Branko Kostić

Branko Kostić (Rvaši kod Cetinja, 28. avgust 1939 — Podgorica, 20. avgust 2020), jugoslovenski političar, privrednik, univerzitetski profesor.

Branko Kostić
Datum rođenja	28. avgust 1939.
Mesto rođenja	Rvaši, kod Cetinja Kraljevina Jugoslavija
Profesija	ekonomista
Član SKJ od	1957.
v.d. predsednik Predsedništva SFR Jugoslavije
Period	6. decembar 1991 — 15. jun 1992.
Prethodnik	Stjepan Mesić
Naslednik	niko
generalni sekretar Pokreta nesvrstanih
Period	6. decembar 1991 — 15. jun 1992.
Prethodnik	Stjepan Mesić
Naslednik	Dobrica Ćosić
predsednik Predsedništva SR Crne Gore
Period	17. mart 1989 — 23. decembar 1990.
Prethodnik	Slobodan Simović (vd)
Naslednik	Momir Bulatović

Biografija

Završio je Ekonomski fakultet 1962, magistrirao 1977, doktorirao 1980; sve na Ekonomskom fakultetu u Beogradu.

Obavljao je brojne odgovorne političke funkcije u doba Socijalističke federativne republike Jugoslavije (SFRJ):

• Predsjednik Centralnog komiteta Saveza omladine Crne Gore (1963-1968)

• Potpredsjednik Izvršnog vijeća (Vlade) Crne Gore (1986-1989)

• Predsjednik Predsjedništva SR Crne Gore (1989-1991)

• Delegat (poslanik) u Skupštini SFRJ i predsjedavajući delegacije Crne Gore u Vijeću republika i pokrajina (1991)

• Potpredsjednik Predsjedništva SFRJ i kasnije vršilac dužnosti predsjednika Predsjedništva SFRJ (od polovine maja 1991. do polovine juna 1992. godine, kada je ta funkcija ukinuta).^[1]

Kao predsjednik Predsjedništva Crne Gore bio je predsjednik Odbora za prenos posmrtnih ostataka kralja Nikole i članova kraljevske porodice iz San Rema na Cetinje.

Sedamdesetih godina 20. vijeka izgradio je karijeru u privredi i njegovo ime se vezuje za najuspješnije godine rasta i razvoja tada najvećeg preduzeća u Crnoj Gori. Bio je savjetnik, a zatim komercijalni (1969-1974) i generalni direktor Kombinata aluminijuma u Titogradu (1974-1978).

Nakon napuštanja Kombinata aluminijuma nastavio je karijeru na Univerzitetu Crne Gore. Bio je naučni savjetnik u Institutu za tehnička istraživanja, jedan od osnivača Građevinskog fakulteta i redovni profesor ekonomskih predmeta na svim tehničkim fakultetima, do odlaska u penziju 2003. godine. Potpuni prikaz objavljenih radova je dat u njegovoj bio-bibliografiji u Spomenici Građevinskog fakulteta (Spomenica, 2000).^[2]

Govorio je ruski i francuski, a služio se engleskim jezikom.

Bio je nosilac Ordena rada sa zlatnim vijencem^[3] i Plakete za doprinos očuvanju jugoslovenske državnosti i afirmaciji etničkih i samoopredijeljenih Jugoslovena.^[4]

Objavljene knjige

-“Aluminijum i tehnički progres“, Institut za tehnička instraživanja – Tehnički fakulteti, Titograd, 1981

-„1991 – Da se ne zaboravi“, Filip Višnjić, Beograd i Obodsko slovo, Rijeka Crnojevića, 1996^[5]

- „Zapisi“, Vaša Knjiga, Beograd, Pegaz, Bijelo Polje, 2005^[6]

-„Istina o razbijanju Jugoslavije – Moje svjedočenje u Hagu“, Pegaz, Bijelo Polje, 2010^[7]

-„Ceklinski ribolovi“, 2011^[8]

-„Kostići: bratstvo u Ceklinu, Stara Crna Gora ; rodoslov (od oko 1490. do 2013)", 2014 ^[9]

-„Nijesam pogazio zakletvu : intervjui, govori, izjave Tom 1 & 2“, Pegaz, Bijelo Polje, 2015^[10]