Dolmen

Dolmen (bretonski jezik: "kameni stol"^[1]) ili dvoranska grobnica, cromlech i quoit (velški), anta (portugalski), Hünengrab/Hünenbett (njemački), adamra (abkazijski jezik), ispun (sjeverozapadni kavkaski jezici), hunebed (nizozemski), dös (švedski), goindol (korejski) - je vrsta jednoćelijske megalitske grobnice (svetišta ili primitivni hramovi), obično od nekoliko uspravnog kamenja (menhir) koji nose veliki plošni, horizontalno polegnuti, poklopni kamen (trilit, ili ploča). Mogu se pronaći širom svijeta, a većina datira u rani neolit (4000.-3000. pr. Kr.). Neki su bili prekriveni zemljom ili manjim kamenjem tako da su tvorili tumuluse (gomile ili gromile), a nekima je taj pokrov vremenom ispran.

Domen u Crocunou, Plouharnel, Bretanja, Francuska.

Domen u Poulnabroneu, County Clare, Irska.

Tipovi

• Jednostavni dolmen je rani oblik dolmena ili megalitskog groba manjih dimenzija, koji se pojavio u sjevernoj Evropi, u ranim danima razvoja megalitskih spomenika kulture lijevkastih pehara (TBK), oko 3.500. godine p.n.e.
• Veliki dolmen je grobno mjesto sa tri ili više završnih kamenova
• Poligonalni dolmen čini 5 do 9 devet potpornih kamenova koji oblikuju tlocrt poligonalne komore. Pokriva ih jedan, ponekad posebno veliki završni kamen. Spolja izgrađen ulazni prolaz, iako obavezan, često nije sačuvan.
• Prošireni (restangularni) dolmen je specifična vrsta megalita, pravougaonog oblika, sa uspravnim bočnim kamenjem i, obično, dva završna kamena. Termin se posebno koristi u njemačkoj državi Schleswig-Holstein, gdje se prvenstveno javljaju dolmeni sa ovom vrstom tlocrta. Javljaju se i sa trapezoidnim tlocrtima.

• 
  Mali dolmen
• 
  Tlocrt velikog dolmena
• 
  Veliki dolmen
• 
  Tlocrt poligonalnog dolmena