Ahmet Fetahagić

Ahmet Fetahagić – Čelik (Zavidovići, 14. maj 1913 – Izačić, kod Bihaća, 25. decembra 1944), student tehnike, učesnik Španskog građanskog rata i Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

AHMET FETAHAGIĆ
Ahmet Fetahagić
Datum rođenja	14. 5. 1913.
Mesto rođenja	Zavidovići  Austrougarska
Datum smrti	25. 12. 1944. (31 god.)
Mesto smrti	Izačić, kod Bihaća Nezavisna Država Hrvatska
Profesija	student tehnike
Član KPJ od	1937.
Učešće u ratovima	Španski građanski rat Narodnooslobodilačka borba
U toku NOB-a	zam. komandanta Unske oper. grupe Četvrtog hrvatskog korpusa
Narodni heroj od	10. septembar 1949.

Biografija

Rođen je 14. maja 1913. godine u Zavidovićima. Potiče iz radničke porodice, njegov otac Ramadan bio je železničar. Posle završene osnovne škole, pohađao je gimnaziju u Sarajevu. Još kao srednjoškolac, pristupio je omladinskom revolucionarnom pokretu.

Tehničke nauke studirao je u Pragu. Za vreme studija bio je aktivan u studentskom revolucionarnom pokretu i 1937. godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije. Iste godine, u grupi jugoslovenskih studenata iz Praga, otišao je u Španiju i tamo u redovima Internacionalnih brigada učestvovao u odbrani španske republike. Borio se u Bataljonu Dimitrov. Na frontovima Španije je bio četiri puta ranjavan, a zbog hrabrosti drugovi su ga prozvali - „Čelik“. U Španiji je završio vojni kurs i postao komandir voda, a potom je dobio čin poručnika. Bio je počasni član Federacije studenata Španije.

Francuski logor San Siprijen. Grupa praških studenata: Slavko Čolić, Ahmet Fetahagić, Ratko Pavlović-Čičko, Ivan Jakšić, Ivo Vejvo-da, Petar Drapšin, Elijas Engl, Laza Udovički, Ivo Rukavina, Mirko Horvat, Laza Latinović i Mirko Kovačević.

Posle poraza republikanskih snaga u Španskom građanskom ratu, februara 1939. godine, Ahmet se iz Španije, s najvećim delom dobrovoljaca Jugoslovena, povukao u Francusku i tamo bio interniran u koncentracioni logor, u kojem je ostao do okupacije Francuske. Po odluci Partije, kao i većina Jugoslovena, javio za dobrovoljan rad u Nemačkoj, kako bi odatle partijskim kanalima došao u Jugoslaviju.

U leto 1941. godine, Ahmet je uspeo da dođe u, tada već okupiranu, Jugoslaviju i odmah se uključio u rad partijske organizacije u pripremanju oružanog ustanka. Tokom 1941, i do aprila 1942. godine bio je ilegalni partijski radnik u Sarajevu, a zatim je bio upućen u partizanski odred „Zvijezda“ u istočnoj Bosni. Maja 1943. godine otišao je u Travnički partizanski odred, a u leto 1943. postavljen je za načelnika Štaba Devete krajiške udarne brigade.

Početkom maja 1944. godine postavljen je za načelnika Štaba Dvadesete dalmatinske divizije, a u jesen 1944. za zamenika komandanta Unske operativne grupe Četvrtog hrvatskog korpusa, sa zadatkom da radi na učvršćenju jedinica ove grupe u Cazinskoj krajini. Poginuo je u borbama s Nemcima i ustašama kod sela Izačića, u blizini Bihaća, 25. decembra 1944. godine.

Sahranjen je u Grobnici narodnih heroja u spomen-parku Vraca, na Trebeviću, kod Sarajeva.

Narodnim herojem proglašen je 10. septembra 1949. godine.

Literatura

• „Narodni heroji Jugoslavije”. Beograd: Mladost. 1975.