su agitpropi kao prevaziđeni modeli idejnog rada i usmeravanja i zamenjeni su novim oblicima usmeravanja ideološko-političkog rada od strane KPJ, koji su odgovarali novim zahtevima i potrebama.

Literatura

• Mala politička enciklopedija. „Savremena administracija「, Beograd 1966. godina.