Antonio Canova

„Canova」 preusmjerava ovdje. Za ostala značenja, v. Canova (razvrstavanje).

Antonio Canova (Passagno, 1. novembar 1757. – Venecija, 13. oktobar 1822.), talijanski skulptor, slikar i arhitekt, glavni predstavnik klasicizma u skulpturi.^[1]

Antonio Canova
autoportret iz 1792.
Biografske informacije
Rođenje	1. novembar 1757 Possagno, Mletačka Republika
Smrt	13. oktobra 1822. (dob: 64) Venecija, Lombardija–Venecija
Nacionalnost	Talijan
Opus
Polje	skulptura

Biografija

Školovao se u djedovoj klesarskoj radionici i u Veneciji. Djelovao u Rimu, Veneciji, Napulju i Parizu. Bio je glavni portretist papa, evropske aristokracije i vojničke elite. Pod utjecajem antičke skulpture stvorio je vlastitu varijantu klasicističke skulpture. Radio je savršene i dopadljive aktove i mitološke kompozicije. Majstorski obrađuje površinu, pretjerano idealizira likove i stvara nova kompozicijska rješenja (Venera; Tri Gracije; Orfej i Euridika; Paolina Borghese^[2] kao Venera uz druge skulpture). Rijetko oblikuje realistična djela kao što su nadgrobni spomenici kardinala Klementa XIII. i Klementa XIV., te biste Napoleona.

Amor i Psiha, mramor, 1,55 x 1,68 x 1,10 m, Louvre.

Za života je bio slavan, dvorski skulptor Ampir stila u doba vladavine Napoleona. Imao je golem utjecaj na generacije skulptora akademista 19. vijeka. U rodnom Possagnu podigao je Tempio Canoviano, hram po uzoru na rimski Panteon, u kom je danas i njegov grob. U Possagnu djeluje i muzej Gipsoteca canoviana, posvećen njemu i njegovom djelu.