Altajske planine

Altaj je planinski masiv u srednjoj Aziji na razmeđi Rusije, Kine, Mongolije i Kazahstana.

Zlatne altajske planine

Svjetska baština UNESCO-a
Rusija
Registriran	1998.
Vrsta	Prirodno dobro
Mjerilo	X
Ugroženost	no
Referenca	UNESCO

Geografski položaj Altaja

Pruža se između pustinje Gobi na jugoistoku i Zapadnosibirske nizije na severozapadu u dužini od oko 2.000  km. Sastoji se od Ruskog Altaja (ili Altaja u užem smislu) Mongolskog i od Gobijskog Altaja. Najveći vrh celog masiva je Beluha sa 4.508 m, na Mongolskom Altaju.

Altaj je izvoršte velikih reka Oba i Irtiša.

Reka Katunj na Altaju

Altaj je staro gorje, građeno od kristalastih škriljaca, granita i paleozojskih naslaga, koje su u kvartaru uzdignute. Palozojske naslage obiluju željeznim, olovnom, bakarnim, cinkovim i srebrnim rudama i ugljem.

Klima je kontinentalna planinska sa prosečnom januarskom temperaturom od -15° (predgorje) do - 32° (međuplaninske kotline) i julskom od 14-16°. Godišnja količina padavina je u zapadnom i severozapadnom delu Altaja od 1000 do 2000 mm, a u jugoistočnomod 200 do 300 mm. Oko 800 km² pokriveni je lednicima, koji napajaju vodom mnogobrijne reke: Katunj, Bija, Buhtarma Čuja i dr. Šume zauzimaju oko 70% površine Altaja. Gornja granica im je 1.700 do 2.000 m.

Svjetska baština

Zlatne altajske planine su 2021. godine uvrštene na listu UNESCO-ove svjetske baštine.^[1]

Na listi su tri cjeline, ukupne površine 16.178 km²:

• Altajski Zapovednik i zaštitna zona oko jezera Teletskoje
• Katunski Zapovednik i zaštitna zona oko planine Beluke
• Ukok tiha zona na Ukok platou.^[2]

U UNESCO-vom opisu lokaliteta, navedeno je da "regija predstavlja najpotpuniji slijed zona visinske vegetacije u centralnom Sibiru, od stepa, šumsko-stepskih, mješovitih šuma, subalpske vegetacije do alpske vegetacije". Područje je također važno stanište za ugrožene životinjske vrste kao što je snježni leopard.